vrijdag, december 30, 2005

Weefsel

In het begin loopt het niet echt. Een beetje harken is het zelfs. Beginnen, herbeginnen. Aarzelen. Bladeren en bijna wegleggen. Niet voor luie lezers, las ik ergens... En zo is het ook. Eerst. Even. De ogen lijken geen greep te krijgen op het verhaal. Je lijkt te willen verdwalen in een netwerk van figuren die je niet kunt duiden. Nog niet. Even wachten nog. Het ragfijne weefsel tussen de kinderen en de grote mensen heeft zich nog niet afgetekend. Het moet allemaal nog gaan gebeuren. Weefsel. Er is geen mooier woord voorhanden om het boek te benaderen, te beschrijven. En dan gaat het vanzelf. Je staat er middenin. Je ziet de Donau. Je leeft in Pest. Het is oorlog. Henriett wordt neergeschoten. Er is geen andere weg: Balint moet vertrekken, zodat ie later toch nog terug kan keren. Het magistrale einde blaast je weg... Laat je knakken als een stengel. Zou Szabo dit zonder tranen hebben geschreven? Blanka, Irèn, Pali, Henriett... Ze leven... Om je nooit meer te verlaten.

Notitie bij de lezing van 'De Katalinstraat' van Magda Szabo.

Afdeling ' Literair Logboek '

Carton (Dienstvraagje)

Kan iemand mij meer inlichtingen verstrekken over ene "Gustave Carton"... De man (al dan niet, zoals zijn naam het laat vermoeden, opgetrokken uit gewapend karton) moet in mijn eigen streek (zoals niet onbekend het hart van het schitterende West-Vlaanderen van al mijn plaatsen) leven en werk hebben gecombineerd. Gustave Carton schreef, als ik de archieven van het Guido Gezellemuseum mag geloven, o.a. op 11/03/1890 en op 2/3/1886 brieven aan Guido Gezelle. De inhoud daarvan is mij alsnog onbekend, ik vermoed dat hier eerder om 'vormelijke' of 'ambtelijke' stukken gaat... Wie meer weet mag het zeggen.

Marcel

Toch even zeggen aan al die propere gasten van Marcel dat ik ze wel degelijk ga kussen. Ge kunt er van af zijn, Marcel. Dat ik ze ga kussen! Morgenavond. Onder onzen mispletoe... En gij, waar zulde gij dan zijn?

donderdag, december 29, 2005

Aanschakeling (Sic!)

Gelezen op de voorpagina van Tribune, jawel, ook mijn lijfblad bij het Acod:

"Dat 2006 een aanschakeling van mooie momenten mag zijn."

Of een taalkemel als deze een goeie en voldoende reden vormt om mijn lidmaatschap op te zeggen. Welneen. Ik blijf een overtuiging hebben. En die laat ik graag zichzelf vertalen. Al is het, toegegeven, aldaar soms maar erg povertjes gesteld met taal en spelling... Hopelijk scheelt het on-line straks net een slokje...

Een aanschakeling van mooie momenten... Dat dit nu net hetgene is wat ik jullie ook al in al mijn gemoedsrust van kalkoen en kwartel wilde aanwensen:

een aanschakeling van goedaardige momenten in een voldragen jaar dat nog niet eens begonnen is met zich af te wikkelen...

woensdag, december 28, 2005

Mellow als

De liedjes! Ook tussen kerst en nieuw blijven ze doen waar ze zin in hebben. Ze blijven gaan en komen. Van waar je zelf ook mag komen. Waarheen je zelf ook gaat, geen dag gaat voorbij of ze lopen met je mee. Meelopers zijn het! Niemendallen, dikkenekken, kuitenbijters... Deuntjes en dreuntjes... Alomtegenwoordig zijn ze en alomtegenwoordig zullen ze blijven. Zo ver je je herinneren kunt, uit de diepte van al jouw tijden, blijven ze komen.

You can forget all your troubles, forget all your cares, so go downtown, where all the lights are bright...

En het blijft maar duren. Na al die jaren lijkt het bij mij wel een tweede natuur geworden.... Absolute aanleg heb ik, een zevende zintuig. Ik blijf hen dulden en dromen. Ze vergezellen mij als spreeuwen. Zwarte vodden, kladwerk in al mijn kale bomen.

Four strong winds that blow lonely, Seven seas that run high,
All these things that don't change, Come what may.


Turn my back on het sun... Of steenkoud in volle winter: mellow als the month of may... Zacht en sappig als alleen mei (en Betty Mellaerts) kunnen zijn. Carole King for ever. Al die kleine blote liedjes. Finterduin of melig, goedkoop, morantisch...

Vaak hartverscheurend zijn ze in staat om te doen waarin duizend gedachten niet slagen: ze blijven hangen in het hoofd tot het gaat zingen...

In de reeks: "Win een vol sportpaleis en schrijf eindelijk zelf ook 'ns een nieuw lied".

dinsdag, december 27, 2005

Het gebaar (Citaat/Citaten)

"Henriett keek haar aan zonder iets te zeggen, met in haar hand haar horloge dat ze net om wilde doen. Het gebaar bleef hangen in de lucht, ze stond daar als haar eigen beeltenis met de tijd in de hand. Ze was verbaasd dat ze zich verbaasde, het was immers zo vanzelfsprekend voor haar was dat zij van Balint hield - maar dat Balint niet van haar hield, of eigenlijk wel, maar niet op dezelfde manier. Anders, en dat was niet genoeg voor haar om in leven te blijven. Ik ben gestorven, dacht ze toen verbijsterd. Het feit dat het zo eenvoudig was om te sterven hield haar lange tijd bezig, ook dat het niet afhing van de oorlogssituatie, van de wetten, van de dagelijks afgekondigde regels."

Uit ' De Katalinstraat ' van Magda Szabó - vertaald door Aniko Daroczi en Ellen Hennink - (Houtekiet - Antwerpen/Amsterdam 2004)

Afdeling: Citaat/Citaten

maandag, december 26, 2005

Oostende. Duizend tijgers.

Om uit te waaien... Niet van de kalkoen maar van de kleine kwartel ("eens zo lekker") hebben we het schip gisteren nog even in Oostende laten stranden. Oostende! "Daar waar Europa eindigt, begint Oostende. En waar Oostende eindigt, begint de wereld" zo wil het de wereld. Ah, Oostende... Op een luie lome kerstdag van een zondag langs de vloedlijn te lopen... Merken dat ze er nog altijd ligt, die oude vertrouwde Dikke Mathilde... Achter een Franse koffie te zitten in 't Zeezotje... Om ten slotte toch nog uit te komen waar je eigenlijk niet wil zijn. Op het Wapenplein waar het kerstfeest nog altijd niet afgelopen blijkt. Crimineel commercieel. Duizend tijgers en garnalen... Hot dogs en mutsen. Alle winkels en stallen, ijspiste open... Kramen, krochten... Een meer dan goeie reden om innerlijk om zoveel platte commercie alsnog uit te schieten in een Franse coleire... Plotseling die aandrang te voelen, iets, weetnietwat, naar de vernieling te willen helpen. Op het Wapenplein naar de wapens te grijpen... Maar niet wij. Zo ordinair zijn wij niet. We zijn geen Zweedse zottekok die om niets loopt te vloeken en te tieren. Wij vermannen ons. Hoffelijk als we zijn maken we ons alleen maar ijlings uit te voeten. En dan - als de nood het hoogst is, is de reddingsboei nabij - weet Oostende toch nog voor een mooi moment te zorgen. Een mooie afsluiter. In de Witte Nonnenstraat blijkt ook boekhandel Corman open. Een oud huis van veel vertrouwen! Corman, waar Claus in zijn Oostendse periode kind aan huis was en waar elk boek dat over de toonbank gaat ook nu nog een wikkel krijgt... Een boekhandel zoals een goeie boekhandel hoort te zijn: een rustpunt, een asielcentrum in de wereld. Zegt de man achter de toonbank die voor mij een boek uit het plastiekje haalt zodat ik er in een echt feest met mijn vinger doorheen kan wandelen: "Je moet er echt wel tegen praten". Hij wijst naar zijn computer. "Dat werkt eens zo makkelijk als je er tegen praat. En je moet hem bovendien een naam geven. De mijne heet "Bucephalus", naar het onbetrouwbaar paard van Alexander..." Dat ik daar zelf niet eerder ben opgekomen, zeg ik... Even later loop ik met alweer een onweerstaanbaar boek onder de arm ("Aspecten van de Belgische Kunst na '45, deel 1 van Willem Elias") weer naar buiten. Niet nadat ik het de man van Corman met evenveel woorden heb beloofd. Dat ik het thuis ook zal proberen en ook mijn eigen beest van een pc een naam zal geven. Ik denk nu al aan... "Dikke Mathilde"... Die ligt in Oostende ten slotte ook maar in weer en wind op spam en spyware van halve hooligans en puntmutsen te wachten.

Mijn stem

Het is gebeurd! Mijn stem voor de publieksprijs 2005 is binnen... Het antwoord op de dagvraag gisteren was niet eens zo moeilijk...
Gerrit Achterberg werd volgens mij doodgewoon in Neerlangbroek geboren... Ondertussen is het hier - ik kijk wel uit - nog veel te vroeg om mij nu al open en bloot te outen. Ik verklap wel een andere keer naar wie mijn enige echte stem is uitgegaan.("Is het een Vlaming? Eén van de vier Marken? Kees, Stefan, Stefaan of Leonard? Of wil ik er af zijn en is het op de valreep toch nog één van mijn andere dichtende pappenheimers geworden..."). Ondertussen wachten ze bij de Contrabas... Op stemmen. Ook op die van jou!

Versus (21)

Linkse verzuring versus Rechtse solidariteit

Vindplaats: Yoghurt bij (Pdw) et al

© Paul Rigolle - Maandag 26 december 2005 - Cat. Versus (21)

Labels:

Van de dagen: het woord... (Week 51)

* Ma 19/12/2005: Woord 288: jachtrijder
* Di 20/12/2005: Woord 289: oogmerk
* Woe 21/12/2005: Woord 290: entertoets
* Do 22/12/2005: Woord 291: bierdrinker
* Vr 23/12/2005: Woord 292: verklikkerspasta
* Za 24/12/2005: Woord 293: wapen
* Zo 25/12/2005: Woord 294: mascara

zaterdag, december 24, 2005

Link

Link van de dag: "Bomen zijn altijd hout waard" en ander moois van Geert De Kockere...

Vindplaats: ergens bij één van de buitenbeentjes en litenatuurtjes van Geert De Kockere...

IICAVAH

Kerstavond straks, dus jullie zullen mij, tussen parelhoen en kroket door, dit bericht vervuld van een milde vorm van nepotisme best vergeven. Even breng ik hier hulde aan het altijddurende verhaal van de vaders en de zonen. Ongegeneerd en niet zonder de ingenomenheid van de vader die weet dat ook zonen niets dan hun eigen weg moeten gaan, maak ik u, lezer en toevallige passant, graag even attent op het bestaan van het IICAVAH, het Internationaal Instituut voor Conservatie, Archivering en Verspreiding van Andermans Herinneringen. Het IICAVAH is een consequent volgehouden kunst- en videoproject van iemand die mij na aan het hart ligt. De productie is dezer dagen geselecteerd voor zowel het 'Kunstsalon van Gent' als voor de tentoonstelling Input/Output in Brugge.
Meer over het project valt na te lezen op www.IICAVAH.be. Aldaar is ook de 'handleiding tot het archiveren van andermans herinneringen' te bekijken.

Zowel het IICAVAH als ' A scene of Aftermath ' zijn realisaties van Jasper Rigole.

Extern:
Kunstsalon van Gent: 10 december 2005 tot en met 8 januari 2006 - Kunsthal Sint-Pietersabdij, Sint-Pietersplein 9 te Gent; open van 10 tot 18 uur, gesloten op maandag en op 24, 25 en 31 december en 1 januari.

Input/output Brugge: 16 december tot en met 15 Januari. Guido Gezellemuseum, Rolweg 64, 8000 Brugge
open van 9.30 tot 12.30 uur en van 13.30 tot 17 uur. Gesloten op maandag.

www.asceneofaftermath.be
www.IICAVAH.be

Volgens mij

zou zelfs die povere,
arme drommel van een

er zonder zijn

ook maar met zijn

naar gooien...


De voltallige redactie (die ook alleen maar
uit mij en mezelf bestaat) wenst jou en de jouwen
een (al dan niet) prettig (gestoord) kerstfeest!

Poot

Nog 'ns een extra-Sportief bericht:

"Gisteren heb ik niet minder dan 320 x dezelfde handtekening gezet! Ik herkende ze. Het was die van mij... Sinds gisteren staat ze op de gedrukte versie van mijn gedicht "Vleugels" dat straks zal fladderen in de hoedanigheid van bijlage aan de VKH-mededelingen. VKH, voluit Vriendenkring Kunst Houtland, staat voor een lokale kunstvereniging die er een punt van maakt om bij elk van haar maandelijkse gebundelde mededelingen een gedicht te publiceren. Zo moesten er meer zijn, vinden wij hier. In elk geval graag gedaan Fernand, dat gesigneer, al had ik wel de indruk na een tijdje geen (rechter)poot meer vooruit te komen."

'Vleugels' is overigens ook hier al na te lezen.

donderdag, december 22, 2005

Gedachte (nr. 137)


"Tussen de bard met de versterker en de bard met de tondeldoos
moet ook af en toe een volkomen stemloze monnik staan."


© Paul Rigolle - Do 22/12/2005 - Gedachte (nr.137) - Cat. Gedachten voor onderweg

Rekker

Een vraagje: Heeft X. Roelens het (echt) aan zijn rekker?

Over "Van Bastelaeriaans postmodernisme" (jaja, ook al lijkt het op een diagnose, ook deze vorm van postmodernisme bestaat) op 20/12/2005 op het En er is-weblog.

Toga

Schiftingsvraag als goeie tweede: Waar is Toga?

Versus (20)

Edelhert versus Ijdelhart


© Paul Rigolle - Donderdag 22 december 2005 - Cat. Versus (20)

dinsdag, december 20, 2005

Janhagel (Annotaties/9)

Het spijt me mijn dierbaren maar jullie kunnen er naar fluiten. Bij deze ken ik een titel die jullie allemaal en met zijn allen kwijt zijn. Aan mij, en aan geen ander. Want straks op mijn bloedeigen naam geregistreerd bij o.a. Sabam... Nu al in deze weerbarstige kolommen in primeur gegeven en zodoende ook al vol overtuiging goed en wel geclaimd bij Google en andere amechtige zoekgenootschappen: "De zoon van Nescio".

Een mens moet er af en toe vroeg bij zijn want voor je het weet lopen ze toch maar weg met wat je op één van die vreemde tochten zonder doel zomaar in de schoot is komen vallen. Zelfs al ben je dan nog in flinke brokken en stukken een voorstander van de "Creative Commons" voor je het weet geven ze zonder enige bronvermelding een versie van de feiten die niet de juiste is. Enfin, afijn. Zo gebeuren dingen. Al wil ik wel graag geloven dat janhagel vroeg of laat ontmaskerd wordt.

Om evenwel terug te komen op die zoon van: Eerst... Tja... Eerst is er het bijna-niets, het aanvankelijke luchtledige van een idee, niets meer dan een bescheiden inval, vluchtig vastgehouden, genoteerd in het zwaar-rafelende boekje van elke dag (die ondanks alles toch een ander is). Later groeit het uit. Wordt het iets dat wat meer gaat broeien. Langzaam. Gestaag, zoals dat heet. Voorlopig is er nog niets geschreven maar dat komt wel goed. Volgens mij wordt het zelfs wel een boek vol warme hapjes...

In de Zoon van Nescio vertelt iemand, overigens niet eens de echte hoofdpersoon maar iemand die zijdelings met hem (of haar) te maken heeft, hoe....


Naschrift: Wel een groot geluk voor mijn versverworven titel dat de echte Nescio (want daarover zal "De zoon van Nescio" niet gaan of het zou moeten zijn dat ie naar het einde toe alsnog binnen weet te sluipen) alleen maar dochters had...

Extern:
Nescio: 'Schrijft U over mij maar niks'
Creative Commons

©Paul Rigolle - Di 20/12/2005 - Janhagel- Cat. Nootboek

Labels:

maandag, december 19, 2005

Blogo

Hoewel we hier niet meteen euforisch worden van de blogosfeer in zijn overweldigende totaliteit, en berichten daarover derhalve hier niet zo heel erg vaak ter zake doen, durven we dit toch als een lichtjes heugelijk (maar misschien ook voorbarig) nieuwsfeitje te melden: Ons aller Librarian is Back. En nog wel helemaal voor de feesten uitgedost in Nucleusjasje! We zijn - Musil of niet - benieuwd om te zien wat er nog allemaal in aantocht is. Voor een eerste inkijk geven we hier alvast dit éne adres!

(In de reeks: 'Een mens zou op een dag wel 'ns heimwee durven krijgen naar Nucleus')

Van de dagen: het woord... (Week 50)

* Ma 12/12/2005: Woord 281: vuurwerk
* Di 13/12/2005: Woord 282: verder
* Woe 14/12/2005: Woord 283: afstand
* Do 15/12/2005: Woord 284: missie
* Vr 16/12/2005: Woord 285: dynamica
* Za 17/12/2005: Woord 286: wilt
* Zo 18/12/2005: Woord 287: rapsodie

zondag, december 18, 2005

Deernis van eeuwen ver steekt in hem de glimlach aan



Foto © Paul Rigolle - Deernis van eeuwen ver - 2005


Algebra - Het leven is (1)

Graag gaat hij zitten. Hij kijkt hoe de volle maan haar licht over de dingen strijkt. Een lichte gloed op het bevroren gras. Het tuinpad glanst. Verderop de nachtlampen van de wijk waarin de eerste minnaar snurkt en snokt, zich nog 'ns omdraait in zijn slaap. Hij kijkt en zit hier graag. De natte straat wordt niet gedweild. Misschien komt ooit het collectief geheugen van het water nog terug. De vloed die alles wast. Hij hoopt het niet. De tortels zijn verstild. Pré-historie in de zaal. De koffie loopt. Hij weet wat hier vroeger is geweest. Een dier dat neer ging hurken. Een lichtbak en een streep... Wat kan hem hier en nu het algebra van het web nog schelen, de ijdeltuiterijen, de kuiperijen van een gekwetste trots die gedoemd is om zich aan steeds dezelfde steen te stoten. Iets van meewarigheid daagt op. Deemoed staat op in hem. Deernis van eeuwen ver steekt in hem de glimlach aan. Deernis om de dingen van een bedrijf dat lachwekkend zichzelf te kijken zet. Het is dat het zo moet zijn. Het leven zoals het is: het is hier geen Gazastrook, geen Petersburg of Nieuw America. Doodgewoon... Het leven hier is een veld van maanlicht in een winter die maar niet beginnen wil.

© Paul Rigolle - Zo 18/12/2005 - Deernis van eeuwen ver steekt in hem de glimlach aan - Cat. Zoals het licht een late foto

zaterdag, december 17, 2005

Morantisch

Bij Bewegende Bouwkunde hebben ze ze al. Hier, in het Arcadië van al onze (belaagde) plaatsen, kunnen wij vanzelfsprekend niet achterblijven. Als je 't ons vraagt - en morantisch of niet, Heer Beck - is "White ladder" ook hier een klein meesterwerkje gebleken. De nieuwe "Life in Slow Motion" doet daar evenwel geen haar voor onder... Hier dus met die kaarten voor het optreden van David Gray! We hebben pas een fantastisch concert van I Muvrini achter de rug (wacht maar tot je ons zult zien blinken op die live-dvd !!!) of Lichtmis komt er alweer met hele rasse schreden aan. Ja aan Wim De Vilder! Ja aan David Gray!

Versus (19)


kortsluiting versus energie

(al had het dit keer netzogoed ijzige kalmte versus sereniteit kunnen zijn)...

(P.R. - Zaterdag 17/12/2005 - Cat. Versus)

Hypercorrect

Vraag: Is het hij wilt of hij wil?
Antwoord
Correct is: hij wil.

Toelichting
Bij de meeste werkwoorden krijgt de vorm van de tegenwoordige tijd voor de derde persoon enkelvoud de uitgang -t. De onregelmatige werkwoorden kunnen, zullen, mogen en willen zijn uitzonderingsgevallen, evenals het werkwoord zijn (hij is). De vorm voor de derde persoon enkelvoud is bij kunnen, zullen, mogen en willen gelijk aan die voor de eerste persoon: hij kan, hij zal, hij mag, hij wil.
In die delen van het taalgebied waar de uitgang -t vaak komt te vervallen (hij heef, hij blijf enz.), is wel eens sprake van verwarring en wordt de -t soms hypercorrect toegevoegd: hij wilt.

Zie ook
Je kan / kunt
Meldt / meld u aan
Naar verluid / verluidt
U heeft / hebt
Zoudt / zou u

Naslagwerken
ANS (1997) , p. 98

Vindplaats: Taaladvies, vraag 384.
Zie ook woord 286 bij Van de dagen: Het Woord.

woensdag, december 14, 2005

Hij - Versus (18)

Hij 'schildert' als een schrijver.

versus

Hij 'schrijft' als een schilder.


(P.R. - Woensdag 14/12/2005 - Cat. Versus)

Van de dagen: het woord. (Week 49)

* Ma 5/12/2005: Woord 274: boeiend
* Di 6/12/2005: Woord 275: duit
* Woe 7/12/2005: Woord 276: garant
* Do 8/12/2005: Woord 277: ingeroosterd
* Vr 9/12/2005: Woord 278: kraken
* Za 10/12/2005: Woord 279: toonbank
* Zo 11/12/2005: Woord 280: weerga

maandag, december 12, 2005

Installeren

"Dubbelgangers. Er bestaan woorden die veel op elkaar lijken, maar die in betekenis verschillen of om een andere reden verwarrend kunnen zijn. Weet u het verschil tussen apache en Apache? Danst u de merengue of meringue? En vindt u dat chic, chique of sjiek? Als u op zulke 'dubbelgangers' stuit, zal de Grote Van Dale op cd-rom de verschillen ertussen aangeven."

Een mens zou - als je't mij vraagt - voor veel minder meteen aan het installeren ("plaatsen en voor het gebruik gereedmaken") slaan!

(Uit: de Handleiding bij het Groot woordenboek van de Nederlandse taal XIV op cd-rom voor Windows en Macintosh. Hoofdredactie drs. Ton den Boon en prof. Dr. Dirk Geeraerts)

(In de reeks: "draai of keer hem zoals je wilt, een dikke van Dale blijft hoedanook een schitterend verjaardagscadeau!")

zaterdag, december 10, 2005

Pijl

Wat ik, omdat het oude het had laten afweten, bij mijn nieuwste toetsenbord vond:

"Belangrijke informatie voor uw gezondheid.
Een ongemak door herhaalde bewegingen, waaronder pijl, gevoelloosheid en zwakheid in handen, pols, armen, hals of rug kan volgens sommige experts te wijten zijn aan langdurig gebruik van een toetsenbord. Hebt u dergelijke klachten, raadpleeg dan een arts. Verschillende personen kunnen in verschillende mate gevoelig zijn voor dit ongemak, afhankelijk van lichaamshouding, herhaalde fysieke activiteiten en de algemene fysieke gezondheid.
"

Pijl? Heeft u dat ook soms, pijl?

Vanavond

Vanavond zal ik in Vorst Nationaal bij het feest van broederschap en I muvrini ook even, of ik wil of niet, aan hem moeten denken.

donderdag, december 08, 2005

Veel leek juist (2005/48)

Niet alles kon ik begrijpen. Bij niet alles stond ik stil. Maar veel leek juist en waar. Niets wou liegen in hem. De Inner City Blues hield hem koest en deed hem zingen terzelfdertijd. Hij wist niets van het generatiepact of van vervroegd pensioen. Geen veiligheidsagent kwam in de buurt. Hij leed niet veel, deed wat moest gedaan, leefde graag en veel. Hij zong.

woensdag, december 07, 2005

Gestroomlijnde

Wat doen we? Wat nu te doen. Met het hooggebergte... Nu de Engel er niet meer is. L'ange de la montagne. De klimmer zonder vrees. De gestroomlijnde in de regen? Tussen 1958 en 1987 hield ie de koord en - als ik het goed heb - moeiteloos het record van de beklimming van de Mont Ventoux (1:02:09). Iets voor de annalen. Iets voor freaks . Voor tijd die verstrijkt. Lang wou ik geloven dat ook het lot van uitzonderingen houdt. Nu weet ik weer beter en moet ik onthouden wat ik vergeten was. Dat ook engelen sterven. Net zo hard als kluizenaars en gewone mensen. Zelfs al komen ze uit Luxemburg en mogen ze tot in de eeuwen der eeuwigheid luisteren naar de lichtjes onsterfelijke naam Charly Gaul.

Paul Rigolle - Woe 7/12/2005 - Rubriek: Het hart van Bitossi

© foto: De Wielersite

Itzig

Notitie in de kantlijn. Titel. Idee voor een gedicht: Itzig.

ITZIG!

(Immers: de engel van het hooggebergte, Charly Gaul stierf na een val in ... zijn huis in Itzig...)

Voor meer Itzig valt hier te klikken. Alweer, kan het tegenwoordig anders, via Google.

dinsdag, december 06, 2005

Verlezing (1)

"Doe jij ook mee aan de eendejaarskoorts?"

In de reeks "Verlezingen en ander optisch bedrog"

zondag, december 04, 2005

Grinta

Soms duiken van die kleine dagelijkse vraagjes op waarop alleen een diepzinnige mijmering enig soelaas van een antwoord kan bieden. Hoe zou het bijvoorbeeld zijn als Fernando Pessoa, the one and only, vandaag geheel en al in dit ondermaanse terug zou keren. Zou ie dan voor elk van zijn heteroniemen een weblog hebben bijgehouden. Of misschien wel zeven in één? En zouden zijn dagelijkse woorden door de lezer worden opgepikt en opgemerkt of zouden ze gedoemd zijn om zich alleen maar ergens in de periferie, in de literaire rand te bewegen. Dit soort vragen duikt op als je net als velen heel af en toe blijft halt houden bij wat de invloed van een dichter als Pessoa voor de Europese literatuur kan zijn geweest. In elk geval niet te onderschatten als je het gemak ziet waarmee velen onder ons woensdag laatst stil stonden bij het feit dat Pessoa alweer 70 jaar geleden is overleden. Zelf kan ik bij dit alles niet achterblijven en publiceer hieronder wat laattijdig maar wel met veel gretigheid en grinta graag mijn hoogsteigen ultieme Pessoa-gedicht.

Externe links:
Pessoa-Inleiding Lies Coddens
Wiki-Pessoa
Pessoa.nl-homepage
Pessoa 70 jaar overleden bij de Contrabas

Pessoa



Lucht en Licht. Water. Vuur. Alles is
mij lief, alles kan mij krijgen. Het vuur
verschroeit en verteert, perverteert mij.
En het water, nooit heb ik anders gekend
of het water mocht mij hebben; nam mij
zoals ik was.

Nee, niet de elementen maken mij bang.
Zij zijn sterker en dat is goed. Met hun gezag
kan ik leven. Zoveel kleiner is waarvoor
ik huiver. Het ogenblik waarop men zich
neerlegt bij gedane zaken. En de blindheid

van zij die slaven alsof het eigen is
aan onze soort. Dat is wat mij bang maakt.
Maar bovenal huiver ik als ik uitzicht krijg op wat
het leven, dit heilige hevige leven werkelijk is.

Niets meer dan een anekdote, ergens
in de rand, een voetnoot, te vondeling,
ten prooi gelegd aan de krassende
naalden van de wind.




© Paul Rigolle - Pessoa, gedicht uit de ongepubliceerde cyclus 'De galerij'.

Van de dagen: het woord!

Van de dagen: het woord. Week 48

* Ma 28/11/2005: Woord 267: creperen
* Di 29/11/2005: Woord 268: gekte
* Woe 30/11/2005: Woord 269: botsen
* Do 1/12/2005: Woord 270: vaartocht
* Vr 2/12/2005: Woord 271: knop
* Za 3/12/2005: Woord 272: waterdrager
* Zo 4/12/2005: Woord 273: verlossing

vrijdag, december 02, 2005

Blues (2005/47)

Uma Thurman of niet:
"Even cowgirls get the blues"