donderdag, mei 18, 2006

Doodleuk (een dienstmededeling)

Al zal misschien niet iedereen aan wat volgt een boodschap hebben toch kan en wil ik niet nalaten om jullie even mee te geven dat de treinen der traagheid hier de komende weken aardig stil zullen staan.

Er even de brui aan. De riem er af. Het ongewapende van schouder gewisseld. De longen geopend.

Maar eigenlijk is het allemaal net nog iets simpeler dan dat: de komende weken ga ik doodleuk wat prioriteiten herschikken, absolute voorrang geven aan wat anders. De woorden en hun heimwee bijvoorbeeld en nog een paar andere al net zo voor de hand liggende dingen. Wens mij derhalve niets anders dan één en al concentratie!

Terug ergens vooraan in de laagvlaktes van juni!

Van de dagen: het woord... (Week 19)

* Ma 08/05/2006: Woord 428: bode
* Di 9/05/2006: Woord 429: knoert
* Woe 10/05/2006: Woord 430: krapte
* Do 11/05/2006: Woord 431: prijsbeest
* Vr 12/05/2006: Woord 432: kievit.
* Za 13/05/2006: Woord 433: kunstwerk
* Zo 14/05/2006: Woord 434: loop

woensdag, mei 17, 2006

Versus (24)

moraliseren versus registreren

Paul R. - Woensdag 17 mei 2006 - Cat. Versus (24)

Labels:

zondag, mei 14, 2006

Er zal geen toeval zijn

Google en Googlism... Een pak auteurs heeft al volmondig toegegeven zeer schatplichtig te tekenen aan de Machine onder de Machines. Stefan Brijs heeft bijvoorbeeld onlangs voor ons voorgerekend dat hij zonder Google (en andere broertjes) wellicht anderhalf jaar langer aan het boek van zijn absolute doorbraak (“De engelenmaker”) zou hebben gewerkt. Ook Zwerm (van Peter Verhelst) zou zich zonder het bestaan van Zoekmachines kompleet anders laten lezen. Google heeft het uitzicht van de wereld veranderd. Een bodemloos vat vol rake treffers is het waarvan het einde niet valt te overzien. Maar soms sta je er wel wat beduusd van te kijken tot waar Google je kan leiden. Wat waarheid en wat verzinsel is, het is niet altijd even duidelijk. Dat leert ons onze verslaving. Via wat omwegen op zoek naar een vindplaats voor het woord “platteland” kwam ik enkele dagen geleden bij Perk terecht. En bij Wittgenstein. Een mooi en aardig span denk je dan. Aardig om hen bij elkaar te zien. Maar niets is wat het lijkt. Perk heeft bij nader inzien maar heel weinig te maken met de dichter Jacques Perk. En toch leg je de link. Sneller dan je eigen schaduw want zo gaat dat met het hedendaags plezier dat hypertext heet. Je ziet het ook zo voor je: Jacques Perk (1859-1881) die in 1926 Ludwig Wittgenstein (1889-1951) ontmoet. Volgens de data kan het natuurlijk nooit kloppen maar dankzij Google klopt het wel…

Want een greep uit het grote boek dat alleen bestaat omdat het zo mooi verzonnen is:

Ziek van Wenen. Het flaneren dat me in Berlijn zo beviel lijkt hier niet op zijn plaats. Ik honger naar de rust van het platteland. De ongecompliceerde eerlijkheid van haar bewoners zou me goed doen na de konkelende slangenkuil van Wenen. Ik heb besloten morgen de stad te verlaten en naar Hüttendorf te gaan; een dorpje niet ver van hier waarover de meeste Weners met afschuw spreken. Toen ik het Kraus vertelde schold hij me uit voor proviciaal en wees hij me resoluut de deur. Ik zal mijn abonnement op zijn tijdschrift opzeggen. (PW 1926 - blz 231)...

Ziek te zijn van Wenen. Of van het platteland. Het lijkt me wel wat. Soms is het goed te verwijlen op plaatsen waar men niet lijkt te willen zijn. Aan te zitten bij de toonbank van de geschiedenis. Bij toeval. Google als het grote bindmiddel, de leugenmachine die ons straks nog ‘ns voorgoed en faliekant te grazen neemt. Jacques Perk ontmoet Ludwig Wittgenstein. Waarheid en verzinsel! Schoon is dat. Beperking moet vernuft en vinding wetten. Bluff your way into Perk.

Er zal geen toeval zijn dat niet bestaat…


Extern:
Perk, een literair tijdschrift dat bij mijn weten alleen een nulnummer heeft gekend.
En kunnen we binnen deze context dan weer iets met Betsy Perk aanvatten?
Om verder te eindigen bij:
Het plezier dat hypertext heet
Bluff your way into Perk

zaterdag, mei 13, 2006

Sic

Zo staat het er... Open en bloot als een feit dat zonder fout (sic!) en zonder nog maar even met de ogen te moeten knipperen kan worden nagelezen:

Hij zei dat er in zijn jeugd zaken gebeurd zijn die hem motiveerden om de moorden te plegen.

(Wat de dader zei... Notitie opgetekend enkele dagen nadat bij klaarlichte dag en in koelen bloede in volle centrum Antwerpen in een racistische strafexpeditie een vrouw en een kleuter door een achttienjarige werden neergeknald...)

donderdag, mei 11, 2006

Flikflak

Vraagje: “Is uw hamster in staat om een driedubbele flikflak (°) uit te voeren?”
Antwoord: “Zeker is ie dat. Alleen jammergenoeg... maar één keer.”

° flikflak: handstand-overslag gevolgd door een radslag (of reeks handstand-overslagen in snelle opeenvolging uitgevoerd).

Van de dagen: het woord... (Week 18)

* Ma 01/05/2006: Woord 421: uiting
* Di 2/05/2006: Woord 422: bijt
* Woe 3/05/2006: Woord 423: roofridders
* Do 4/05/2006: Woord 424: maalstroom
* Vr 5/05/2006: Woord 425: plichtsbesef.
* Za 6/05/2006: Woord 426: platteland
* Zo 7/05/2006: Woord 427: deugd

En ondertussen (1)

En ondertussen... ramen we op onze sportbladzijden de kansen van het giropeloton... terwijl we elders - dient het gezegd - toch maar mooi in de weer blijven met de woorden...




dinsdag, mei 09, 2006

Knarrig

Still goin’ strong… Er zijn wel meer manieren om hard met het leven door te gaan. Terwijl Keith Richards op de Fiji-eilanden doodleuk als een kokos uit een palm komt vallen wrikt het ene popicoon na het andere splinternieuw werk naar buiten. Springsteen, Pearl Jam, Paul Simon… Arbeid lijkt te blijven adelen. Veel van dat knarrig werk mag ons verblijden. En wat te zeggen van die Ouwe schaduwen van de Grote Californicatie, die Hete Rode Dingen uit de woestijnen van de rock ‘n roll. Ze ogen nog altijd als wilde katten. Lijken vervaarlijk om zich heen te grommen. Of ze dat nog zijn, wat fake is en wat geschiedenis die nog even wordt bijgekleurd wil ik even helemaal niet weten. Misschien heeft het vooral met de titel te maken maar de kans dat iemand mij hier – in de kalme huizen van dit Arcadisch wingewest van mijn voeten - nog tegenhoudt is eerder klein te noemen. Hard to concentrate, of niet, naar binnen in dat stadion! Want al enkele dagen voorgoed toegankelijk: Stadium Arcadium van de Red Hot Chili Peppers.

Extern:
Stadium Arcadium bij Wikipedia, Hersenscheet, de Morgen en zowat overal en op alle plaatsen...

Rubriek: Arcadië, de connectie

Toch maar weer

Toch maar weer jammer voor Elvis, de levende! Alweer 'ns: 'net niet'... Maar misschien, heel misschien zullen de kansen ooit nog wel 'ns keren naar wat ontelbaar is. Dat is wat wij helpen te hopen (of is het omgekeerd).

Extern:
Librisprijs voor literatuur 2006 voor K. Schippers
Elvis Peeters thuis on-line

zaterdag, mei 06, 2006

Vreemde dagen

Bij deze weze aangestipt: de tentoonstelling “Strange Days” in galerij Box 38, Rogierlaan 38, 8400 Oostende. Galerij Box 38 die zich vooral wil richten op het tonen van werk van jonge kunstenaars bestaat uit drie zalen, verspreid over drie niveauverschillen. De galerij maakt deel uit van het unieke kader van Box 38, de voormalige Oostendse bokszaal. Van 29 april tot 28 mei 2006 verzamelt en confronteert “Strange Days” zeer uiteenlopend werk van Butz & Fouque (Fr) (fotografie), Bart De Clerq (Be), (schilderijen), Jasper Rigole (Be) (video), Heleen Deceuninck (Be) (video, installatie) en Brigitte Claeys (Be) (fotografie).

Tentoonstelling naar onze mening perfect combineerbaar met, om maar iets te zeggen, bijvoorbeeld Beaufort 2006.

Extern:
Box 38
Beaufort 2006

In de reeks: een hele kleine dosis vaderliefde zal ons tot in de zee bewegen…

Labels:

vrijdag, mei 05, 2006

Sleutels



Zal ik je vertellen hoe het is om hier te zijn.
Een later land, ergens tussenin en achteraf,
op de breuklijn van polder en pijn, laat ik jou in.
Zuurstof is wat ik wil maar verkavelaars knagen
al mijn einders uit. Hoe men hier de grond bemaalt
waarop straks de tuinkabouters komen, hoe men jaartallen
in de daken etst, het heeft geen oog. Rondjes lopend,
kopjes gevend, de dikke jagers in de velden leggen
zichzelf niet neer. Mondjesmaat en krenterigheid,

de schrik die heilig is. Droom van lood om ijzer
wordt in villa’s van vanille uitgebreid en feestelijk
hier wel vaker de eigen huid gered. Zij die bang
en bloot voor wat anders is blijven doen alsof licht
en donker in ons niet met en naast elkaar bestaan,
we zien ze komen, ze rukken aan. Niet met mij,
bezweer ik. Al lijken ook hun woorden traag en taai,
nooit, zeg ik, nooit zullen het de sleutels zijn die binnen
kunnen vallen in de besloten kamers van dit gedicht.




© Paul Rigolle – 2006 - Uit de cyclus Too late blues.
Al te late brieven aan John Cassavetes (1929-1989) en anderen.

maandag, mei 01, 2006

Kleine notitie van karamel voor 1 mei en later

Vandaag aarzel ik niet. Vandaag bestaat mijn stem in duizend kelen.
Mijn hart zal zich aan de linkerkant op de juiste plaats begeven.
En jij, en ik, we kopen net als op de grote markt die keer
de klokjes van de eerste mei alsof wij met zijn tweëen
in onze kleine optocht van het hier en van het nu
opnieuw de hele weidse stoet van toen beleven.


Pottier/Degeyter mogen dan niet klinken als Goffin/King of Lennon/McCartney, de tekst mag rechtstreeks vanuit de mottenballen komen en Henriette Roland Holst mag dan al lang vergeten zijn, af en toe, heel af en toe zal de boodschap tot spijt van wie ’t benijdt (en al die rechtse rakkers rondom ons) graag en fel in ons ontwaken

In de onvoltooide reeks "Het wegpinken van een traan zal niemand ons verbieden..."