Arcadim in Arcadië

Spiegels (Annotaties/8)

Het koper van Oktober... Het blijft mij binden en boeien in al mijn kamers. Zo wil ik het graag hebben... Zo heb ik het graag... Rood als koper. Schallend als de hoorn van onbestaande jagers. Klinkend als metaal dat moe en aangedaan blijft getuigen van wat misschien wel nooit zal komen. Over veel dingen kan (en wil) ik het hier binnen de kontekst van dit rariteitenkabinet van de dagen - een weblog zegt men, maar niet veel meer dan een plakboek, een staaltjesschrift, een lekkende grabbelton zonder bodem... - vandaag noch morgen hebben. Het echt persoonlijke wenst dat ook te blijven. Dat het persoonlijke per definitie ook politiek moet zijn is iets wat ik graag heb meegenomen uit langvervlogen tijden, maar voor het echte, platte werk van het kleinzerige, het persoonlijke van mijn voeten en mijn tenen, wil ik hier graag en uitgebreid bedanken. Eerder iets voor kruiers en kuipers lijkt mij, voor de absoluut van enig talent gespeenden, voor de zwetsers... En de zatte zwitsers... Hier moet het anders zijn. Geen kat krijgt hier de kans om als een hond in naam van al zijn bazen te gaan janken. Er zijn andere, zoveel andere plaatsen en plekken voor mijn Onvertogen Woorden. Of er, dik of flinterdun, boeken van komen of niet, of onheil dat wordt bezworen, het is mij een raadsel. Maar mij geen zorg. Absoluut geen zorg. Al weet ik dat in oktober als vanouds de tijd gaat dringen, dat het er 'm tenslotte nog om gaat spannen, ik beken dat ik voor veel dingen mijn neus ophaal en maar door blijf gaan. Op andere plaatsen - ik juich om hun verscholenheid - werk ik graag en versnipperd als nooit eerder verder aan het verregaande verschil tussen october en oktober. Op andere plaatsen waar niemand is om mij te dicteren, werk ik, in de weer met pegels en kegels, traag en lijdzaam verder. Af en toe neem ik iets weg. Af en toe voeg ik iets toe. Als een ambtenaar in een labo, werk ik. En in stilte. Zoals het hoort. Of het ooit iets wordt of niet dat verneemt men later wel. Of niet. En of er meer is of alleen maar schijn dat weten alsnog alleen de spiegels.

In de reeks "Over wat persoonlijk is hoeft men niet te zwijgen".
Extern: Het koper van oktober

©P.R. - Di 25/10/2005 - Spiegels - Cat. Nootboek

Labels: Nootboek

gepost door Paul Rigolle@ 07:37