zondag, oktober 30, 2005

Draai

Sommige boeken ontsnappen geheel en al en volkomen onterecht om de één of andere weerbarstige reden aan de zwaarbelaagde aandacht van de lezer. Onze taak is het om daar af en toe een draai aan te geven en een poging te doen om ze te redden... Waarvan? Van de vergetelheid? Ja, toch wel... En van de grijsheid van het soort opbergrekken, uitgestald op plaatsen waar na enkele maanden al geen mens meer pleegt te komen. Zo'n boek dat veel meer had verdiend dan wat het in literaire en andere kringen heeft gekregen - heb ik er 1 bespreking van gelezen? - is het boek waaruit ik, nog maar pas begonnen, al het navolgende maar voor het oprapen had:

"
Woensdag, 5 juni 2003, Dagschotel 'La Perle', 6,20 €.
Potage (Groen), Escalope de porc, Stoemp aux Poireaux.

De soep was slecht noch lekker en grauwgroen. Ik wacht nu op de schotel en de eerste woorden. Ik wil duidelijk spreken, duidelijk zeggen
waar ik voor en tegen ben. De punt van mijn stylo hangt iets meer dan één centimeter boven de bladzijde van dit schriftje. De stylo rust in de hand die op het cafétafeltje rust. De kussentjes van duim, wijsvinger en middenvinger omsluiten, licht zwetend, de punt van de stylo. Geen cynisme, geen relativering, een beeld van de vijand wil ik ophangen. Maar dan herken ik in dat beeld mijn eigen trekken. Ondergronds rijdt de metro voorbij, alles trilt een beetje, ook de stylo in mijn hand.
"


Het citaat komt uit een verhalenbundel uit 2003 van Jan Vromman, dichter-schrijver-regisseur.

Jan Vromman. Voor een kleine prijs is veel te koop en al de rest is gratis. Verhalen. Argos editions en Epo Uitgeverij, 2003. Het boek bevat tevens een heel mooie dvd "De stoel waarop ik zit" met beeld- en videowerk van de auteur.

zaterdag, oktober 29, 2005

Trap

De herfst is nog maar pas begonnen of ik wil alweer De Winter overslaan... Een beetje ongehoord is het wel waar ik nu al naar uit zit te kijken! Pas verwacht omstreeks februari 2006, maar nu al nr. 383 bij de nieuwe titels!

Jazzverhalen! Van de man die ons Wolftoon, Onder Ijsbergen en Hersenschimmen gaf... Bernlef, of wie anders. Hoe van de trap te vallen!!!

vrijdag, oktober 28, 2005

42. Niet mis te lopen

We zijn het in deze contreien op stakings- en andere dagen al duizend keer van plan geweest: "Morgen zetten we het op een lopen". Letterlijk. In de praktijk valt dat runnersleven van ons evenwel aardig tegen. De staat van botten en delen is niet van die aard om ook nog in het echt de benen te nemen. Bovendien blijven we hier graag het stichtende voorbeeld van de al wat oudere leeuwen in de jungle - in de ban van het generatiepact - voor ogen houden die heel terecht uit vrees voor slijtage (en stressfracturen) alleen gaan lopen wanneer het er hem echt toe doet. Dus duiken we hier liever de leeshoek in met iets dat de pijn en de verloren eenzaamheid van de langeafstandsloper, woelend heel diep in ons, verlichten kan. "42" het literaire hardlooptijdschrift bij uitstek bijvoorbeeld. Het tweede nummer is ondertussen uit en bevat teksten van allerhande lopende schrijvers als Kader Abdollah, Dolf Jansen, Dirk van Weelden, Jac. Toes, Theunis Piersma, Gijs Wanders, Kees van Beijnum, Thomas Rosenboom en Johan Derksen. Bij '42' doen ze een warme oproep om het nummer niet mis te lopen. Al ligt ze er dikjes op het is een fijne woordspeling! Maar gelijk hebben ze wel bij 42. Het moet niet altijd 'De Muur' zijn, dat schone wielertijdschrift dat hier in Vlaanderen helaas zo goed als niet in de rekken te vinden is en en er ook op Internet, zonder enige vaste stek, in slaagt om hardnekkig zijn eigen bestaan te blijven ontkennen. Deze laatste zin - kill your own darlings - mag wat ons betreft als een poging gezien worden om even heel hard 'Barst' tegen De Muur te roepen.

42, hardlooptijdschrift bij www.runnersweb.be

donderdag, oktober 27, 2005

Behept (2005/42)(Gedachte nr. 33)

" Het hoeft niet meteen Echternach te zijn maar op je stappen terug te kunnen keren is soms leuker dan als de bliksem op te schieten en behept te raken met de idee dat je vordert met rasse schreden..."

© Paul Rigolle - Do 27/10/2005 - Behept

Bijten

De Godinnen leven er tussen het suikerriet en ergens riep Kafka, de ouwe jongen, er enkele dagen geleden al op om boeken te blijven lezen die bijten... Gelijk had ie. Overschot. Maar de grote geheimtip voor vandaag (waar geen geheim aan is), is en blijft: Neem vandaag de trein mét een boek!. Denk niet aan het staken van morgen maar laat je vandaag al betrappen! Want Stichting lezen zorgt voor ons en de campagne "Iedereen leest" doet daar maar weinig voor onder.

dinsdag, oktober 25, 2005

Spiegels (Annotaties/8)

Het koper van Oktober... Het blijft mij binden en boeien in al mijn kamers. Zo wil ik het graag hebben... Zo heb ik het graag... Rood als koper. Schallend als de hoorn van onbestaande jagers. Klinkend als metaal dat moe en aangedaan blijft getuigen van wat misschien wel nooit zal komen. Over veel dingen kan (en wil) ik het hier binnen de kontekst van dit rariteitenkabinet van de dagen - een weblog zegt men, maar niet veel meer dan een plakboek, een staaltjesschrift, een lekkende grabbelton zonder bodem... - vandaag noch morgen hebben. Het echt persoonlijke wenst dat ook te blijven. Dat het persoonlijke per definitie ook politiek moet zijn is iets wat ik graag heb meegenomen uit langvervlogen tijden, maar voor het echte, platte werk van het kleinzerige, het persoonlijke van mijn voeten en mijn tenen, wil ik hier graag en uitgebreid bedanken. Eerder iets voor kruiers en kuipers lijkt mij, voor de absoluut van enig talent gespeenden, voor de zwetsers... En de zatte zwitsers... Hier moet het anders zijn. Geen kat krijgt hier de kans om als een hond in naam van al zijn bazen te gaan janken. Er zijn andere, zoveel andere plaatsen en plekken voor mijn Onvertogen Woorden. Of er, dik of flinterdun, boeken van komen of niet, of onheil dat wordt bezworen, het is mij een raadsel. Maar mij geen zorg. Absoluut geen zorg. Al weet ik dat in oktober als vanouds de tijd gaat dringen, dat het er 'm tenslotte nog om gaat spannen, ik beken dat ik voor veel dingen mijn neus ophaal en maar door blijf gaan. Op andere plaatsen - ik juich om hun verscholenheid - werk ik graag en versnipperd als nooit eerder verder aan het verregaande verschil tussen october en oktober. Op andere plaatsen waar niemand is om mij te dicteren, werk ik, in de weer met pegels en kegels, traag en lijdzaam verder. Af en toe neem ik iets weg. Af en toe voeg ik iets toe. Als een ambtenaar in een labo, werk ik. En in stilte. Zoals het hoort. Of het ooit iets wordt of niet dat verneemt men later wel. Of niet. En of er meer is of alleen maar schijn dat weten alsnog alleen de spiegels.

In de reeks "Over wat persoonlijk is hoeft men niet te zwijgen".
Extern: Het koper van oktober

©P.R. - Di 25/10/2005 - Spiegels - Cat. Nootboek

Labels:

zaterdag, oktober 22, 2005

Herfstkunde



Weltschmerz. Herfstkunde. Kloonvrees...

Hoe hermetisch is mijn zwart?

Ach, Heimwee met hoofdletter - meester in de herfstkunde - zit vaak in de kleinste hoekjes...

Bijvoorbeeld:

Plotseling was er dat heimwee naar het heuglijke, en in mijn herinnering soms ook zeer onhebbelijke jaar 1983...

Benvenuta
waar ben je gebleven!


Extern:
Benvenuta en André Delvaux
L'oeuvre au noir (Gian Maria Volonte!)
De grootste Belg
En, ergens via Heer Google bij Gent blogt ook nog gevonden: Het huis van Benvenuta

Alle namen

Alle namen tot op 22/10/2005; bevattende twee indringers:

Ameel - Minnekeer - Vande Pitte - Deweerdt - Devaere - Lanszweert - Plompen - Vercruysse - De Vlaeminck - Cannaerts - Meuleman - Cortvriendt - Devisschere - Bocklandt - Vindevoghel - Melckenbeek - De Waeghemaker - Vereenooghe - Holvoet - Vandemarliere - Stevens - Staanplaats - Pieters - Vandepitte - Puttemans - Blondeel - Geiregat - Kesteloot - VanBael - Rigole - Logghe - Naert - Fonteyne - De Meulemeester - Delarue - Lapere - Kantersteen - Overberghe - Eeckhout - Demonie - Brutsaert - Verachtert - Portier - Quaghebeur - Thevelein - X - Uzeel - Mijlemans - Demey - Hofman - Loosveldt - Delesie - Vanwynsberghe - Cokelaere - Eggermont - Dusselier - Horré - Ysebaert - Soetaert - Ledain - Herpoel - Ducatteeuw - Hinderyckx - Pollet - Verslype - Neetens - Dumortier - Detavernier - Varrewaere - Inghels - Oorkonde - Pattyn - Orgaer - Vuylsteke - Baeckelandt - Vlieghe - Deurwaerder - Aper - Wegsteen - Berlamont - Cruycke - Goethals - Weckpot - Naessens - Putman - Prévost - Viermans - Coornaert - Terrijn - Smagghe - Witdouck - Zutterman

Onbewaakt

De achteloosheid van het onbewaakte ogenblik! Gehoord gisteren, ergens onderweg:

"Ik heb een tijdje een relatie gehad met een onderwijzeres. Ja jong, zou je geloven, ik was rap geleerd..."

Beklijven

Het enkelbandje als beeld dat als beton blijft beklijven. Om maar te zeggen dat Pascal D. al een tijdje terug is. En hoe!

donderdag, oktober 20, 2005

Puddingbal (2005/41)

Puddingbal... Puddingbal! Ik wil een puddingbal!

dinsdag, oktober 18, 2005

Groeiende

Nauwelijks vijf jaar weg en als je't mij vraagt is de leemte die Johan Anthierens hier bij ons heeft achtergelaten nog altijd groeiende. Straks kunnen zij die aan een verregaande vorm van heimwee naar het mooie formuleren van een belhamel lijden gelukkig terecht in Ooggetuige, een nieuwe bloemlezing uit het alom verspreide werk. Bezorgd door La Raskin en broer Karel. Nu al in voorpublicatie in de Standaard. Zwerfkei Anthierens in het welig huis van België... Ooggetuige is (even) terug van weggeweest!

Via het heilig vuur dat blijft wakkeren in de Leeskamer.
Johan Anthierens, Ooggetuige. Journalistieke teksten, bezorgd door Brigitte Raskin & Karel Anthierens, uitgeverij Van Halewyck, 742 blz, 27,50 euro. Eén van deze dagen
in de boekhandel.

Uit de mailbox

maandag, oktober 17, 2005

Estro Poetico! (Signalementen/11)

De literaire herfst blijft aardige dingen aandragen. Zo heeft dezer dagen ook Estro Poetico de eerste vespa's op ons losgelaten. Estro Poetico wordt een weblog voor hedendaagse Italiaanse poëzie in Nederlandse vertaling onder de redactie van Sven Staelens en



Valeria Gallucci. Over het waarom van dichters in het talkshowtijdperk en nog veel meer mooie Italiaanse dingen in wording. Ook Frédéric Leroy (die straks als dichter in vol ornaat en uiteraard niet zonder onze gelukwensen mag debuteren bij de Contrabas) wordt als medewerker aangekondigd. Estro Poetico is pas begonnen maar lijkt nu al sprekend op een link van vertrouwen.

zondag, oktober 16, 2005

Winnaars. Ook wij.

Op deze wijdvertakte sportzondag die ondertussen - Chrono des Herbiers of geen Chrono des Herbiers - traagzaam naar zijn einde loopt, wil ik niet nalaten om u graag het fonkelnieuwe bestaan te melden van Ook wij waren winnaars. Het boek (dat ik zelf nog niet in handen heb mogen houden) is een bloemlezing van 150 sportgedichten uit Nederland en Vlaanderen die werd samengesteld door Pascal Delheye en Willie Verhegghe en is een coproductie van het poëziecentrum en uitgeverij De Geus. Behalve poëzie van onder meer Tom Lanoye, Anna Enquist, Jules Deelder, Herman de Coninck , Gerrit Komrij, John Schoorl en Fred Papenhove bevat Ook wij waren winnaars mijn 'sportgedichten' De hel van het Noorden en Krijger. Aan de mooie smaak van de heren Delheye en Verhegghe valt, als u het ons vraagt, mede daarmee nooit meer te twijfelen.

(Via ondermeer: de contrabas)

vrijdag, oktober 14, 2005

Teruggevonden!

(Dank zij Peter F. Pleysier: de A !!!)

AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
AAAAAAAAAAAAAABORGESBIBLIOTHEEKVANBABELAAAAAAAAAAAAAAAA
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA


Extern:
Peter F. Pleysier
AAA bij Peter F. Pleysier
Woord van de dag: Portaal

Mr. Raymond!

Tot spijt van een aantal americanofielen en neo-neo-liberalen onder ons ligt ie vanaf vandaag in de winkel. Helemaal open en bloot. Mr. Raymond! Van Raymond Van Het groenewoud. Die Raymond, geen pook in zijn gat, geen lammetjes die blaten, geen blad voor de mond, heisa of niet, we zullen het luisteren niet laten.

donderdag, oktober 13, 2005

Trolieper (2005/40)

Het snertmannetje! De kleine putto van de sereniteit, ik ken hem wel. Als de alles overheersende paddentocht naar informatie ons dagenlang als een kip zonder kop weet te leiden naar waar we niet moeten zijn, slaat hij toe. Genadeloos! En onaangekondigd! Hij zorgt voor wat nodig is: weerstand en prikkeldraad. Friese ruiters voor de winter! In een mum van tijd blokkeert hij de wegen, kondigt zonder dat we iets zijn gevraagd een totale surf- en informatiestop af en knipt met grote tangen van de stroom de draden af. Want zo is ie wel. Weken hoor je niets van hem maar plots is hij terug. Hij schoffelt naar je benen, pakt je vol, wijst je terecht dat het niet mooi meer is. Hij vloekt en tiert, snoert iedereen die er bij staat de mond, heeft het ter illustratie, ter lezing en ter lering over deadlines van jaren ver die toen en ooit nietgehaald en allang verloren zijn. Lelijk! Lelijk als de nacht is hij. Niet eens in het bezit van vleugels! Geamputeerde putto! Trolieper... Trol uit Ieper. Alleen die ogen... Die ogen heeft ie mee. Dat priemen! Hij kijkt en ziet, merkt zowat alles. Hij is mijn verweerd en verweekt geweten. Of het goed of slecht gaat met me. Of er iets schort. Of er moeheid is of fantasie. Alles merkt hij aan mij. Doortastend stopt hij mij onder. Tijdverdrijf en tijdverlies is waarvoor ik - mooie krekel, lanterfanter - in de winter bij hem zal boeten. Op mijn kast staat hij en daarvandaan roept en tiert hij mij tot de orde. Zijn stem die knerpt als piepschuim gaat mij door merg en been. Dagenlang verstijf ik, hoor ik niets anders dan iemand die midden in mijn oor als in een megafoon staat te schreeuwen: Essentie! Essentie! Niets dan essentie!

© Paul Rigolle - Do 13/10/2005 - Trolieper

Zouden ze

Zouden ze het dan toch nog aandurven vandaag?

John Updike, Philip Roth, Don DeLillo, Hugo Claus, Amoz Oz, Adonis al Djebar, Claudio Magris, Antonio Tabucchi, Margaret Atwood, Joyce Carol Oates, Vizma Belsevica, Assia Djebar, Maria Vargas Llosa, Friederike Mayröcker, Tomas Tranströmer, Cees Nooteboom, Ben Okri ("In Arcadië!"), Tahar Ben Jelloun, Hella S. Haasse...

Of toch nog... Orhan Pamuk!

Update (om 16.30u) : Tiens, tiens, Harold Pinter... Wie van ons had niet eerder aan de ouwe Dylan dan aan de ouwe Pinter gedacht...

woensdag, oktober 12, 2005

Afsnijdsels

Het verschijnsel bankvlees was ons niet onbekend. Afsnijdsels. Van de vleesbank gevallen. Maar van Jan Van Loy, die voor zijn roman Bankvlees de debuutprijs voor het beste literaire boek van 2005 krijgt, had ik, eerlijk waar, tot voor kort geen gebenedijd woord gelezen. Ook niet in de digitale versie van de Brakke Hond, waar o.a. al een tijdje "De man die niet dood was" stond na te lezen. Een debuutprijs voor een boek waar men nauwelijks al iets heeft over gehoord, het is 'ns wat anders en het mag best kunnen. Wat in het juryrapport staat wil ik bovendien graag geloven. Bankvlees heet een "ontroerende, hilarische, burleske roman" te zijn, "ingenieus gecomponeerd, stilistisch sterk, geschreven met verve en met veel métier." Van dat soort boeken hebben we er, hier en elders, eerlijk gezegd nog net iets te weinig. Mooi is wat Jan Van Loy n.a.v. de prijs in dit videofragment zegt: "Ik heb de indruk dat men om helemaal vrij te zijn toch wel iets moet doen met die vrijheid. Dat het heel moeilijk wordt om een zinnig (zedig?) leven te lijden zonder iets te moeten doen...!" Geen debutant meer die Van Loy!

Tenslotte weze voor de volledigheid hier ook nog opgemerkt dat de jury die joostbewaaronsengodbetert dit jaar slechts 14 debuterende boeken te beoordelen kreeg, niet naliet om nog twee net-niet bekroonde te vermelden: de dichtbundel Pritt.Stift.Lippe van Eva Cox en de roman De Onzichtbare van Jeroen Theunissen.

Voor een Vrtnieuws punt net-geluids- en videofragement met Jan Van Loy kun je hier terecht en aan Bankvlees is ook een afzonderlijke site gewijd.

zaterdag, oktober 08, 2005

Op mijn lippen branden zal

Wat weekdieren doen in het weekend? Mij geen zorg. Wat wij evenwel dit weekend gaan doen staat wel al een tijdje vast. Ik weet niet of het initiatief ook in andere "Provincies" bestaat maar hier bij ons, u weetwel, hier bij ons in het verre westen, gaat dit weekend het alleraardigste "Buren bij Kunstenaars" door. Over de hele weidse vlakten, de branderige steppen van Tielt en Texas, zetten kunstenaars hun deuren open. Overal valt schaamteloos binnen te glippen en te gluren. Huis- en achterafkamers, werkwinkels, gloednieuwe ateliers, gasthuizen, bouwvallen, schuurtjes en scheppingskamers allerhande, één voor één zullen ze voor onze ogen als trage vestingen vallen. En Knipgrage Voyeur die ik ben en blijf, wil ik in geen geval deze open kans ontlopen. De artistieke hort op vandaag en morgen, dat is wat moet gebeuren! Ermee weg zijn we! De blik in een beschouwende bui. De frons voorradig. Mijn keuze oogt, al zeg ik het nu al zelf, ronduit schitterend. Ik zie het zo al voor me: een tocht vol adem zal ons doorheen de misten leiden. Over Brugge (Ria Verhaeghe!) naar Oostende (Yves Velter!) tot in het Veurne van al onze westhoeken (Knut Kersse!)...


© Ria Verhaeghe - 2003-2005 - 'Expectant Town'


En daarna nog 'ns naar Ieper en omstreken (Philippe Bouttens! en Bernard Sercu!), om achteraf (na de fiere, felle steden) verder door te stoten tot de onooglijke, kleinere plaatsen om de nieuwe beelden van Erik Dejonckheere (!) en Dirk Demeyere (!) en de letters van Els Vanthournout (!) te zien die we niet willen missen... Graag tenslotte zullen we (als vermoeide Kastelein zonder Koningskleren) stranden in het lieflijke A. bij de ingetogen gedichten en etsen van Magda Castelein, want alles mijn dierbaren, "Alles voor de Kunst" is een motto dat dit weekend op mijn lippen branden zal als een sticker op een bumper.


Vanzelfsprekend staat het u volkomen vrij om een totaal andere route uit te stippelen.

(Paul Rigolle - Za 8/10/2005 - De hort op- Cat. De troost van kunst en tuinen)

vrijdag, oktober 07, 2005

Koele, kale

Ergens heb ik het gelezen. In een mooi wegbekkend kopje ('Stakkers/Stakers') liet iemand uitschijnen dat ie niet gelukkig is met de staking van onze rooie broeders van vandaag. Kan ik inkomen. Zelf graag tot het mooie genootschap van de Solidariteit behorend heb ik eigenlijk ook een beetje mijn twijfels. Misschien is dit signaal, toegegeven, een beetje voorbarig. De pensioen- en andere plannen van de regering en de gespierde witteboordentaal van de Pieter Timmermansen van deze wereld zijn - zwaarder dan we denken - niet zomaar om opzij te schuiven maar misschien waren er nog andere mogelijkheden. Wat mij vanmorgen evenwel vooral verontrust dat is de koele, kale duidelijkheid waarmee sommige jongeren openlijk een steeds rechtsere koers gaan varen. Het gemak waarmee bepaalde jongeren zomaar de sociale afbouw lijken te willen slikken is werkelijk verbazend. "Rode vuilzakken" lees ik in een pinnige (en wat mij betreft zeer kortzichtige) reactie ergens op een log. En gisteren tekende de krant (die sinds het begin van deze week zo klein geworden is dat je hem bijna niet meer terug kunt vinden) van een sinologe van twintig letterlijk de volgende lijdzame vaststelling op:

"We evolueren wellicht naar het Amerikaanse systeem en de jeugd zal die verschuiving waarschijnlijk niet tegenwerken."

Koud en koel, staat het er. Als een blote vaststelling. Waar zijn de werkers gebleven die de vrucht van hun arbeid nog met anderen wilden delen, zo denk ik dan. Misschien komt er een dag dat ik vooral daarvoor nog 'ns op de straat wil komen.

donderdag, oktober 06, 2005

Beurs (2005/39)


We werken aan ons eigen Arcadisch woordenboek. Dat doen we al een tijdje. Hij en en ik. We doen de "s" tegenwoordig. Op de agenda staat het woord schabouwelijk... Een beetje een raar woord, vindt hij dat. Een draak van een woord. Zo antiek als het meubilair dat jaren na de sluiting nog in het café 'De Krieke' is blijven staan. En tussen de sigaretten door lacht hij alsof ie net zijn fijnste witz heeft opgehoest. Toch hou ik van dat woord, zeg ik. Het zou van 'schabouw staan' komen en ik wil dat het er inkomt. In ons boek. Het heeft in die mate iets archaïsch waardoor het ook Anno Nu nog best te pruimen valt. Hij verschilt met mij van mening. Duidelijk. Ik zie dat niet zo, zegt hij. Hij trekt een halve grimas als wil hij zeggen, jij ook altijd weer met je woorden die knappen als oud brood. Voor mij, zegt hij, is schabouwelijk eerder een woord dat past in de reeks waarin ook 'wanstaltelijk' thuis hoort, nog zo'n ouwe kneker van een woord trouwens. Een woord dat qua gevoelswaarde nog het best zijn plaats heeft tussen oude dingen die voorbijgaan als "gedrocht", "vinyl" en "thermokoppel"... Als "kraal" en "beurs". Dat laatste woord dan wel in de betekenis van overrijp welteverstaan. Bovendien staat schabouwelijk weliswaar wel in 'de dikke' maar niet in 'de groene'. En een woord dat niet in alletwee staat telt toch niet echt mee, oppert hij. Maar ok we houden ons aan de afspraak. Dat we om beurten mogen kiezen is een goeie zaak. Al moeten we het nu wel eens zien te worden over de inhoud die we voor schabouwelijk zullen afspreken. Jij? Kijk, zeg ik, schabouwelijk, dat is wat in mij opkomt als ik in een schitterende tekst plots op een kanjer van een zet- of spelfout trap. Iets wat - heel erg storend - op je netvlies blijft haperen waardoor alles en elke lezing stokt. Waardoor de tekst, hoe stilistisch ook, er dan zelfs bijna niet meer toedoet. Dat is wat ik schabouwelijk vind... Een spelfout in een tekst... Hij zwijgt, kijkt voor zich uit, alsof hij de inhoud die ik voor hem heb aangebracht zit te toetsen op zijn tong... Steekt iets in, zegt ie. Toch is, als we het er dan toch over moeten hebben, schabouwelijk voor mij meer iets dat vergelijkbaar is met het gedrag van iemand die een nek opzet maar even later net zo ijl blijkt te zijn als een opgeblazen tientonner van lucht. In vol ornaat uitgestald eerst maar daarna gedoemd om af te lopen... Te eindigen, uit te lopen over de hele lijn, op een sisser... En meteen ben ik het roerend met hem eens. Schabouwelijk roerend eens.


© Paul Rigolle - Do 6/10/2005 - Beurs

Meer "Schabouwelijk"'s is ook nog vindbaar bij de Taalpuristen!

maandag, oktober 03, 2005

Gedachte (nr. 204)

"Als je op een dag met eigen ogen een kastanje uit een notelaar ziet vallen moet je je volgens mij grondig vragen beginnen stellen over de capaciteiten van het eigen waarnemingsvermogen..."

© P.R. - Ma 03/10/2005 - Gedachte (nr.204)- Cat. Gedachten voor onderweg

Nooit gedacht (Versus 16)

Nooit gedacht dat het zo simpel was!

Man versus Woman



Van Morgaine gekregen. Op een ochtend.

(P.R. - Ma 03/10/2005 - Cat. Versus)

zaterdag, oktober 01, 2005

Klikken

Een daglang: De eerste van oktober! En al hebben we het mooiste van het mooiste nog niet gehad - het koper van oktober - we zijn er, met al onze klikken en onze klakken, met onze boeken en onze bakken nu al klaar voor. Nog niet alles is al aanwezig maar op 11 oktober wordt op de site het doek helemaal gelicht. Online beursgids, activiteitenprogramma en signeersessies met auteurs... alles zit er aan te komen. Voor de 69ste keer al. 140 boekenstands om straks al dan niet aan voorbij of tegenaan te lopen. Een organisatie van jewelste en van boek.be. Waar ze, je gelooft het niet, nu al klaar zijn met de affiche!

En toch, mijn dierbaren, toch gaan we eerst met lekker veel overtuiging en in vetjes, vandaag en morgen, nog 'ns helemaal de andere kant op.

Het lijkt Orkut wel...

Waar we van houden? Wat de aard van de humor is waar we van houden? Soms durft men dat mij zelfs te vragen. Zomaar op de man af: Hou je van droog/sarcastisch, intelligent/gevat, onschuldig, lollig/slapstick, absurd/vergezocht, vettig/mollig, ordinair...???
Het lijkt - Jantje Krediet kennen we niet - warempel Orkut wel.

Ja, zeg ik, al deze vormen van de lach (en de vergetelheid) kan ik koesteren. Tot de mildheid toe. Tot het gebulder mij raakt. Maar af en toe, da's al meer gebeurd, mag het voor mij zelfs heel, heel erg goedkoop en flauw. Net zo flauw als het leven zelf mag de humor zijn. En vaak in de vragende vorm! Beetje grof ook in de ochtend. Zoals daar is die vraag die ik zojuist in mijn mailbox vond:

Waarom al die orkanen vrouwennamen hebben?

Als ze aankomen zijn ze nat en wild
maar als ze vertrekken hebben ze wel je huis en je auto mee...


(via L.D. die natuurlijk weer van niks zal weten als zijn vrouw hem straks voor een volle zaterdag de deur uitgooit...)

Juich!

Juich, vrienden, juich! De Hallebardiers kruisen opnieuw het floret! Straks nemen ze in het Brugge van al onze plaatsen zelfs "De Kruispoort" in. Vier schermpistes en oude tapijten aan de wanden! Vitrinekasten in de torenkamers! Geïndividualiseerde lessen van de schermmeesters. Bovendien een heus archief! Scherm jij mij of scherm ik jou? In Brugge - helemaal vernieuwd die website - doet dat er niet langer toe... Als het maar schermt! (Zo mijmer ik. En ik zeg het nog ook).

't is Wel!

En als... En als we nu 'ns met zijn allen gingen deelnemen aan één van die mooie Wel-wedstrijden! Tijd zat immers. In ieder geval toch nog tot 15/12/2005! En er zijn mooie ronde bedragen te winnen!

(via de heel regelmatig in geen velden noch wegen te bekennen zwarte bonen-redactie van "Witlof & Ereprijs")

Voor meer Wellness en Wel-nieuws volge men overigens doodgewoon deze link.