Beurs (2005/39)
We werken aan ons eigen Arcadisch woordenboek. Dat doen we al een tijdje. Hij en en ik. We doen de "s" tegenwoordig. Op de agenda staat het woord schabouwelijk... Een beetje een raar woord, vindt hij dat. Een draak van een woord. Zo antiek als het meubilair dat jaren na de sluiting nog in het café 'De Krieke' is blijven staan. En tussen de sigaretten door lacht hij alsof ie net zijn fijnste witz heeft opgehoest. Toch hou ik van dat woord, zeg ik. Het zou van 'schabouw staan' komen en ik wil dat het er inkomt. In ons boek. Het heeft in die mate iets archaïsch waardoor het ook Anno Nu nog best te pruimen valt. Hij verschilt met mij van mening. Duidelijk. Ik zie dat niet zo, zegt hij. Hij trekt een halve grimas als wil hij zeggen, jij ook altijd weer met je woorden die knappen als oud brood. Voor mij, zegt hij, is schabouwelijk eerder een woord dat past in de reeks waarin ook 'wanstaltelijk' thuis hoort, nog zo'n ouwe kneker van een woord trouwens. Een woord dat qua gevoelswaarde nog het best zijn plaats heeft tussen oude dingen die voorbijgaan als "gedrocht", "vinyl" en "thermokoppel"... Als "kraal" en "beurs". Dat laatste woord dan wel in de betekenis van overrijp welteverstaan. Bovendien staat schabouwelijk weliswaar wel in 'de dikke' maar niet in 'de groene'. En een woord dat niet in alletwee staat telt toch niet echt mee, oppert hij. Maar ok we houden ons aan de afspraak. Dat we om beurten mogen kiezen is een goeie zaak. Al moeten we het nu wel eens zien te worden over de inhoud die we voor schabouwelijk zullen afspreken. Jij? Kijk, zeg ik, schabouwelijk, dat is wat in mij opkomt als ik in een schitterende tekst plots op een kanjer van een zet- of spelfout trap. Iets wat - heel erg storend - op je netvlies blijft haperen waardoor alles en elke lezing stokt. Waardoor de tekst, hoe stilistisch ook, er dan zelfs bijna niet meer toedoet. Dat is wat ik schabouwelijk vind... Een spelfout in een tekst... Hij zwijgt, kijkt voor zich uit, alsof hij de inhoud die ik voor hem heb aangebracht zit te toetsen op zijn tong... Steekt iets in, zegt ie. Toch is, als we het er dan toch over moeten hebben, schabouwelijk voor mij meer iets dat vergelijkbaar is met het gedrag van iemand die een nek opzet maar even later net zo ijl blijkt te zijn als een opgeblazen tientonner van lucht. In vol ornaat uitgestald eerst maar daarna gedoemd om af te lopen... Te eindigen, uit te lopen over de hele lijn, op een sisser... En meteen ben ik het roerend met hem eens. Schabouwelijk roerend eens.
© Paul Rigolle - Do 6/10/2005 - Beurs
Meer "Schabouwelijk"'s is ook nog vindbaar bij de Taalpuristen!
gepost door Paul Rigolle@ 07:49
1 Comments:
Ik werk in Nederland en vernoemde het woord in een mooie volzin.
Ik vind bv de herstellingen in het wegdek op de E19 Brussel Antwerpen schabouwelijk.
Algemene lachbui, gevolgd door een discussie of het al of niet correct Nederlands is.
Vandaar de zoektocht, ik vond jullie overpeinzingen bijt "schabouwelijk zalig ;-)
Een reactie posten
<< Home