maandag, februari 28, 2005

Zonder roest (De week-2005/08)

Een zin:
"We waren het er algauw roerend over eens dat het zonder roest iets totaal anders was geweest!"

zaterdag, februari 26, 2005

Hallelujah

"Hallelujah" is van Deense oorsprong maar de Deense versie is rauwer, daar zat Sint-Pieter bijvoorbeeld al eens op café. Dat hebben we in de Vlaamse versie weggelaten. We vonden dat hij vooral in de hemel moest zitten..."

(Gregory Caers, beginnende engel Gabriël in het Vrt-feuilleton 'Hallelujah' - Het Nieuwsblad, Vr 11/02/2005)

Gregory Caers (eerder al Verloren Jongen in Peter Pan) is ook één van de Santé-Soleil-mannen die straks op onze podia "Plastiekezak" helemaal tot leven zal brengen! ("Quand on a que l'amour, on devient fou")
(Meer informatie daarover is in pdf-bestand hier te vinden!)

vrijdag, februari 25, 2005

Surfin' Safari (Song/5)

Genoteerd en wel! Diana Ozon heeft het over literatuurse loggers (of was het omgekeerd). Lies Van Gasse ('de jeugdige Harelbeekse winnares') beantwoordt with lof en ereprijs negen vragen. Leo leeft en Heer Hoorne legt zijn oor te luisteren (of het nu wel of niet wil gaan sneeuwen zaterdag?) en wacht de rapporten af. En wie Igor Amelkovich - Nude en Erotic? - wel mag zijn is ons een raadsel. Tenzij we zoeken. Cromwell, was die gek en is Jef Geeraerts al helemaal 75?. Er is Bleek Vuur (reality is neither the subject nor the object of true art which creates its own special reality having nothing to do with the average "reality" perceived by the communal eye) en er is Arcadisch Vuur. Joske maakt het bont, Gabriël is een engel en Jack Kerouac die draait zich om en maakt een website voor zichzelf. Via, via, gedichten bij dode katten, gedichten voor onze eigen kleine dooie mus. Enzoverder, enzovoort... Surfin' Safari, houdt ons gaande. Bij nacht en ontij Surfin' Safari houdt ons (in- en andere teelten) op de been. Zelfs een weblog is het zodat het warempel lijkt op iets waarvan wij graag geloven dat het iets voor ons kan doen.

Van de dagen: de song: Alles. Als het maar geen Bert Kaempfert is.

woensdag, februari 23, 2005

Stug (Annotaties/2)

Er is niets dat moet, ik weet het. Maar kloppen doet die uitspraak natuurlijk niet. Aan geen kanten. Integendeel. Er is veel dat moet! Het moet... stug zijn, dacht ik. Stug in plaats van vlot (en toegankelijk of ook nog commercieel). Geef mij maar stug! Het moet varkenshaar hebben. In plaats van een permanent. Geen watergolf en geen polonaise. Geen warmwaterbed voor mij. Het moet weerhaken hebben en scherpe randjes. Ja, zoiets is het (dacht ik) dat mij voor ogen staat.

Labels:

dinsdag, februari 22, 2005

Kot (De week - 2005/07)

Vaker dan je lief is zie je ze. Elke einder staan ze in de weg. Plots en pardoes doemen ze op en grijpen elke kijker naar de strot. De vlakte van Vlaanderen op zijn smalst. Elk uitzicht gedoemd om dood te lopen op het grote niets van stalling en tuin. En toch mijn beste mensen, schilder ik u met uw goedvinden een wingewest... Maar ondertussen richt alles zich tussen tuin en weiland op. Opgetrokken uit zogoed als niets. Duiventillen, ovenbeuren, achterafkamers, hokken en huizen van bordkarton. Rovershol voor een man die mankt. Uitvinderssalons waar nooit wat gevonden wordt. Vagevuren, voorgeborchtes, vlieringen ... Niet te slopen want op geen enkel plan vermeld. Onooglijk, heel vaak niet om aan te zien. Aanfluiting voor weetikveelwelk gedoogbeleid voor steen, geschonden glas, beton dat aan het rotten is. Ook al bestaan ze niet, niemand twijfelt hier aan de reden van hun bestaan. Bergplaatsen, broedhaarden voor alles wat nutteloos is. Plastic emmers, kabels, koorden, een spade, een afgelopen wiel... Verschoning Heer, want als we hier éénmaal aan het bouwen slaan hebben we het einde nog niet gezien... Mijn pet, zegt hij, hangt er aan de haak. En ik rook er zonder dat zij dat weet. En zij? Wat hij daar in dat ellendige hok verloren heeft, zij weet het niet. Ze zegt het vaak. Bij de kapper zegt ze het. Meer tegen de spiegel dan tegen zichzelf. Al jaren zegt ze het. Ze weet niet eens hoelang. Misschien al wel een halve eeuw. Dat het maar eens verpulveren kon. Of dat het op een dag, net zoals op tv, als een vliegende schotel de lucht in kon gaan. Haar kot had ze d'er in. En terwijl ze dit zegt, twijfel ik alweer. Lacht ze nu of beeld ik mij dat alleen maar in.

maandag, februari 07, 2005

Dreun

Help! Er zit alweer zo'n een kleine dreun, zo'n klein versierseltje met krullen en krollen in mijn hoofd. Wissewasje, met de opstap van een kleine notenladder. Altijd groen, een liedje voor alle tijden dat ooit groot wil worden. En het wil er niet meer uit. Even hardnekkig als een roestend nietje in een stapel oud papier. "If sadness is a color then it’s blue just like your eyes And sorrow can be all over you but it will never tear me down". Zegt het iets over de groep Stash! Dat doet het! En al evenzeer zegt het iets over dat hoofd zelf. Mijn lijfgeur is geen afrodsiiacum, ik heb geen manager die Miles Copeland heet en als ik knipoog valt er mij allang geen meisjesschool meer voor de voeten... Waar is en blijft evenwel dat ik zelf altijd ben blijven vallen voor een lied dat in staat is om te blijven hangen, een daglang te blijven hangen in één van die verre achterafkamertjes van mijn hoofd. Een stem, een lied. Sadness!

In de reeks: "Altijd groen". Van de dagen: de song! Song van de dag: Sadness van Stash
Ook nog met plezier gelezen op de thuissite van de groep: "Voor de naamfestisjisten onder ons: ‘to stache’ is slang en dient in de film ‘Reservoir Dogs’ (Tarantino) als aanduiding voor louche praktijken."

zondag, februari 06, 2005

Ja aan het hoera

Het mooie aan webben en spinnen! Kijk, ik merk dat "Peren" hier vannacht is langs geweest en verdorie bij mijn citaat van laatst uit Een schitterend gebrek ("een boek zonder gebrek") van Arthur Japin (ja, die die confère het bericht van hieronder, ook op Saint Amour zit en straks op 3/3 ook nog 'ns een keer in Brugge), een opmerking geplaatst. Een zeer ter zake doende opmerking is het geworden! Dat er in zijn (haar) exemplaar van een Schitterend Gebrek geen komma staat... En wat blijkt bij het opnieuw openslaan van mijn eigen exemplaar van "Een schitterend gebrek"? Dat de komma er verdorie ook niet staat!
Op pagina 188 van de vijfde druk staat inderdaad levensgroot:

"Vanuit het halfduister lonkt schaamteloos een zachte divan vol oranje kussens. Ik ken deze ruimte, maar laat dat niet merken. Hier heb ik een keer eerder met een heer gesoupeerd en bleek toen zelf het dessert. Giacomo lacht nog om de dwaasheid..."

Ik ben onthutst, even heb ik niet terug. Het komt aan. De komma blijk ik bij nazicht dus helemaal zelf te hebben verzonnen! Wou ik dan dat boek waar ik echt heel weinig, nee, waar ik helemaal niets op aan te merken heb, wel integendeel een boek waar ik van ben gaan houden is het... Wou ik dan dat boek even zomaar losweg wat gaan zitten herschrijven... (Of anders geformuleerd: wou ik dat boek onbewust dan zelf hebben geschreven?). Mét die ene kromme komma meer.
Vertwijfeling... Hoe is het gebeurd? Hoe is het gegaan? Ik sla er mijn notities op na en vind... de komma terug... Zo dus. Ik vervloek de zorg die mij die dag ontbrak en sta even uitgebreid bij Peren in het krijt. Aai hem (haar) over de bol. Dat hij (zij) door moet gaan met wat begonnen is. Dat het perenblog - over het leven en het hoera - steeds mooier wordt! En dat die link naar gemengd fruit die ik - zelf een minnaar van arcadische dingen - er gevonden heb absoluut fantastisch is! Webben en spinnen? Mooi is het. En fruit op de ochtendmarkt is het! Met water in de mond volmondig ja te mogen zeggen! Ja aan het hoera!


(Tussen haakjes: Meteen ook een nieuwe categorie voor dit Arcadisch gehucht gevonden: Webben en Spinnen; of wat had je dan gedacht!)

Begeerte (als een tramlijn)

Natuurlijk willen we dat. De begeerte behouden! Dagelijks, Wekelijks, Maandelijks... Als elk jaar, als telkenjare... Begeerte, here we come:
De lijst oogt mooi, de gezichten open!

"Dit is geen liefdeslied van Karen Duve. Liefde jeukt van Amanda Filipacchi. Zevenentwintig liefdesliedjes van Judith Herzberg.
Een schitterend gebrek van Arthur Japin (!). Lotgevallen van een beddenverkoper van Michael Kumpfmüller. Alles van Yves Petry, seks, drugs en drank bij Helen Welsh, Week van liefde met Stijn Meuris, Bart Verstockt filmt en Transparant da's Monteverdi. Jef Lambrecht is er ook."

Veel, heel veel redenen! Mijn geliefde staat al klaar!

En meer begeerte bezoekt ze als vanouds op:
http://www.begeerte.be/saintamour

woensdag, februari 02, 2005

Ga-voor-muziek-als-u-daar-de-kans-voor-krijgt-punt-bee-ee

In de reeks: 'Gelukkig word ik nog bedankt!'

"Het concert van U2 is volledig uitverkocht. Ook de wachtlijst is intussen...
Op vier uur tijd waren alle... Vooral tussen 10 en 11 uur waren de servers... nadien stabiliseerde de situatie zich en kon er. Op de goformusic-site werden meer dan 172.000 bezoekers geregistreerd. De telefoonlijnen kregen meer dan 35.000 oproepen te ... dat aan het einde van de procedure werd vermeld. IN ALLE ANDERE GEVALLEN IS UW RESERVATIE NIET CORRECT VERLOPEN EN WERDEN ER GEEN TICKETS VOOR U VOORBEHOUDEN. ... u deze binnen de week in de bus. Wij dringen erop aan de betalingstermijn van 4 dagen te respecteren! Koos u voor een betaling met kredietkaart, dat wordt uw rekening ... gedebiteerd. GELIEVE ENIG GEDULD TE OEFENEN VOOR DE ONTVANGST VAN DE TICKETS. DEZE WORDEN ZO SNEL MOGELIJK NA BETALING OPGESTUURD."
Dank voor uw geduld en begrip.

(Uit een mailtje afkomstig van onze altijddurende vrienden van gavoormuziekpuntbeeee. Misschien herkent u het wel...)

dinsdag, februari 01, 2005

Been (De week- 2005/4)

Kristal op glas, hij heeft gewacht. Op ernst
en schraalheid, op de maanden van het gemis,
heeft hij gewacht. Alsof hij aan moet knopen,
alsof hij een draad weer heeft op te nemen
van wat misschien wel nooit begonnen is,

krimpt hij middenin het hart van een nieuwe winter in,
zoekt het wit dat bij hem van binnen zit. Zuren bijten,
zuren doen hun werk. Bloemen op het raam, ramen
zonder tekst zoeken het voor hem uit. Aan wat blinkt,
aan zink en staal, denkt hij. Om wat van hem

op een dag moet achterblijven en haarscherp
de ogen streelt, gaat hij tot op het bot, knaagt
de kou in al zijn vormen tot op het been.




Paul Rigolle, Been, uit Winterhart,
bundel in voorbereiding.