maandag, februari 07, 2005

Dreun

Help! Er zit alweer zo'n een kleine dreun, zo'n klein versierseltje met krullen en krollen in mijn hoofd. Wissewasje, met de opstap van een kleine notenladder. Altijd groen, een liedje voor alle tijden dat ooit groot wil worden. En het wil er niet meer uit. Even hardnekkig als een roestend nietje in een stapel oud papier. "If sadness is a color then it’s blue just like your eyes And sorrow can be all over you but it will never tear me down". Zegt het iets over de groep Stash! Dat doet het! En al evenzeer zegt het iets over dat hoofd zelf. Mijn lijfgeur is geen afrodsiiacum, ik heb geen manager die Miles Copeland heet en als ik knipoog valt er mij allang geen meisjesschool meer voor de voeten... Waar is en blijft evenwel dat ik zelf altijd ben blijven vallen voor een lied dat in staat is om te blijven hangen, een daglang te blijven hangen in één van die verre achterafkamertjes van mijn hoofd. Een stem, een lied. Sadness!

In de reeks: "Altijd groen". Van de dagen: de song! Song van de dag: Sadness van Stash
Ook nog met plezier gelezen op de thuissite van de groep: "Voor de naamfestisjisten onder ons: ‘to stache’ is slang en dient in de film ‘Reservoir Dogs’ (Tarantino) als aanduiding voor louche praktijken."