vrijdag, april 28, 2006

Versus (23)

assimileren versus assembleren

Paul R. - Vrijdag 28 april 2006 - Cat. Versus (23)

Labels:

dinsdag, april 25, 2006

Het heimwee van de bladen naar het boek



© Marleen Beerten - gedachten


Het project! Omdat we houden van elk project dat ons mee kan slepen is er het project! Nu & Straks. Aan de haal gaat het. Met ons... Aan de taal!

En kan het anders dat in de komende weken en maanden ook hier de nodige verwijzingen niet zullen ontbreken? De geschiedenis van een tekst! De genese van een gedicht:

Het heimwee van de bladen naar het boek...

Wordt met de graagte van elk woord dat komt, met de kracht van de zin die ons gegeven wordt vervolgd!

Rubriek: Het heimwee van de bladen naar het boek

maandag, april 24, 2006

Van de dagen: het woord... (Week 16)

* Ma 17/04/2006: Woord 407: blauw
* Di 18/04/2006: Woord 408: aanpak
* Woe 19/04/2006: Woord 409: neusspray
* Do 20/04/2006: Woord 410: koek
* Vr 21/04/2006: Woord 411: ochtendgymnastiek
* Za 22/04/2006: Woord 412: duimafdruk
* Zo 23/04/2006: Woord 413: paradigmawisseling

zondag, april 23, 2006

Bladeren

Gisteren met eigen ogen kunnen merken wat een mooie beurs voor boekenmakers Druksel geworden is. De locatie, een soort ouwe









turnzaal in de Gentse Leopoldskazerne oogt, in een tijdperk waarin niets dan schermen aan onze ogen vreten, weliswaar weinig spectaculair maar wat je in het gezicht komt waaien is iets wat je herkent. Geen geur… maar een odeur. En de liefde is de liefde voor wat lichtjes is aangeraakt en aangetast. De liefde voor het kleine wat verfomfaaide boek dat in een hoek van je hoofd gaat zitten tot het vanzelf gaat bladeren.

Druksel 2006 is overigens ook vandaag nog gratis toegankelijk!

Bonjour

Kan iemand me zeggen waarvandaan ik de hardvochtigheid blijf halen waarmee ik al die e-mails die steevast één voor één lijken te beginnen met :

"Bonjour,

Je viens par la présente solliciter de votre haute bienveillance, une assistance de grande importance… "


de prullenbak in blijf jagen?

zaterdag, april 22, 2006

Machinerie (Citaat/Citaten)

Aan een windmeter heb je niets als de wind hem wegwaait. Dijken hebben een bepaalde hoogte. Kinderen kruipen onder de dekens en luisteren huiverend en geborgen naar de gierende wind, het gekraak van takken, het gerammel op het dak en het her en der neerkinkelen van dakpannen op straat. Verwoed rukt de wind aan deuren, loeit tussen tochtstrips, laat ramen in hun sponningen trillen. Het huis lijkt er steviger, vastberadener van te worden. Tot het dak er afvliegt en het kind de witte volle maan recht boven zich in de zwarte nachthemel ziet staan, als het oog van een cycloop. Plotseling is alle bescherming verdwenen. Het begint om zijn ouders te roepen, die misschien al verdwenen zijn, meegesleurd door de opstekende storm, het duistere water in. Een roze babydekentje wegdeinend op de golven. En daarboven de ronddraaiende onverschillige machinerie van het heelal.

BernlefDe onzichtbare jongen – Em.Querido’s Uitgeverij BV – vierde druk 2006 – pag. 93

Harry Mulisch, Hugo Claus, Cees Nooteboom, Hella S. Haasse… Geef die Nobelprijs voor literatuur een volgende keer toch gewoon aan J. Bernlef !!!

Rubrieken: Citaat/Citaten & Literair logboek

woensdag, april 19, 2006

Respijt

Voor je het licht aanmaakt staar je nog even het duister in. Even wachten, uitstellen nog… Morsen met licht, het mag niet onverhoeds. Geef de dingen nog wat tijd voor je hen met de macht van de zoveelste vingerknip in lichtelaaie zet. Geef respijt aan wat respijt verdient. Hoogstens mag je de dingen verdelen in wat je als bekend vermoedt en in wat je nog niet herkennen kunt. Nog even in het duister tasten… Om vijf uur in de ochtend. Of er in de voorjaarstuin geen dieren van de nacht zijn achtergebleven en of er contouren zijn van een struik waarin misschien een mens verscholen zit. Of de maan in wetenwijveel in welk kwartier zij staat en of er ja dan neen nog sterren boven de ongekroonde hoofden staan...

Wennen aan het licht in de nieuwste ochtend van de dag, het heeft iets langgerekts dat amper even duurt. Terwijl je geluidloos de schemer vast wil houden en in het raam de schaduw waarin je jezelf herkent, scheurt de stilte, slaat plots waar je bij staat de eerste merel los als een ratelaar.

Van de dagen: het woord... (Week 15)

* Ma 10/04/2006: Woord 400: peilzender
* Di 11/04/2006: Woord 401: lukt
* Woe 12/04/2006: Woord 402: golf
* Do 13/04/2006: Woord 403: prijsgeven
* Vr 14/04/2006: Woord 404: waait
* Za 15/04/2006: Woord 405: viervoeter
* Zo 16/04/2006: Woord 406: minitempeltje

zaterdag, april 15, 2006

5.224.399.512 keer

Als ik dan toch moet kiezen geef ik wat betreft swatelende en ratelende wielercommentatoren toch nog altijd de voorkeur aan de Luc Van Langenhove’s en de Carl Berteele’s, aan de Michel Wuyts’en de Karl Vanneuwkerke-n van deze wereld. Wat is er dan mis met Mart Smeets, vroeg iemand (Johan B.) mij laatst. Tja, wat er mis is met Mart Smeets. Ik hoop veel minder dan ik vrees. Hoewel ironie en de tongue in cheek-stijl wel degelijk meer dan veel andere dingen aan mij zijn besteed gaat dat weterige, naar elk-wiel-dat-beweegt-happende toontje van Mart mij steeds meer zorgen baren. Smeets is, vrees ik aan zijn jaren teveel bezig. Grappig – en het zal hem nu wel blijven achtervolgen zeker – was zijn Thierry Marichal-blooper van laatst. Niettemin vallen er op meer doordachte ogenblikken toch wel dingen uit de mond van Smeets te noteren die net dat ietsje langer duren en die daardoor gedoemd zijn om later ongetwijfeld in één van zijn boekjes terecht te komen. Zo mag ik vandaag op Vrt-Teletekst letterlijk het volgende noteren :

Internationaal is de Amstel een beetje overschat en in Nederland onderschat. Het is in Zuid-Limburg en je draait er 5.224.399.512 keer rond dezelfde kerk heen. Maar dat heeft zijn charmes: sommige renners worden knettergek van al dat remmen en optrekken de hele tijd." (Vrt-Teletekst pag. 429)

En een bladzijde verder luidt het in “Ieder heeft zijn eigen ziekte”:

“Het wielrennen wordt in Nederland helemaal anders beleefd dan in Vlaanderen, meent Mart Smeets. In België is iedereen die op een fiets zit belangrijk en wordt er een camera opgezet. Wij kennen dat niet. In 1830 zijn we uit elkaar gegaan. Jullie zijn gaan fietsen, wij gaan schaatsen. Zo heeft ieder zijn eigen ziekte. Waar jullie de grond kussen waar Tom Boonen heeft gelopen, is dat niet bij Nederlanders. Of zondag nu Rebellin of Verbrugghe of Kroon wint, dat interesseert de Nederlander niet. Dat komt omdat we in Nederland geen winnaars meer hebben." (Vrt-Teletekst pag. 430 )

Zo’n mooie poëtische Smeets-analyse kunnen we hier heel regelmatig niet over onze kant laten gaan, vraag is alleen wat doe je ermee als je in het holst van de finale van een wielerklassieker niet in Smeets geïnteresseerd bent maar in… die ordinaire coureurs zelf.


Morgen op alle zenders: de Amstel-Gold-Race. En mijn favoriet… Dat zou wel ‘ns een andere dan die op Ariealt.net kunnen zijn… Ene Thomas Dekker (nummer 174!) bijvoorbeeld als ie costaud en Smeets genoeg is om zich op de hellingen niet meteen vooraan weg te laten babbelen… Al verwacht ik, jaja, ook wel iets van het nummer 124 en vrees ik evenwel dat er straks doodgewoon geen maat staat op het unieke nummer 47!

Rubriek: "Het hart van Bitossi"

vrijdag, april 14, 2006

Want niet één is ons gevoel



Foto © Paul Rigolle – Want niet één is ons gevoel
Notitie bij het werk van Wouter Pype - De queeste – 2004-2007


Het gevoel… Ik heb het gevoel, zegt iemand, en daar stokt het al. Misschien bij gebrek aan woorden, misschien om de gêne die ons plotseling overvalt nog voor we uitgesproken zijn. Maar zelfs al scharrelen we alles samen en gaan we verder, we spreken ons niet uit. Eerder houden we ons in.

Zo hoor ik het. Zo zegt men dat, meer dan honderd keren op een dag: Ik heb het gevoel dat.
Of het gevoel zus. Of mij lijkt het eerder zo. Terwijl, wat jij, het toch ook anders is…

Wat is het wat men bedoelt . Heeft men wel echt een gevoel als men zegt dat men het heeft. En kan het één uit de duizend zijn. Want niet één is ons gevoel. Het bestaat uit meer. Uit veel meer bestaat het. Het versplintert en het komt opnieuw bij elkaar. Op één en hetzelfde ogenblik komt het opnieuw bij elkaar.

Iemand zou ‘ns een spartelende poging moeten doen. Amechtig. Telkens weer iemand zegt “ik heb het gevoel dat” daarvan een foto te nemen! Het vastleggen van sporen op een gezicht. Het afdrukken van de dingen die wij gevoelens noemen en wat wij er ieder afzonderlijk onder verstaan. Iemand zou dat ‘ns moeten doen. Het vastleggen voor het weer verdwijnt. Teder tentakel, gevoelige plaat. De kaart van de wereld getekend door de uiterst vage contouren van alleen maar het gevoel.

Niet één is het gevoel. En daarom kan het gebeuren dat men dagenlang rond kan lopen met het gevoel dat alles een loopje neemt. Dat de feiten een loopje nemen met. Aan de haal gaan. Met jou. Met iedereen. En dat jij ergens in de niets ontziende stoet achterop loopt te hinken hoewel men jou ontziet en er nooit iemand te vinden is die bereid is om voluit en hardop “mankepoot” naar jou te roepen.

Het gevoel te hebben niet vooruit te gaan. Ken je dat? Het is de stilte voor de stormen van april. Het is het geluid van de aarde, de schitterend opengehaalde aarde van april. Het is de voorbode van wat nog moet komen. Het is de glimlach om het onbestemd gevoel dat zich aandient en waarover niettemin niemand spreken kan.

Soms is het goed om te vergeten hoe hard dit leven gaat terwijl we het gevoel hebben niet eens in staat te zijn de hand te kennen waaraan we lopen.

©Paul Rigolle – Vr 14/04/2006 – Want niet één is ons gevoel - Notitie bij het werk van Wouter Pype

Rubrieken Nootboek en Zoals het licht een late foto

Labels:

donderdag, april 13, 2006

Vladimir of Estragon

Vandaag een dertiende. Maar nog geen vrijdag! O neen, geen vrijdag. Eén donderdag lang mag voor ons voldoende zijn. Niks bijzonders. Wij, die Wachters zijn, weten waarop er wordt gewacht. Geen ervaring met planken. Niet speciaals zal onze kleding zijn. Alleen Vladimir of Estragon, parkerend in de waag van wachters. Gewogen. Een wig gedreven, een fotoshoot op de Gentse Korenmarkt. Pakpaard. Tandem. Godot. Vandaag en alle dagen… Alsof het Wachten eigen is aan ons en wij bij het Wachten horen. Een halve eeuw later en nog, vandaag en alle dagen, nog zal het Wachten ons niet vergaan.

Vandaag zou Samuel Beckett 100 jaar zijn geworden. Tussen 6.00 u. en 16.00 uur vindt als herdenking daarvan op de Gentse Korenmarkt “Beckett op zijn plaats” door, het startschot van het kunstenproject Alles en niets. Zul jij mij zien, en ik jou, zelfs als ik er alleen in mijn gedachten ben?

Update - Vr 14/04/2006
Een verslagje staat ondertussen bij Vrtnieuws.net

woensdag, april 12, 2006

Opgetild

Zulte. Soms rij je er dwars doorheen. Telkens je weer die lelijke streep mag trekken tussen Gent en Kortrijk. Zulte. Machelen. Olsene. Dorpen verkruimelen, verbrokkelen in andere dorpen. Wie naar Machelen en de Leie wil moet afslaan. Wie naar Olsene wil al evenzeer. Wat weet ik - ik die zelf in de verzameling, in het handgebaar van al mijn dorpen woon - over onooglijkheid. Wat weet ik over het feest van de dorpen. En het leven in de dorpen. Zulte. Machelen. Olsene. Mijn noties zijn niet talrijk. Ik moet aan Kruishoutem denken in de buurt. Oudenaarde. De opkomst van de heuvels. Aan Paradijsvogels, denk ik. Fiertelmannen. Gevierendeeld van groen en van geel. Breinaaldwoud. Paul D., de dichter van de Papegaaienziekte, biograaf van Snoek hij weze bij deze gegroet. En Raveel… Vanzelfsprekend zal men hier Raveel niet vergeten. De kapel en zijn museum. Zulma. Het karretje dat straks de hemel zal vervoeren. En nu het toeval, het grote Toeval dat Reve heet… Zaterdag wordt in Machelen de naam van Gerard Reve bijgeschreven in het Grote Afscheidsboek. Er zal volk zijn zaterdag. Mensen zullen afzakken naar het dorp. Dankzij Reve zal het dorp even weer tot de Wereld worden opgetild. Even zal het dorp weer duren. Even maar. Amper.

Zolang er wordt geschreven... Zolang er wordt begraven... Zolang Reve!

Gerard Kornelis van het Reve - Amsterdam, 14 december 1923 – Zulte, 8 april 2006.
Gerard Reve wordt zaterdag in zijn woonplaats Machelen aan de Leie begraven. De gebedsdienst begint om 14.00 ur. Deze is net als de begrafenis voor iedereen toegankelijk.

Van de dagen: het woord... (Week 14)

* Ma 03/04/2006: Woord 393: trek
* Di 04/04/2006: Woord 394: gerstestro
* Woe 05/04/2006: Woord 395: trapas
* Do 06/04/2006: Woord 396: donkerzwart
* Vr 07/04/2006: Woord 397: bewegen
* Za 08/04/2006: Woord 398: uitgelispeld
* Zo 09/04/2006: Woord 399: slecht

maandag, april 10, 2006

Vroman


Wat maakt het uit. Of het nu Beverlo of Brooklyn is.
Of er een oceaan tussen zit of niet, wat kan ons dat schelen.
Het leven is overal. In de Gummistad, in het Varkensdorp.
Overal bouwt en beeft men. Overal blijven wij het verlangen
als een blauwe schaduw in onze harten dragen.
Stamelend in tunnels en talen. In de weer met knuppels
en kwalen... Niet meer dan één nacht kost het ons
om groot en grijs te worden. Maar "Oh what a night".

Het ongerijmde van rijm. Het wispelturige van wind.
Dat is wat ik van hem leer. En hoe alles kolkt en klaagt;
van meetaf aan beschoren ligt in de huishouding van ons bloed.
Ijdeltuit en Edelhert. Onbeklemd en onbevangen,
hij knipoogt als een jongen. Knerpend als sneeuw
draag ik zijn stem doorheen de mooie rommel
van mijn leden. Luidkeels hoor ik hem zingen.

Met mijn stem zingt hij. Van de aarde. En hoe het moet zijn
voor de omgevallen palmen om te blijven wuiven
in het hoofd van zij die hen zagen.


© Paul Rigolle - Vroman - gedicht uit de cyclus De Galerij - 2006

Vandaag, 10/04/2006 is dichter-duizendpoot Leo Vroman 91 geworden!
Hij heeft al onze gelukwensen!

zondag, april 09, 2006

Jongensboek

In april leven sommigen onder ons in de voluit vergrotende trap van een Jongensboek. De koers en de coureurs! Verleden week kwam de nauwelijks nog te vermommen jongen in mij thuis met godbetertnogaantoe “de Rondezak”… Benieuwd wat we vandaag niet allemaal vanuit de Hel van het Noorden hierheen zullen sleuren. En o ja… Wil er vandaag iemand voor alle veiligheid maar ‘ns voor mij de finale van Parijs-Roubaix (La dure des dures) op video of op dvd gaan vastleggen... Men weet maar nooit waarvoor zoiets goed kan zijn.

Rubriek: Het hart van Bitossi

zaterdag, april 08, 2006

Ouwe doos

Eén van de meest onberekenbare dingen in dit huis is intussen met lengten voorsprong die ouwe video van ons geworden. Gisteren nog een knap staaltje van zijn (of haar) technisch kunnen meegemaakt. Een eind voor middernacht nog – uithuizigheid hoeft ook in een Huis van Vertrouwen zoals de Zevende Hemel aan het station in Beernem er eentje is, niet altijd lang te duren om als mooi meegenomen te worden gecatalogeerd – ga ik over tot het bekijken van wat ik denk dat die ouwe beeldenpakker voor mij heeft vastgelegd. Een gesprek met de grote Michael Borremans (in het al eerder vanwege pure oppervlakkigheid terecht gewraakte ‘de Leeuw in Vlaanderen’) en ‘Heden Soup’ van Wim Helsen dat ik na de theaterversie ook nog wel ‘ns in televisievorm wilde zien. Wat blijkt bij thuiskomst? Dat die ouwe video wel de beelden heeft vastgelegd maar … de klank achterwege heeft gelaten. Schoon is dat. Naar Helsen kijken zonder geluid is knap lastig maar dat de stem van Rick de Leeuw, de interviewer die er nauwelijks één is, ontbreekt kun je bij nader inzien niet echt hinderlijk vinden. Soms maakt een mens van de nood een deugd en is het een waar plezier om vast te stellen dat in dit huis zelfs die ouwe doos van een video op tijd en stond en met voorbedachten rade van een geintje blijkt te houden.

Mooi hoor

Mooi hoor die “Kunst die mij gelukkig maakt” – notities van 6 en 7 april 2006 op het weblog van F. Starik. (Notities - tiens, die linkjes werken nog niet helemaal - 1, 2, 3, 4).

vrijdag, april 07, 2006

Een kenmerk

Een kenmerk van en een bedenking bij deadlines is dat men ze nog altijd moet zien te halen. Dit bijvoorbeeld is er zo één:

2006 - ARE SHADOW AND SUBSTANCE IDENTICAL?




















© Johan Clarysse - Are shadow and substance identical - 2006


Nieuw werk van Johan Clarysse is te bekijken van 11 maart tot en met 22 april op een individuele tentoonstelling "Are shadow and substance identical?" > 8 SCHILDERIJEN <154> UITNODIGING <143> 1 TEKST <161> 4 FOTO'S <149 www.siegfrieddebuck.be

donderdag, april 06, 2006

Aplomb

Het stroomt en het blijft maar stromen in dit prille voorjaar. De ene dichterlijke titel na de andere komt hier binnenvallen met een aplomb – hou ik vandaag even van dat woord zeg - om van loodrecht op te gaan staan. De literaire lente steekt dit jaar vol gloednieuwe bundels en buidels. En dat willen we graag geweten hebben! Pas hebben we hier de Muziek voor de overtocht van Stefan Hertmans gehoord - wat ons betreft een absolute must voor wie net als jij en ik, Inwijkeling of niet, naar een dosis intelligentie zoekt in de dagelijkse barbarij der poëtische begrijpbaarheid – of er dienen zich alweer een pak andere dingen in de aanbieding aan. Daar zitten verrassende maar ook langverwachte dingen bij. Ik adem in en neem voor de gelegenheid een diepe haal met waar het kan een link ter lering en ter lezing. En vooral ter afleiding, want zo gaat dat met links waarop we niet helemaal zitten te wachten. Op woensdag 19 april 2006 worden om te beginnen in het Poëziecentrum niet minder dan drie bundels voorgesteld! Met een timbre dat er niet om zal liegen. Het gaat immers om langverwacht nieuw werk van Dirk van Bastelaere (De voorbode van iets groots), Bernard Dewulf (Blauwziek) en not least Charles Ducal (In inkt gewassen). Een mens zou voor minder de slaap gaan laten. Ook bij het Poëziecentrum – maar dan bij de gelijknamige uitgever, Yves T'Sjoen, – is er straks de intrigerende bloemlezing van meer dan vijftig gedichten uit het werk van Rita Dove (Het ademen, het eindeloze nieuws) die door Christiaan Germonpre zijn gekozen en vertaald. Noteren we bij het Poëziecentrum tussendoor overigens ook maar de komst van de nieuwe (en zesde) bundel van Hendrik Carette (Gestolen lucht met als ondertitel : Dertig gedichten gevolgd door de navolging van Charles Baudelaire).
Geenszins, maar dan ook geenszins en in genen dele te vergeten is ook Druksel, dé beurs voor boekenmakers, bibliofiele drukkers en kleine uitgevers, die dit jaar doorgaat op 22 en 23/4/2006. Aldaar worden we straks getrakteerd op nieuw werk van o.a. Jean-Marie Bytebier (Het lexicon), Erik Spinoy (Ik) en Mark Boog (Landman). Tenslotte – een mens moet ergens eindigen - wil ik niet nalaten om aan te stippen dat er ook nog heel binnenkort nieuw werk zit aan te komen van Alain Delmotte (Verstekelingen – Onderschrift 3, met tekeningen van Martine Platteau) en van Toon Vanlaere (De rok van de archeologe). De voorstellingen van deze bundels gaan respectievelijk door op vrijdag 28 april 2006 in Kortrijk (Alain Delmotte) en op zondag 7/5/2006 in het Pittem van al onze plaatsen (Toon Vanlaere).
Het zou al erg raar moeten lopen als we bij al dit poëtisch voorjaarsontweken elkaar straks – al dan niet met veel aplomb - niet met een levende glimp van ons bestaan zouden mogen verblijden. Wat jij?

Wie het overigens allemaal, wat gloednieuwe en minder nieuwe dichtbundels betreft, wil blijven bijbenen weet al een tijdje dat ie op deze unieke en onvolprezen Contrabas-bladzijde moet zijn…

Van de dagen: het woord... (Week 13)

* Ma 27/03/2006: Woord 386: eenzaat
* Di 28/3/2006: Woord 387: plek
* Woe 29/03/2006: Woord 388: echtbreuk
* Do 30/03/2006: Woord 389: kan
* Vr 31/03/2006: Woord 390: adel
* Za 01/04/2006: Woord 391: stopwatch
* Zo 02/04/2006: Woord 392: mensen

woensdag, april 05, 2006

As (Crypton/3)

Crypton van de dag:

"Brand legt funerarium in de as.."

Gelezen in het Nieuwsblad bij de gemengde berichten – Ma 3/4/2006
Rubriek: Cryptonnerie

Labels:

zaterdag, april 01, 2006

Liedje voor één april

Dat de grap mij hebben mag nog voor ik hem
kan vatten, het is mij al vaker voorgedaan. Op eBay
de eigen ziel terug te kopen, de lotto winnen
of kijken hoe verliefde meisjes kijken die op wolken
worden uitgestuurd. In de eigen kast tentoon gesteld
voor wie er in wil tuinen zal ik vandaag geloven

wat ik niet eens kan zien. Dit is een dag die ik nog net
kan hebben. Waar de grap en jij mij willen voeren
zal ik graag verblijven. Vandaag verzamel ik
al mijn dwazen. In de winkel van metaal zal ik
naar glazen hamers zoeken. Eén keer en dan nooit meer
zal ik buigen voor wie mij kan bedotten.


©Paul Rigolle – Za 1/04/2006 – Liedje voor één april - Rubriek:
Een harde tijd voor karamel

Volgens mij

Ik kan het verkeerd voor hebben en ik blijf de hand aan mijn eigen jonge plantjes houden, maar volgens mij, heel volgens mij zijn ze bij "Witlof & Ereprijs" langzaam aan het ontwaken...