donderdag, juli 28, 2005

Vleugels

En of we van de wereld zijn en van de kleuren.
Pas gestart droogt de zon alweer de ochtend op.
We trappen in de boter. Maar wat ons wacht
heeft ons nu al zwaar te pakken. We kijken schuw

naar boven, vangen alsnog wind en dichten gaten.
Rijden weg om niet te worden weggereden.
Lange kilometers wassen onze breinen. Denken is
niet goed. Niet te denken is wat we moeten leren.

Tot de klim begint en we niet meer weten van waar
en van welk dorp we komen. Joel en duw ons voort,
kijk naar ons zolang het nog kan want fietsen
is behagen en louter liefde kan ons vleugels geven.



© Paul Rigolle - Do 28/07/2005 - Vleugels
Uit: 'De Val van de Kampioen en andere gedichten' (Werktitel)


zaterdag, juli 23, 2005

Yelena's places! (Lijstje/16)















4,82 m - Gateshead, England - 13/07/2003
4,86 m - Budapest, Hungary - 06/03/2004
4,87 m - Gateshead, England - 27/06/2004
4,89 m - Birmingham, England - 25/07/2004
4,90 m - London, England - 30/07/2004
4,91 m - Athens, Greece - 24/08/2004
4,92 m - Brussels, Belgium - 03/09/2004
4,93 m - Lausanne, Switzerland - 05/07/2005
4,95 m - Madrid, Spain - 16/07/2005
4,96 m - London, England - 22/07/2005
5,00 m - London, England - 22/07/2005

Yelena Isinbayeva maalt niet om een centimetertje meer!
En wie van ons zou het ooit met die mooie, gekke Yelena aan de stok willen krijgen...

(P.R. - Za 23/07/2005 - Cat. Ingelijst en wel)

Labels:

vrijdag, juli 22, 2005

Waaierloos

Mijn wegen zijn niet waaierloos en op weg naar het alomvattend heldendom koffiemolen ik nog lang geen rolbrug op... Het kon dus niet uitblijven... In het wiel van het erg mooie tour-weblog van de Volkskrant (dat ik straks en volgende week misschien wel - net als de Tour zelf - uitgebreid weer ga missen) kan wat mij betreft ook in Arcadië een Flandrien-gedicht als dat wat hieronder staat niet ontbreken. Spaak!

Spaak

De renner is zijn pijn
(I.M. Paul Haghedooren)



Niets loopt spaak als hij rijdt en op dun metaal
zijn wereld bouwt. Hij waagt en woedt,
schiet als een bebrilde duivel kurkdroog
van zijn belagers weg. Opstand snijdt hij
met het grootste mes. Achter hem vloekt het,

draait het vierkant als de wereld. Men schuift
het decorum in, men brandt en sterft voortdurend
in het wiel. Wat in hem herkenbaar wordt:
Elke ren is een soloren en voorbij de pijn
haalt hij ultiem de weelde in en lijdt alleen.

Zo total-lossgelaten jongleert de renner met zijn pijn.
Als een dichter over de kinderkoppen van het blad.
Steeds is er wel iemand die, in zijn spoor geklit,
in het zicht van de aankomst daaruit te voorschijn komt.
Zodat hij zich opricht reeds, zich opmaakt om

zijn overwinnaar alleen en verloren achter
te laten met meisjes en schaamte in ruikervorm.



© Paul Rigolle, Spaak, Vr 22/07/2005

donderdag, juli 21, 2005

Spitsen (2005/28)


Vingerspitsengevoel of niet, zeker is dat wie ze oefent, ze niet ook nog 'ns moet kruisen...


© Paul Rigolle - Do 21/07/2005 - Spitsen

dinsdag, juli 19, 2005

Spin

Hoe men in een uitgelaten gezelschap van zonnekloppers in het Zuiden zonder fout een Nederlandse vriend herkent? Simpel! Je haalt hem (of haar) er zo uit. Is steevast de Nederlander: hij (of zij) die Frans probeert te spreken met een Engels accent. Maar alle grapjes op een rij: Zelfs in de mond gelegd van een modelnederlander als Mart Smeets blijft de navolgende uitdrukking uit de taal van Molière tot nader order één van de allermooiste: “Avoir une araignée dans le plafond” (être fou).

In de reeks: Blij een plafond te hebben...

Rattawut

Het boek heet een aanrader te zijn. "Sightseeing". Nu nog welwillend een hardnekkige (en amechtige) poging ondernemen om voor eens en voor altijd de naam van de auteur te onthouden:

Rattawut Lapcharoensap!

Meer over 'Sightseeing' bij 8Weekly

Zetfout

In de reeks 'de zetfout mag blijven staan':

eenmansvlieg

zaterdag, juli 16, 2005

Droogvis en Algipan

Ook deze Tour lijkt uiteindelijk uit te willen draaien op theater dat te voorzien en te verwachten was. De Amerikaanse vogelspin heeft alles in haar greep. Na afloop van de eerste Pyreneeënrit zijn het optimistische enkelingen die de handdoek nog niet hebben gegooid. Een uitstekend moment, lijkt mij, om nu al verder te kijken dan onze tourneus lang is. Graag mag ik dan ook elke poëtische fietser uitnodigen voor het 1° Natourcriterium in Diksmuide op dinsdag 26 juli 2005. Met herstelde knieën: Boonen versus Mc Ewen op de keien van Diksmuide. Di Luca versus Van Petegem. En vele Farazijntjes om voorafgaand aan een koninklijke sprint de Mattan uit te hangen.
Even belangwekkend lijkt het mij evenwel te vermelden dat eerder op de middag in het Diksmuide van al mijn plaatsen in 4AD ook de allereerste editie van "Droogvis en Algipan" doorgaat. Een slaatje gemengd samengesteld en gelardeerd met wielerpoëzie en kabaret. Koers en karamel verzameld in een project van Stad Onderstroom. Geven om 13.00 u. in 4AD ondermeer present: Willie Verhegghe, Patrick Cornillie, De Koereurs, Hans Roelens, Henk Knockaert, Paul Rigolle en andere D.A.C.D. 's.
Het spreekt dat ook jij - doodrijder uit Lichtervelde of elders - bent uitgenodigd! De ingang is zelfs gratis.

woensdag, juli 13, 2005

Lood (2005/27)

"Waarom die man alweer tegen haar stond uit te vliegen en met die vinger wees, ze begreep het niet. Dat hij haar uitmaakte voor pretentieus. Ok, dat was dan maar zo. Die drang om ooit te vliegen als een duif, wat kon daar tegen zijn? Daar kon toch geen haan naar kraaien? Doodvermoeiend was het om het telkens weer uit te moeten leggen. Bekaf raakte ze ervan, van dat stom gezeur. Haar besluit was wat het was. Het stond nu eenmaal vast. Ze wist wat er zou gebeuren. Ze had een beeld om voor te gaan. Iemand had het voor haar uitgetekend. Voorbeschreven. Met een vinger in de lucht. Zo zou het zijn. Alles helder in de hemel en geen geluid. Voorbij de nestkastdrang, het lood onder de vleugels weggeknipt en de schriele poten schrap... Klaar voor de sprong naar waar ze niet kon gaan. En de wind, daar kon ze van op aan, die zou haar dragen als een dood gewicht."

© Paul Rigolle - Woe 13/07/2005 - Lood

zaterdag, juli 09, 2005

Dribbelen

"Ik heb de tijd gehad om te groeien tot monument. Maar je weet wat er met monumenten gebeurt. Ze worden bescheten door de duiven."

Jan Wauters, de man die met de taal kon dribbelen. (Het Nieuwsblad, Zat 9/7/2005)
Het monument Wauters is intussen volop te genieten op Radio 1 in De bende van Marconi

vrijdag, juli 08, 2005

Gedachte (nr. 107)

"Telkens je d'er in slaagt om een deur dicht te klappen gaat er wel ergens een raam weer open..."

(Vrij naar Alice B.)

P.R. - Gedachten voor onderweg - Vr 08/07/2005

donderdag, juli 07, 2005

Inborst (2005/26)


"Het gaat er, naar ik hoor, wel vaker beenhard aan toe. Daar in die Arena Der Kannibalen. Op het spel staat immers, dat weten we, niks minder als de dood of de gladiolen... Nekken worden staalhard vooruitgeworpen. Spieren schieten weg als speren. Opengesperde blikken, bloeddoorlopen ogen. De gevechten ontzien niets of niemand. En het publiek doet niet onder. Bloedproevend mikt het zijn spot als een mottige bui van kladden vuile kauwgom naar beneden. Er wordt geroepen en getierd. Soms schreeuwt er zo'n flauwe plezante van helemaal boven: "Het is een Antwerpenaar, ik wil de nek..." Waarop het stadion uitbarst in werkelijk kwaadaardig gegniffel en gebulder. Maar dit alles, ik geef het toe, heb ik sinds lange tijd helaas alleen nog van horen zeggen. Zelf kom ik er niet meer in, in die verbluffende Arena der Kannibalen. Al jaren geldt voor mij een stadionverbod. Vanwege verregaande zachtheid in de eigen inborst. En het wegkijken van de scènes die er echt toe doen. Het ongepaste knipperen met de ogen op die momenten waarop je hoort te genieten omdat de intensiteit haast niet te harden is en het bloed zichzelf tot op de boorden en de witte hemden van de uitverkoren kijkers spuwt."


© Paul Rigolle - Do 07/07/2005 - Inborst

Piëteit

Ondertussen al enkele dagen met veel piëteit genoteerd:

Hij keerde zich in werk tegen de ironie en het cynisme. "Ik ben erg voor ironie als wapen tegen opgeblazenheid, tegen wat de Engelsen pump noemen. Dat kun je mij niet vaak genoeg lek prikken. Maar in een egalitaire samenleving als de onze werkt ironie niet. Cynisme is nog erger. Dat vind ik echt een kwaad, continu gevoed door de Westerse cultuur."

(Woorden geciteerd in het Parool van Karel Glastra Van Loon, overleden aan een hersentumor, 42 jaar, Vr 1/07/2005)

zaterdag, juli 02, 2005

De buik vol bollen

Wat kan het leven simpel zijn. Simple comme bonjour. Er zijn voorwaar nog zekerheden in dit leven. Vooraan in juli ontsteekt ergens op een plek, meestal in een zachter streepje Frankrijk, telkens weer het grote vlammende vuurwerk van de Tour. Dé enige echte Tour de France. Spektakelstuk dat naar de grenzen tast. Megalomanie voor jongens. En meisjes. Zweet- en armbandjes voor het goede doel. De heroiek van cols en valse platten bij de vleet. Kleurtjes en kleertjes als vanouds: geel, groen, wit, de buik vol bollen... Ook dit jaar rijdt de leider in het geel. En de lijder die meestal wat later komt, tja, die rijdt - al zie je dat vaak niet eens op zijn gezicht - in het rood... Simple comme bonjour, die Tour. Ondertussen blijft het wielrennen, wat mij als Vélodromer van het eerste uur uiteraard in geen geval verbaast, de literaire kolommen halen. Vanavond gaat in Tivoli in Utrecht "Le Soir du Tour" door. En ook in log- en letterland dringt de Tour zich op als een dwingend onderwerp. De Volkskrant wijdt er een weblog aan. En ook hier bij ons in het Vlaanderen van de Boonens, de Vansummerens en de ... Gilberts (Rit 9, 12 of 16 Philippe?) frist het Nieuwsblad-Sportwereld onze koppen op. Over Geelzucht en Zadelpijn heet het daar. Ook zijn we benieuwd naar de columns van Chrétien Breukers en zijn wielerlogvrienden. Ik heb het hier al eerder gezegd en ik hou het graag nog even zo : L'amour est un esclavage, quoi...

Update: Wie zichzelf in dichtvorm in de wielergekte wil wentelen kan overigens proberen om zijn eigenste eigen Tourgedicht richting Volkskrant te piloteren! Je weet nooit wie het te lezen krijgt...

(Song van de dag: Edith Piaf, Simple comme bonjour. Paroles: Roméo Carlès. Musique: Louiguy 1936)