Begin
Dat dwaze hart dat driest en dik na al die tijd nog altijd
alles wil, eerder al nochtans zo vaak door een oog
dat groter was, bedrogen werd. Hart dat niet van wijken
weten wil, jong geleerd en oud gedaan nog steeds
kan blijven doen alsof alles voor het grijpen ligt.
Het water én de wijn, de hartstocht én de gewoonte,
alles wat onmisbaar lijkt, alles wat voedsel geeft
aan de wankelmotor van het evenwicht.
De tijd tast toe. Sporen, littekens, het kunstlicht knevelt.
Tevreden zijn met wat je hebt en wie je bent, als je alles
nog ‘ns overdeed kon het aardig tellen als begin.
© Paul Rigolle, 2007
Uit “Winterhart”, een typoscript
Rubriek: De gedichten
Labels: gedicht, Winterhart
gepost door Paul Rigolle@ 07:18
1 Comments:
mooi!
Een reactie posten
<< Home