vrijdag, november 02, 2007

Grossieren

Grossieren in volzinnen. Is het meer dan een gewoonte? Is het een houding die bij jou past als een adem? Een houding die jezelf hebt aangemeten omdat er niets anders is. Wat is het? Zinnen, woorden, letters... Die noteren. Daar iets mee bedoelen. Ze laten voor wat ze zijn. Ze laten gaan. En dan soms, heel soms met wat geveinsde, zeer particuliere verbazing vast te stellen dat ze hun eigen leven zijn gaan leven. Dat je ze, als je ze nog ‘ns bij elkaar gaat lezen, alleen nog herkent alsof ze van een ander zijn… Alsof iemand achteloos (en toch bijna als was het zo bedoeld) voor iemand anders een boodschap heeft nagelaten:

Want alleen wie jong is heeft het in zich om de toekomst te herschrijven zoals ze nog niet is geweest.

Zinnen. Veel meewarigheid om zinnen. Ze ontsnappen je. En af en toe doet er eentje van jezelf alsof ie van iemand anders is. Al kost het maar heel weinig moeite om daar mee te leven.

Uit: “De man met de leesbril”. Dagboekfrasen (10).

Labels: ,

gepost door Paul Rigolle@ 07:34