zondag, december 12, 2004

Mijn woord (2004/50)

Weekje weg, weekje bij, weekje om... Maar niet elke week, mijn dierbaren, niet elke week zal een uitweiding vergen als een huis. Evenmin een inwijding als een wijk. Het kan kleiner, zeker kan het kleiner. Het kan met zoveel minder woorden, met zoveel minder tijd. Waar blijft trouwens - ou les neiges d'antan - van vroeger al dat sneeuwen van de tijd. Ons voetbal op apegapen, onze coureurs niets dan werk- en lijfstraffen aan de broek, je zegt het maar. En wat daarna nog overblijft? Mijn woord is het, tegen dat van jou. We kiezen niet, het gaat voorbij. Als modder in een spoor. Maar mijn woord, vrienden, deze week, ik ga er voor. Mijn woord, het mooiste, ik geef het en daarmee moet je het maar doen. Vluchtig en zoveel meer als wat het in wezen is. Idool van één dag dat helaas een jaar wil duren. Le dur désir... Mijn woord? Ach, een spoor is het, meer niet, een spoor in de modder, een slag in het water... Mijn woord het is geheel en al, het is: efemeer.