dinsdag, december 20, 2005

Janhagel (Annotaties/9)

Het spijt me mijn dierbaren maar jullie kunnen er naar fluiten. Bij deze ken ik een titel die jullie allemaal en met zijn allen kwijt zijn. Aan mij, en aan geen ander. Want straks op mijn bloedeigen naam geregistreerd bij o.a. Sabam... Nu al in deze weerbarstige kolommen in primeur gegeven en zodoende ook al vol overtuiging goed en wel geclaimd bij Google en andere amechtige zoekgenootschappen: "De zoon van Nescio".

Een mens moet er af en toe vroeg bij zijn want voor je het weet lopen ze toch maar weg met wat je op één van die vreemde tochten zonder doel zomaar in de schoot is komen vallen. Zelfs al ben je dan nog in flinke brokken en stukken een voorstander van de "Creative Commons" voor je het weet geven ze zonder enige bronvermelding een versie van de feiten die niet de juiste is. Enfin, afijn. Zo gebeuren dingen. Al wil ik wel graag geloven dat janhagel vroeg of laat ontmaskerd wordt.

Om evenwel terug te komen op die zoon van: Eerst... Tja... Eerst is er het bijna-niets, het aanvankelijke luchtledige van een idee, niets meer dan een bescheiden inval, vluchtig vastgehouden, genoteerd in het zwaar-rafelende boekje van elke dag (die ondanks alles toch een ander is). Later groeit het uit. Wordt het iets dat wat meer gaat broeien. Langzaam. Gestaag, zoals dat heet. Voorlopig is er nog niets geschreven maar dat komt wel goed. Volgens mij wordt het zelfs wel een boek vol warme hapjes...

In de Zoon van Nescio vertelt iemand, overigens niet eens de echte hoofdpersoon maar iemand die zijdelings met hem (of haar) te maken heeft, hoe....


Naschrift: Wel een groot geluk voor mijn versverworven titel dat de echte Nescio (want daarover zal "De zoon van Nescio" niet gaan of het zou moeten zijn dat ie naar het einde toe alsnog binnen weet te sluipen) alleen maar dochters had...

Extern:
Nescio: 'Schrijft U over mij maar niks'
Creative Commons

©Paul Rigolle - Di 20/12/2005 - Janhagel- Cat. Nootboek

Labels: