woensdag, november 28, 2007

Altijd (Versus/34)

Voor altijd versus Van altijd

(Lucas Vandervost, onlangs, in zijn afscheidswoordje voor Pol Arias)


Labels:

zaterdag, november 24, 2007

Roedel

Vandaag wordt in het Provinciaal Hof van het het West-Vlaanderen van al onze provincies de Prijs voor Letterkunde 2007 uitgereikt. In een driejaarlijkse beweging was de prijs dit jaar voorbehouden aan de poëzie. Voor gepubliceerd werk gaat de eer naar Erik Spinoy voor zijn bundel "L". Alain Delmotte kreeg voor zijn bundels "Lieve Wisława/Onderschrift 2" en "Verstekelingen/Onderschrift 3" heel terecht een mooie premie. In de categorie ongepubliceerd werk – er werden niet minder dan 105 typoscripten ingestuurd – ging Frédéric Leroy met het typoscript van "Lucifer en het grote belang" (van kleine rituelen) met de West-Vlaamse lauweren lopen. De jury bestond uit Dirk De Geest, Hans Groenewegen (Nl), Hans Vandevoorde, Maja Panajotova en Elke Brems.

Met tweederde van dit mooie trio - Delmotte en Leroy - maak ik deel uit van de redactie van Digther. Wat meteen de flinke scheut plaatsvervangende fierheid verklaart waarmee dit bericht hier gelardeerd mag worden. Altijd goed om deel uit te maken van een roedel waarin niets dan prijsbeesten zitten! Mijn gelukwensen mannen!

De proclamatie wordt vanmiddag in Brugge muzikaal opgeluisterd door Jan Vandecasteele (piano) en Régis Knockaert (Saxofoon). De dichters lezen voor uit hun bekroonde werk.

Slotnoot: Bij het googelen toch wel ontdekt zeker dat Erik Spinoy door dichteraanhuis-mensen een denkend dichter kan worden genoemd. Welaan dan! Dat we het nog mee mogen maken om in het (door mensen gedreven) West-Vlaanderen van al onze plaatsen ook nog denkende dichters in onze rangen te kunnen tellen!

Provinciaal Hof, Markt 3, Brugge – vanaf 15:45 u.
Het persbericht over de prijs is hier na te lezen. (Pdf-bestand)


Labels:

donderdag, november 22, 2007

Het Alsof

Ik heb zin om alles omver te blazen, zegt hij. De glimlach sterft op zijn gezicht. Ik waarschuw hem. Als hij niet oplet, zeg ik, is gelukzaligheid de enige indruk die ik ooit nog van hem wil overhouden. Het is stil op het platteland vandaag. We staan aan de rand van het veldje voor het huis. Er is gras gezaaid. Hobby- of sportgras? waag ik. Hij hoort mij niet en kijkt alleen maar voor zich uit. Hij heeft een Persil-fles van plastic (of is het Javel La Croix, ik kan het opschrift niet meer lezen) omgebouwd tot een windmolentje. Zo mag ik hem: hij kijkt alsof ie het warm water heeft uitgevonden.

Het Alsof is een land dat zo groot is dat je er in kan wonen.

Uit: "De man met de leesbril". Het Alsof, dinsdag 6 november 2007.. Dagboekfrasen (12).

Labels: ,

Ambrozijn

Het nieuwste nummer van Ambrozijn is uit. Daarin staat heel wat. Ondermeer een inleiding op Boenders (van Alain Delmotte), een Bergman-in-memoriam (Jacob Baert), een benadering van Derluyn (van Joost Vanbrussel) (Asdag en nadien), een noot in het rood... Ook: drie van mijn Het is-notities. Mij o.a. ingegeven door plastisch werk van Nancy Demeester.

Meer info: Ambrozijn - 25° jrg. - nr.3 - 2007-2008


Labels: ,

zondag, november 18, 2007

Paradise regained





















“Sensor 6” – 2001 - © Yves Velter



Sensor 6


Te onderhandelen met een wolk!

Over waarheid en vertier, over het wezen
en de schijn. De nachtschade van het lied.
Solo-Slim. Over de droom die zich vertakt.

Van het hoofd de handschoen op.
Van het gezicht het geschrift
tot de strot in taal genaaid.

Wat dichtschroeit als je spreekt.
Wat achterblijft als je blijft.

Daarvoor. Geheel en al gewild.

Tot de vlok gevuld!





Notitie bij het werk “Sensor 6” van Yves Velter



© Ill. Yves Velter

Yves Velter stelt nog tot 22 december 2007 tentoon in Galerie Denise Vande Velde in Aalst ("Paradise regained") en tot 18/1/2008 in Galerie NegenPuntNegen in Roeselare ("Everquest").

Vandaag 18/11/2007 neemt Yves Velter met o.a. ook Johan Clarysse, Marc Cordenier, Arne Deprez en Bernard Sercu deel aan de "Open Ateliers"-dag van Kunst in huis.



Labels: ,

zaterdag, november 17, 2007

Ballotage

(Uit de mailbox van de dagen)

O neen, het gaat niet over een tromperie of over een (flauwe) plaisanterie maar je hebt, echt waar, weliswaar geen superbe villa gewonnen in Abidjan, maar toch maar mooi een mooi bedrag van 72500 euros groot. Tot jouw aimable attention heeft het mailbericht jou al vanmorgen vroeg bereikt. Dat dat zo is omdat het zo moet zijn! Dat je één van de fysieke of morele personen bent die met een lot werd opgescheept, gerust en wel, noteer het maar. En wees gerassureerd. In jouw geval heeft die ballotage toch echt wel mooi zijn werk gedaan. En indien je jou le déplacement niet zou kunnen permitteer, komt Un Notaire jou wel verlossen uit jouw leed. Een protocol van sécurité is ge-etablird om te vermijden dat men reclameert vanwege quelques personnes die zonder scrupules zijn. In het geval dat u uw cheque verzilvert tekent u natuurlijk wel een Attestion sur Honneur. Met eigen hand geschreven en verzorgd. Daarom ook is primordiaal en niet van het grootste belang gespeend om dit bericht te houden confidentieel maar onze félicitations, wel die heeft u natuurlijk wel...

En o ja, dat je van ons ook nog de warme groeten hebt, dat moet er chaleureusement ook nog bij!

(In de reeks: Op een dag - het zou mij geen haar verbazen - maakt een email mij nog eens rijker dan ik voordien al was!)


Labels: ,

vrijdag, november 16, 2007

Lappendeken

Momenten waarop de Radio nog mee het verschil kan maken... Gisteren nam theaterrecensent Pol Arias afscheid van Radio Eén. Het programma Mezzo ("Flirten met wat er gebeurt") groeide uit tot een spontane en bijwijlen roerende hulde van een pak Vlaamse theatermakers aan de man die - anders dan het groot en zot geweld van generatiegenoten als Wim Vangansbeke - met mildheid sprak en oordeelde. Luc en Stefan Perceval, Michael De Cock, Stany Crets, Guy Cassiers, Els Dottermans, Jan Fabre, Ivo Vanhove, Barbara Wijckmans… Iedereen deelde mee in de warmte van het wegdeinende ogenblik. Nog het pakkendst vonden wij het saluut van Lucas Vandervost. Hij las een sonnet waarbij we eerst wat vluchtig en voorbarig dachten dat het netzogoed van Nolens kon zijn geweest. Shakespeare! Een vertaling van sonnet 76. Pol Arias had na de beklijvende tussenkomst van Vandervost een paar muziekjes nodig om zijn ontroering weg te laten ebben. Afscheid nemen van Pol Arias als publiek theaterrecensent betekent in de eerste plaats afscheid nemen van een integer man die zijn woorden wist te kiezen. Zelf dramaturg van opleiding zagen we hem zelden in de val van de rancune trappen. Zijn liefde voor het toneel en niets dan het toneel ("Elke avond gebeurt het! Elke avond gaat nog altijd het licht uit!") wist het toch maar mooi en telkens weer te halen.

Van Koningsdag 2007 wil ik niet het arm- en rampzalige politiek gegeven onthouden van een aantal vergenoegde koekoeksjongen die in hun klamme kortzichtigheid al maandenlang een heel land weten te gijzelen… Nee, ik onthou dat ook in dit lappendeken van een land integere stemmen komen en gaan. Al de rest is larie.

Een aantal fragmenten over het afscheid van Pol Arias zijn tot nader order nog te beluisteren via de Radio Eén-site. (1, 2, 3, 4)


Labels: ,

donderdag, november 15, 2007

Postuleren

Na de stads- en de plattelandsdichter eindelijk iets waar wij voluit kunnen voor postuleren! Ernstig, stipt en gemotiveerd waren we al, nu alleen nog onze loodwerk-kennis wat opkrikken!























Met dank aan het IICAVAH voor de mooie hint!

Labels: ,

dinsdag, november 13, 2007

Alarm



Een slechte dag



Niemand wilde naar hem luisteren.
De deuren sloten zich met een klap.
Ongeduldig geworden vriendschap
Spuugde de pit van de tong uit.
Met een gebed kwam de parochie van hem af.
Een wegsprintend gedicht van Rilke
reed hem aan op het zebrapad.
In het kader van de herfstjacht
raakte hem de eenzaamheid.

Nu is hij een alarm.



Ewa Lipska



Dit gedicht is één van 21 gedichten die onlangs verzameld en vertaald werden in Splinter, dichtbundel van Ewa Lipska.
Meer info over Splinter en Ewa Lipska, die we persoonlijk overigens eeuwig dankbaar blijven voor Wielrenners, één van de meest ultieme wielergedichten, vind je in het bericht hieronder.
Een interview met Ewa Lipska aangevuld met een aantal gedichten staat verder ook na te lezen op de Meanderbladzijden.


Labels: , ,

Splinter
















Ewa Lipska: Splinter. Oorspr. Titel: Drzazga. Oorspr.taal: Pools. Vertaler: Ad van Rijsewijk – Isbn: 9789044510089 – 64 blz. – 15,00 € - Eerste druk: 15 09 2007 – gebonden – uitgever de Geus

© Ill. Uitg. de Geus

Rubriek: Het grote grandioze feest van de covers (12)

Labels:

zaterdag, november 10, 2007

Aanmeten

Zadelpijn (8)

Het zadel dient te passen. Dit is gemakkelijker gezegd dan in de praktijk blijkt omdat er geen sluitende methodes zijn waarmee men een zadel kan aanmeten. Allereerst hangt de breedte van het zadel af van de breedte van het bekken, of beter gezegd van de afstand van de zitbotjes. Vrouwen hebben doorgaans een breder en een anders gevormd bekken dan mannen. Met de zadelbreedte en -vorm dient men hiermee rekening te houden. De breedte van het zadel hangt ook af van de houding van het bovenlichaam; zit men meer rechtop dan is een breder zadel comfortabel en omgekeerd als de romp meer voorovergebogen is dan blijkt een smaller zadel prettiger. In de praktijk is het vinden van een passend en comfortabel zadel een kwestie van trial and error.

Vindplaats: Rijwielspeciaalzaak Van de Put – Fietsafstelling

Labels:

vrijdag, november 09, 2007

Glans

Exhibitieruimte. Koketteerplaats. Tovertank. "Dumpsite converted into an exhibition space". Het found footage van onze woorden… Bijna als "gevonden vreten" klinkt het. Het lokt ons aan en het trekt ons weg. In A. zitten we alweer ‘ns een keer in "Het blauwe tuig". Veel tristesse die ons wegvoert van hier hangt in de kroeg. Veel waan loopt de muren op. Met zijn allen buigen we ons over de vraagstukken van de avond. Da's de afspraak. Daar willen we ons aan houden. Tristesse heeft een kleur. We drinken en we zeuren. De gedachte houdt ons bezig; de vraag: of de plaats niet bepalend is voor de gedachte... Niet veel nieuws natuurlijk. Het is wellicht al duizend keer voor ons geformuleerd. Geponeerd. En toch: Zelf het eigen licht over de dingen laten schijnen maakt dat we de dingen anders zien. En maken. Zo is het altijd. Het is de glans die het verschil maakt. De glans die van ons een ander maakt.

Uit: "De man met de leesbril". Dagboekfrasen (11).

Labels: ,

woensdag, november 07, 2007

Drietal (9)

Kantelmoment
Takeldienst
Kamperfoeliekliniek

Labels:

zondag, november 04, 2007

Strik

(Citaat/Citaten)

Je zit zelf in zo'n strik ook, het is een beetje defaitistisch, maar je zit daar door jezelf, ondanks jezelf, met instemming van jezelf in het grote weiland. Alle ruimte om je heen, maar het gekrioel van mensen maakt beweging in de strik... Dat maakt een heleboel duidelijk.
Ik hoop nog eens iets heel moois en begrijpelijks te maken. Dat is misschien mijn romantische verlangen. Misschien, misschien...
Toen ik in de zesde klas van de lagere school zat, vroeg de onderwijzer aan een jongen, een zekere X, het verschil uit te leggen tussen een olifant en een hertachtige. En die jongen sprak toen: ‘Een hertachtige heeft een slurf, en een olifantachtige draagt een gewei.’
Ik weet nog precies het stukje lucht dat ik toen zag, het partje blauwe lucht. Ik kan het niet uitleggen: een partje blauwe lucht. Maar ik dacht: het klopt.


Herman Hendrik Ter Balkt

Vindplaats: Johan Diepstraten en Sjoerd Kuyper in een interview met Herman Hendrik Ter Balkt. Dichters. Interviews bij DBNL

Labels:

vrijdag, november 02, 2007

Grossieren

Grossieren in volzinnen. Is het meer dan een gewoonte? Is het een houding die bij jou past als een adem? Een houding die jezelf hebt aangemeten omdat er niets anders is. Wat is het? Zinnen, woorden, letters... Die noteren. Daar iets mee bedoelen. Ze laten voor wat ze zijn. Ze laten gaan. En dan soms, heel soms met wat geveinsde, zeer particuliere verbazing vast te stellen dat ze hun eigen leven zijn gaan leven. Dat je ze, als je ze nog ‘ns bij elkaar gaat lezen, alleen nog herkent alsof ze van een ander zijn… Alsof iemand achteloos (en toch bijna als was het zo bedoeld) voor iemand anders een boodschap heeft nagelaten:

Want alleen wie jong is heeft het in zich om de toekomst te herschrijven zoals ze nog niet is geweest.

Zinnen. Veel meewarigheid om zinnen. Ze ontsnappen je. En af en toe doet er eentje van jezelf alsof ie van iemand anders is. Al kost het maar heel weinig moeite om daar mee te leven.

Uit: “De man met de leesbril”. Dagboekfrasen (10).

Labels: ,