woensdag, september 27, 2006

Jeroen M.

Wie Jeroen Mettes was, is voor wie hem kende van zijn woorden, alleen een Vermoeden. Niets meer. Minder niets, een Vermoeden. Herdenken is wat we kunnen. Ook hier is het niet anders. Wij die rafelen en raffelen, met velen zijn, overal en op alle plaatsen… Snelkoppelingen over het waarom en het waarheen van ooit en toen. En tenslotte niet meer opnieuw. Of nog.

I.m. Jeroen Mettes (1978 – 2006)
1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. ...

dinsdag, september 26, 2006

Wakker (Citaat/Citaten)

“Ik wil de lezer aanzetten tot traag en geduldig lezen. In ruil schenk ik een grote dosis literair genot terug. Overigens raad ik wel af mijn boeken te lezen als je moe bent. Ik schrijf nu eenmaal boeken voor wakkere mensen. Dat speelt een beetje in mijn nadeel. Wakkere mensen lopen helaas niet dik gezaaid. Ik kan me voorstellen dat niet iedereen bestand is tegen de verbale energie en de stilistische levendigheid van mijn boeken, net zoals oude mensen vaak niet meer tegen de drukte kunnen.”

Yves Petry in de MorgenUitgelezen, woe 20 september 2006

Yves Petry zit duidelijk niet verlegen om een handvol grote woorden meer of minder. Misschien moeten we nu eindelijk ook maar ‘ns een boek van hem gaan lezen.
Op de leeslijst: Yves PetryDe achterblijver – de Bezige Bij, Amsterdam, 286 p., 18,90 euro

Rubriek: Citaat/Citaten

Labels:

Van de dagen: het woord... (Week 38)

* Ma 18/09/2006: Woord 536: taalramp
* Di 19/09/2006: Woord 537: controverse
* Woe 20/08/2006: Woord 538: streepje
* Do 21/08/2006: Woord 539: niets
* Vr 22/09/2006: Woord 540: sympathiek
* Za 23/09/2006: Woord 541: tristesse
* Zo 24/09/2006: Woord 542: hief

donderdag, september 21, 2006

Stroom 22

Even meegeven dat het nieuwste nummer van Stroom uit is. En dat het open en bloot hier en op deze plaats (in pdf-formaat) online na te lezen is. Behalve bijdragen van diverse dichters en schrijvers als daar o.a. zijn Bert Bevers, Joris Denoo, Annmarie Sauer, Mark Meekers (vernieuwde website overigens!), Lies Van Gasse, Hannie Rouweler, Ina Stabergh(“de eerste vrouwelijke stadsdichter van Vlaanderen!), Eric Verhaar,
Jo Gisekin, Hilde Pinnoo, Steven Pollet (GDGR), Joris Iven, Hugo Verstraeten, Francis De Preter,
Diana Freys, Bert Lema, Xtine Mässer, Ferre Denis en Germain Droogenbroodt bevat het nieuwe nummer ook voorpublicaties van “Blue Notebook” (Willem M. Roggeman, jazz-gedichten die straks verschijnen bij Demian) en van “Versleten woorden” (Marcel van Maele).

Vanzelfsprekend kan ik - still alive and well - niet nalaten nog te vermelden dat Stroom 22 ook nog het gedicht “Appel” een lapje van mijn Insel-Hombroich-cyclus bevat.

Externe link: Stroom 22 - © foto omslagontwerp Tobias T. Schalken

Labels: , ,

Van de dagen: het woord... (Week 37)

* Ma 11/09/2006: Woord 529: bepalen
* Di 12/09/2006: Woord 530: irritatiezweet
* Woe 13/08/2006: Woord 531: helend
* Do 14/08/2006: Woord 532: af
* Vr 15/09/2006: Woord 533: naast
* Za 16/09/2006: Woord 534: schare
* Zo 17/09/2006: Woord 535: ochtendgloren

dinsdag, september 19, 2006

Je mag al van oker spreken





















Foto en tekst © Paul Rigolle – Je mag al van oker- 2006

Herinneringen hebben de neiging om zich uit te breiden. Een steen in de tijd. De kikker in de vergeten vijver. Gerimpel. Het dorp van herkomst is een plaats van herkenning én van vervreemding geworden. Het weer is mooi. Volle zon nog en maar een likje herfst. September. Je mag al van oker spreken. Het is goed om terug te zijn. Tussen het volk sta je, in het volk ga je op. Een cijfer in een trommel. Al hoop je niet dat iemand jou zal uitverkiezen. De jaarlijkse wielerhoogdag is zelden een doel op zich. Enkel een aanleiding. En toch kijkt men reikhalzend uit, staart men, als in een zachte western, naar het opstuivend stof voorbij de Steenbakkerij naar de einder, alsof men iets wil weten wat nog niet geweten is. De afloop van een stuk die vooraf te voorspellen valt. Er wordt gewonnen. Er wordt verloren. Voorbij de aankomst gaat – jong en bloedend - een renner neer. Op de tribune hoor je begeleidend de sensatie in de stemmen en de harten trillen. Een collectieve schreeuw die meer op hardop zuchten lijkt. Jaarlijks is dit een afspraak die je moet houden. Er zijn cirkels die men, zolang het kan, niet moet onderbreken. Wel wordt de voorraad vaders en vrienden al jaren dunner. De één op reis, de ander druk. Of drukker. Maar geen nood. Aan de bierstalletjes, de boekmakersborden… Aan de drogevissenkramen… Aan elke toog in de laatste cafés van vertrouwen herken je hun jongere versie aan de ogen. De zonen, dat merk je, hebben het overgenomen. En dat is zoals het hoort want ook in een dorp dat verdwijnt moet de toekomst voorgoed verzekerd worden.

Notitie bij Koolskamp Koers, vrijdag 15 september 2006
Rubrieken: Zoals het licht en Het hart van Bitossi


vrijdag, september 15, 2006

Ook al valt

Misschien zijn we met al onze glorie, met al dat ijdel geflikflooi dat onze dagen kleurt niks meer dan wat we nu al zijn: de manier waarop we op een dag door een ander worden herinnerd.
Van de grote acteur die Julien Schoenaerts was, blijft tussen al die beklijvende theaterprenten door, één beeld mij achtervolgen. Een beeld dat vreemd genoeg niks met theater te maken heeft. Of juist wel… Het jaar is 1970. De mijnstaking in Zwartberg. Schoenaerts bevolkt mee een stakingspost. Dan al heel erg ogend als een displaced person… De megafoon afwisselend met de klarinet. Hoe goed al zichtbaar is dat hij dolt met mensen waarmee hij niet echt voeling heeft. En toch is hij het die aansluiting zoekt. En vindt. Spelend wat hij is. Wordend wat hij speelt. Maar toch is ze er al: de grote vertwijfeling. Een lach die grimmig is.
Genialiteit en gekte... Ze liggen niet ver uit elkaar. En de verwarring die daar wel vaker op volgt! Aan het einde van het leven is er de verwarring die steeds meer greep krijgt op het geheel van het brein. Misschien is elke vorm van genialiteit gedoemd om te eindigen in de ontreddering van de verwarring… En zo, kom ik, denkend aan Schoenaerts, tenslotte uit bij de Dichter van de tien gedichten van de eenzaamheid die hem in veel is voorgegaan:

Geen lichaam kan ooit het mijne voelen
Geen ander oor mijn verwarring, mijn onrust
In de sprakeloze plaag van de taal.


Woorden van Hugues C. Pernath. In de dood moet men zijn meesters kennen. Het kan geen toeval zijn. Julien Schoenaerts voorgoed te willen binden aan de sprakeloze plaag van de taal… Er zijn eenheden die niet te scheiden is. Ook al valt even later alles uit elkaar.

Vandaag neemt in de kathedraal van Antwerpen al wie dat wil, afscheid van Julien Schoenaerts.

Extern: H.C. Pernath – De tien gedichten van de eenzaamheid op Dbnl.

Van de dagen: het woord... (Week 36)

* Ma 04/09/2006: Woord 522: palmen
* Di 05/09/2006: Woord 523: doelwit
* Woe 06/08/2006: Woord 524: kraan
* Do 07/08/2006: Woord 525: dogmatisme
* Vr 08/09/2006: Woord 526: karteldans
* Za 09/09/2006: Woord 527: slag
* Zo 10/09/2006: Woord 528: gratie

woensdag, september 13, 2006

Vuurtje

Zelden meer zelfgenoegzaamheid in één man bij elkaar gezien dan bij die Jean-Marie Dedecker. Onder het mom ik rakel met mijn groot bakkes nog ‘ns een vuurtje op komt ie aandragen met iets wat amper een piepklein open deurtje blijkt. Schitterend getimed, is het wel, het dient gezegd. Zo’n goeie drie weken voor de gemeenteraadsverkiezingen laat ie zich in een koddig wegwauwelend stukje proza “Hematocriet of hypocriet” nog ‘ns gaan.

Drie Vlaamse toprenners noemden Floyd Landis een nestbevuiler. Zelf waren ze in het voorjaar van 2006 naar een Italiaanse “preparateur” getrokken om een kuur te volgen van 24.000 euro. Opportunistische lippendienst aan hun broodheren uit zelfbehoud helpen de kanker niet wegsnijden, maar laten ze voortwoekeren. Een tegenstrijdige bedenking overvalt me steeds...

Meer staat er niet. Meer zegt ie niet. En wat die tegenstrijdige bedenking dan wel mag zijn die onze JM zo plots overvallen mag… Ach, Jean-Marie bestaat het warempel om het in het zwaar pseudo-filosofisch geëmmer dat daarna komt nog wat vrijblijvend over kunst te hebben. Hij die uitgerekend met de subtiliteit van de laatste ongelikte beer door de taiga dwaalt heeft het over kunst en boeken. Het wonder bestaat. Maar wat erger is, is dat het hele betoog van Dedecker elke keer weer uit niks dan demagogisch gezwam bestaat. Zo ontstellend veel zwaktes sieren de stoere vaagheid van zijn betoog dat elkeen die nog om wat waarheid geeft, het hoofd al heeft afgewend nog voor ie het eerste woord gesproken heeft. Nee aan de betutteling, daar konden we vaagweg nog enigszins inkomen. Misschien moet iemand nu ook maar 'ns werk gaan maken van een definitieve vorm van ont-Dedeckerisering van de Vlaamse politiek.
Al hoeft het bij nader inzien niet eens zo'n vaart te lopen. Totaal onschadelijk zo’n ijdeltuit van een man. Zie hoe hij jankt en schaamteloos zijn hand uitsteekt en hengelt naar jouw stem die, geloof me vrij, zoveel meer verdient.

Rubriek: Het hart van Bitossi

maandag, september 11, 2006

Beschoren

Vandaag de datum. Nine Eleven. Niemand kan vandaag voorbij aan het getal dat in de datum staat. Vijf jaar later. En nog lijkt niets opgehelderd. Wie is dood van de laatste leugen? Welke gekken verpatsen de wereld... Hoe groot is het complot dat wij niet kennen… Nine Eleven. Wat er van de wereld waar is zullen wij niet weten. En wat er van de wereld rest – schaduw in een grot - is nauwelijks iets meer dan een vermoeden. Is het dat waarmee we het moeten doen... Is dat wat ons beschoren is. Een leven lang, een leven later?

Extern: Nine Eleven. Vandaag, vijf jaar later, o.a. hier en in alle zalen.

zaterdag, september 09, 2006

Blog of Log (Signalementen/14)

Niet verlegen zittend om een linkje min of meer maken wij ons hier maar zelden zorgen. Zorgen bevolken ons niet. Toch niet op dit niveau. Want, zeg nu zelf - veel en vaak, vaak en veel - ook de rechterkolom is niet meer dan wat ze is, een kolom. Een aardigheidje voor wie teveel heeft. Aan tijd en taal… En zichzelf, suf of- slurfgesurft, het verlies veroorloven kan... Een kind kan niettemin nu al zien dat het een verrijking voor het landschap is. Een aanwinst voor wie het linken niet kan laten. Dat er plantgoed in steekt. En pennen voor na de herfst als de hond nog blaffen moet. Alleen… Hoe noemen we het ding. Raken we het eens. Is het nu blog of log, Brake Log of Brakke Blog. Of toch maar gewoon brakkehondlog?

Notitie bij een link: Ook de brakke Hond houdt voortaan, net als iedereen, log in de wereld.

Rubriek: Signalementen

Labels:

donderdag, september 07, 2006

Alles uit de kast

Drie afleveringen hebben we intussen gehad. Alles uit de kast. En nog zijn we er hier niet achter wat dit programma eigenlijk is. Een soap? Een veredeld soort Tombola? Een aanschuifbuffet vol leukigheid? Natuurlijk hoor je ons niet klagen. We waren immers al lang op voorhand verwittigd. Dat het géén cultuurprogramma zou worden... Want, als we het die stempel zouden meegeven, dan zouden een heleboel mensen teleurgesteld zijn… Zo klonk het zelfs letterlijk. Drie uitzendingen later is ons alleen duidelijk dat Alles uit de kast iets voor televisie is. Meer niet. En minder niet. Lichtheid van de bovenste plank. Van het soort pretentieloze vermakelijkheid waaruit de woestijnvissers van deze wereld maar lijken te moeten plukken. Sven Spreybrouck mist niet echt zijn debuut als presentator. Even vlot als we hem al kenden blijft ie jongleren met de wetenschap die geen wetenschap is. De echte boekenliefhebber beleeft aan het showen van voor- en achterflappen evenwel weinig plezier. Alles uit de kast is voor wie echt van boeken houdt bijna net zo boeiend als de verzorging van een rugblessure van Justine Henin-Hardenne tijdens de kwartfinale van de US Open. Dit werkstuk heeft niets dat het dwingend maakt. Alles uit de kast is het eerste programma dat zichzelf vol boeken propt en er nog niet in slaagt om in de buurt te komen van wat het pretendeert te zijn. Alles uit de kast, een boekenprogramma? Welneen, het doet alleen alsof.

Extern:
thuissite Alles uit de kast
Alles uit de kast op Eén, in de Morgen, op het Brakke Hondlog en bij Pascal Digital.

Wespensteek (Crypton/5)

Crypton van de dag:

Die wespensteek zorgde voor flink wat bijverschijnselen.


Rubriek: Cryptonnerie

Labels:

Van de dagen: het woord... (Week 35)

* Ma 28/08/2006: Woord 515: redden
* Di 29/08/2006: Woord 516: kuier
* Woe 30/08/2006: Woord 517: mainstreampulp
* Do 31/08/2006: Woord 518: onbetaald
* Vr 01/09/2006: Woord 519: spookt
* Za 02/09/2006: Woord 520: postmarmot
* Zo 03/09/2006: Woord 521: heimat

zondag, september 03, 2006

Altijd van lange adem is





















© Paul Rigolle - Altijd van lange adem is - 2006



Wat valt er te noteren op zo’n doordeweekse zondag! Zo’n koekenbroodzondag als die van altijd en van vandaag. Dat de vroege herfst hier binnentreedt met een korf vol ersatz. Koning Boudewijn die, oewaarde landgenoten, aankomt in een dorp dat, badend in de fifties zichzelf voor hem heeft aangekleed. Dat herfst nu al op onze hoofden slaat. Met kaftpapier, koersen op het Vrijgeweid en princessenbonen die worden ingelegd… Dat het ook op deze bladzijden langer stil blijft dan wordt gewenst. Dat er, van de dagen: het woord wel nog wat wordt gesprokkeld maar zelden nog volop wordt gestrooid... Juist ja, die bedenkingen kennen we, ze snijden hout. Maar, niet getreurd vrienden, ook hier is de goeie reden nooit verweg. Naar wat nabij is hoeft niet hard gezocht. Achter de schermen, op de vloer en op de grond, tussen de lage stammen… Off the oldies-record mag ik, bramen weg, melding maken van werk dat wordt verzet. Het gonst hier van de bedrijvigheid maar de soort is taai, zoveel taaier dan werd gedroomd. De haast duwt ons hier maar langzaam voort. Het werk deint uit. Het werk wordt groot. Er dient, Varken in de was, nog te worden ontbonden en gespekt. Zoveel moet nog worden opgericht. Bijgevijld. Weggestreept. Of men daarmee geen verwachtingen schept die niet te harden zijn? Misschien, maar bedenk dan maar dat wat geslepen wordt meestal van lange adem is. Er is een structuur voor het boek, een voorzetraam waarachter de nieuwe gedichten staan. Er is een dichter en een Doel. Lapsus paard. Reikwierwijdte. Trotski en Soelaas. Veel laat op zich wachten. Veel kondigt zich alleen maar in de verte aan. Meer valt daar op een zondag als die van altijd en vandaag niet aan toe te voegen. Er is een wet die wordt aanvaard. Dat men – oewaarde landgenoten – over wat men nog maken moet maar beter zwijgt. In de dure spiegeltenten, ja daar wel, mag het lachen ons vergaan. Elders niet. Wie net als ik gaat wonen in een maisland zal later niet komen klagen dat er geen tarwe wordt geteeld.

Rubrieken: Annotaties en Zoals het licht

Vandaag in het dorp en op alle zenders: de Roggebroodfeesten.
Met, voor de foto, ook de actie Wingene zomert in de fifties van een week eerder indachtig...

vrijdag, september 01, 2006

Proeve

Proeve van/Poging tot definitie:

"Een gedicht is een wonde waarvan men telkens weer het korstje haalt"

(uit "Ooit neem ik, godbetert, nog ‘ns een patent op mijn eigen woorden..." - © paul rigolle)