zaterdag, oktober 31, 2009

Teerlingen

Citaat/Citaten

Ik ben alleen maar goed omdat ik niet slecht ben. Ik heb teerlingen geworpen, maar daarmee het toeval niet afgeschaft. Ik ben klaar met de poëzie van het leven; nu volgt het proza. Mijn ziel zit gevat in gelatine. Ik ben het oudste wonderkind ter wereld.

Joris Denoo in "Miljarden flarden" - Elverdinge File - 3/2/2006

Joris Denoo is straks op 14/11/2009 ook één van de sterkhouders op "Literaire Living - Editie 2009".

Labels:

dinsdag, oktober 27, 2009

Nimmer wijkt

Het is hem gelukt! Philip Hoorne is de allereerste die iets moois weet te vertellen over “Van het hart een steen”. In zijn bespreking Het hart dat nimmer wijkt" die vandaag op Knack/Boekenburen staat heeft hij het ondermeer over sierlijk meanderende poëzie, hart-vochtigheid, een lichte stemverheffing en het hart als menselijke harde schijf. Ook, en dat doet ons uiteraard plezier, komt hij tot de navolgende vaststelling: “Van komma naar komma tot punt bouwen de gedichten zich op in een immer krachtige taal”. Hier lees je de volledige recensie.

Labels:

zondag, oktober 25, 2009

Welkom in mijn wintertijd

Wat ik vanmorgen zou kunnen zeggen? Dat de maan wassend is vandaag. En 40 % zichtbaar! Dat men hier en op de velden van Emile Claus straks weer bieten rooit. En ja, dat het smuikt, zoals het alleen in het Westen van het wingewest dat ik het mijne noem, kan smuiken. Waarmee ik alleen bedoel dat de motregen zijn of haar intrede alweer niet heeft gemist. Welkom dus in mijn wintertijd! Rum in aantocht, museumweer. Zie, hoe het novembert in oktober. Gisteren deed het dat ook al; gisteren toen ik had kunnen schrijven dat wat volgt voor één dag mijn status was:

P.R. stapte 5,5 kilometer en stond in Ploegsteert 5 kwartier in de motregen naar een scherm te kijken om daarna – o sereniteit - gedurende 2 intense seconden zijn hand op het gelakte hout van een kist te leggen.

Dat en andere dingen zou ik kunnen zeggen hier vanmorgen maar veel liever kom ik nog even terug op die mooie avond van vrijdag laatst. Er was Volk in de Werf. En het was mooi. Het volk én de avond! Willy Tibergien verwelkomde graag ons en iedereen. Frank Pollet deed in vol ornaat en en sourdine wat ik van hem gewoon ben, een hell of a job, wat zeg ik, een perfecte job. En Jef Vandecasteele zette met het werk van de geboren crooner enkele hartverscheurende muzikale punten achter onze frasen die er nog lang mogen blijven staan. Met andere woorden: “Van het hart een steen” is er! Met die schroom voor het definitieve komt het dus ooit nog wel goed. Ik dank en bedank hierbij nog ‘ns uitgebreid. Dit is een onvervalst jui-bericht: De wereld is een dichtbundel rijker! Niks meer. Maar ook niks minder!

Alle info: Van het hart een steen

Labels: ,

woensdag, oktober 21, 2009

Het eerste exemplaar

En dan is ie er. Met de post gekomen. Vanuit Gent, hierheen. Al enkele dagen ligt hij naast je, vergezelt je, hult zich in het zwijgen van zijn cover... Bezig al met wat zijn roeping is, zijn opdracht: je niet koud te laten. En evenmin een ander. En dan – daar is het ogenblik al - lees je met andere ogen. Het typoscript enkel nog een herinnering van printpapier die nog wat blijft duren. Je spelt ze uit, de gedichten, je pelt ze af alsof ze van een ander zijn. Soms glimlach je om de herkenning. Soms grimlach je omdat je net iets teveel jezelf herkent. Die ene stem is het waarmee je het moet doen. En er bieden zich al nieuwe mogelijkheden aan. Dingen die misschien toch nog net iets anders hadden gekund. “Stukken van mensen zoeken zichzelf terug” had ook kunnen zijn “Stukken van mensen zoeken hun mens terug”. Maar het is mooi geweest. Je weifelt nog even. En dan is het zover, Van het hart een steen: er staat wat er staat, is wat het is… Zal zijn wat het zal zijn. Je snuffelt en je taxeert; en je besluit om het meteen in de armen te sluiten: het eerste exemplaar!


Labels: ,

woensdag, oktober 14, 2009

Met elke sterveling

Als de moral is goe, benen kunnen alles”. We glimlachten er laatst nog om. Eén van zijn quotes was het waarmee je hele wielercitatenboeken kon vullen. In dat nederlands met haar op, dat geborneerde Ploegsteerts van hem. Een stoute uitspraak, een boutade of een kwinkslag, wat het ook mocht zijn, nooit zat Frank Vandenbroucke er om verlegen. “Als de moral is goe, benen kunnen alles”. En

















nu, na het onafwendbare, na alles wat al jaren was aangekondigd is daar de uitputtingsslag van de clichés, de dodelijke slijtage van de grote dode woorden. Patati en patata. Vdb si en Vdb la. Iets in de zin van, dingen als “Only the good die young” of “I hope I will die before I get old”. Maar God is dood en Sartre ook. Men zal hem roemen als een groot stylist. Een kunstenaar, een entertainer, “een crooner op de fiets". Frank had klasse. Frank was een schitterend coureur, maar breekbaar, o zo breekbaar.” Niet uitgerust noch voorbestemd om “zuinig” te leven. Gedoemd om uit te blinken, was hij. Met een natuurlijke aanleg om zich te onderscheiden. Telkens weer legde hij de lat tot waar zijn benen het hoofd allang niet meer konden volgen. Ze laten hem opnieuw aan het woord vandaag. We horen hem praten alsof hij nog leefde, en glimlachen opnieuw. Een keikop, was het. Mét een krak in het hoofd. Niets goddelijks was hem vreemd. Enkel en alleen omdat wij dat zo graag wilden. Maar de goden zelf, nee die geven niet thuis vandaag. Geen uitleg. Ze twitteren niet met ons vandaag. Niet met gewone stervelingen. Laat ik dus tot nader order alleen maar dat ene beeld bewaren, Frank, het afgeronde beeld van die grote droom die als een kogel in jouw hoofd ging hangen. Laten we hem – rond als een wiel – maar uit blijven dragen. En gedenken dat met elke sterveling de plicht van hij die achterblijft telkens weer wat groter wordt.

Gisteren en vandaag, overal en op alle zenders: De dood van Frank Vandenbroucke.

Labels: ,

zondag, oktober 04, 2009

Maustrofobie

In het stof ons aanschijns.

Hoe vertel je een geschiedenis die nooit tot het verleden zal behoren
Hoe vertaal je een verhaal dat nooit helemaal gevat kan worden.


Gisteren in het Koolskamp van al onze plaatsen een voorstelling van Maustrofobie meegemaakt. Mogen meemaken! Theater de Schaduw dat normaal vanuit zijn thuisbasis in de Wezekapel in Ardooie actief is, komt met zijn wonderlijke stukken geregeld naar buiten. Af en toe mag je dat zelfs zeer letterlijk begrijpen. Voor Maustrofobie werd een uitstekende locatie gevonden in de aandoenlijk vervallen fabrieksgebouwen van “Blekerij De Kortekeer”. Voor wie net als ik in “het herfsttij van de seventies” zelf ooit enkele blauwe maandagen (die zich zelfs uitrekten tot maanden) uitgerekend in het magazijn




















van deze fabriek heeft gewerkt wordt de locatie bovendien des te aantrekkelijker. Even zocht ik in het duister naar herkenning. Die liet niet op zich wachten. De glinsterende buik van de karpers in het zonlicht op de vijver. Het boek in de pauze. (Raskalnikov!). Het blaffende bargoens van de chef-magazijnier. Het fluitsignaal van vier uur in de avond van september… In een ik en een gauw was het in één keer allemaal terug. Zelfs al groeien de jonge bomen in de Blekerij nu pijlsnel en dwars doorheen het dak van de Smidse… Het stuk zelf blijkt in een regie van Tom Ternest een mooi “massa-muis-spektakel” te zijn geworden waarin acteurs, figuranten en rusthuisbewoners elkaar in een spel van muizen en katten



































moeiteloos weten te vinden. In Maustrofobie, gebaseerd op de graphic novel Maus van Art Spiegelman gaat een toneelregisseur samen met zijn vader en zijn zoon op zoek naar een hap loodzwaar onverwerkt verleden. Dat pakt af en toe wel heel lang uitgesponnen uit. De twee uur konden best wat worden ingeperkt maar het spel van de hoofdacteurs (Bart Cafmeyer! Roland Vanbosseghem! Sus Slaets!(foto)… )


































en de muziek, de soundscapes en de zang van Filip Delameillieure en Jeroen Degrieck maken heel veel goed. De slotscène – er valt een gordijn van verse regen in het stof ons aanschijns – was ronduit indrukwekkend. Zonder meer ontroerend! Een stuk als Maustrofobie maakt duidelijk wat op vandaag ook “niet professioneel theater” vermag: een glans en een gloed geven aan het verleden en de dingen die er eerst niet waren.

Maustrofobie – een sociaalartistieke theaterproductie van Theater de Schaduw op locatie in de Blekerij te Koolskamp vandaag om 17 u en ook nog op 8, 9 en 10 oktober om 20 u.

Meer info: Theater de Schaduw en de Spil, Roeselare.

Extern:
Art Spiegelman
Maus-graphic novel
Tom Ternest
Bart Cafmeyer
Sus Slaets
Filip Delameillieure
Vrienden van de Schaduw op Facebook

Labels:

vrijdag, oktober 02, 2009

Van het hart een steen





















Uitnodiging

Van het hart een steen, de vierde dichtbundel van Paul Rigolle wordt op vrijdag 23 oktober 2009 om 20:30 u. voorgesteld in de Werf, Werfstraat 108 in Brugge.

Frank Pollet leidt in, Paul Rigolle leest en Jef Van de Casteele
zorgt voor enkele hartverscheurende muzikale tussenkomsten…


Iedereen welkom!

www.poeziecentrum.be
www.dewerf.be

Van het hart een steen is na 23 oktober verkrijgbaar in de betere boekhandel, on-line of via de uitgeverij Poëziecentrum
Alle info via de Van het hart een steen-link.

Labels: , ,