Respijt
Voor je het licht aanmaakt staar je nog even het duister in. Even wachten, uitstellen nog… Morsen met licht, het mag niet onverhoeds. Geef de dingen nog wat tijd voor je hen met de macht van de zoveelste vingerknip in lichtelaaie zet. Geef respijt aan wat respijt verdient. Hoogstens mag je de dingen verdelen in wat je als bekend vermoedt en in wat je nog niet herkennen kunt. Nog even in het duister tasten… Om vijf uur in de ochtend. Of er in de voorjaarstuin geen dieren van de nacht zijn achtergebleven en of er contouren zijn van een struik waarin misschien een mens verscholen zit. Of de maan in wetenwijveel in welk kwartier zij staat en of er ja dan neen nog sterren boven de ongekroonde hoofden staan...Wennen aan het licht in de nieuwste ochtend van de dag, het heeft iets langgerekts dat amper even duurt. Terwijl je geluidloos de schemer vast wil houden en in het raam de schaduw waarin je jezelf herkent, scheurt de stilte, slaat plots waar je bij staat de eerste merel los als een ratelaar.
gepost door Paul Rigolle@ 06:51
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home