W.V. (3)
Na alle gewens en gepleur ben ik terug! En met mij is ook ons aller W.V., de laatste volksfotograaf, terug. Nadat hij een tijdje afwezig bleef stak er van hem nog 'ns een bericht in de mailbox.Al contacteerde ik hem wel eerder, ook nu weer heb ik geen toelating om zijn bericht te publiceren. En toch doe ik het! Omdat het merkwaardig is. Net zoals de foto die één van de miljoenen is. Zal hij daarvan opkijken als hij bij gelegenheid net als iedereen zijn eigen woorden 'ns gaat googelen!
Foto © W.V.-2005
Beste Lezer,
Een graf vind je op dezelfde plaats steeds terug. Stellig en zonder twijfel ontmoet je de persoon die er begraven ligt.
In tegenstelling met toen het lijk nog leefde. Want dan moest je bellen wilde je hem zien. Of moest je rondlopen tot je hem per toeval ontmoette.
Of je moest hem kriskras achternalopen in idolatrie. Hem voorbijsteken. Je omdraaien en met opzet op de tenen trappen. Dan had je hem gezien. En kon je hem in de ogen kijken.
Toch is meestal iedereen waar je naar opkeek voor je verborgen gebleven. Je moest naar hem zoeken. Zonder hoop. Hij wilde je niet kennen?
Je kan hen altijd bezoeken eenmaal aan gene zijde van het leven. Als je weet waar hun poort staat. Voor altijd gesloten. Waarlangs ze heen zijn gegaan. Die weg die naar hun einde leidt.
Maar te laat. Een graf beschermt hen die er begraven ligt.
Toch maak ik middelerwijl miljoenen foto's.
W.
gepost door Paul Rigolle@ 19:18
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home