Arcadim in Arcadië

Kan ik er om malen

Zoals sommigen hebben opgemerkt is deze site ook dit jaar genomineerd voor de Clickx-wedstrijd “Site van het jaar”. Groot nieuws is dat niet. Netzomin als het mij kompleet koud zou laten. Van die hele jaarlijkse wedstrijd wordt – dat weten we – vooral Clickx beter (en groter en sterker dan de rest). Grappig is wel hoe er in de blogosfeer – van die hele kleine stormpjes in van die piepkleine glaasjes water - tegen die nominaties wordt aangekeken. Er zijn er die doodgelukkig zijn (genomineerd!) en dat ook nog formuleren, er zijn er die grienen om het lot dat wreed is en niet te vertrouwen (niet genomineerd!). Ach, blogs en bloggers! Hun aantal is allang niet meer bij te houden. Noch te stuiten. Ze lopen, stappen, rennen, springen, fietsen en vegeteren. In alle maten en gewichten, kom je ze tegen. In alle kleuren. Het hele kleurengamma gooit zich als een ordinaire winkelstraat voor je voeten. Er zijn er die blank zijn als het eerste laken. Er zijn de rode met het hart op de juiste plaats, dwz links. Er zijn er die het hard hebben zitten. Anderen zijn in de loop van de maanden (in het Wippel- en Waregem van al onze plaatsen en elders) zo donkerblauw geworden dat ze er welhaast bruin uit zien.… Ach blogs en Bloggers! Er zitten druppels, kruimels, parels tussen. Oogsnoep, maanzand, zoetstof… Er is eigengereidheid. Er is eigendunk, schaamteloosheid. Schoftig en schonkerig. Er is hopeloze en verloren gewaaide schoonheid. Er zijn – kan het anders - net zoveel blogs als er levende, plooibare, waaiende en kromme dode takken aan de bomen zitten. En soms lijkt het wel dat sommigen in het oververhitte bloglandschap alleen al bij die gedachte, bij de overvloed, bij de oceaan aan diversiteit waarin ze zichzelf nauwelijks staande weten te houden, aan het panikeren slaan. Alsof dat voor iets nodig zou zijn. Wat tenslotte dit eigen Arcadisch oord betreft blijf ik in deze graag net zo kort als bondig. Ooit opgestart als “Een gedicht in de tijd” – een soort kladboek zonder ringen - en nog altijd niet aflatend aarzelend tussen specifiek en speciaal, tussen alles waar geen tijd voor is en alles waarin wij ons verliezen, is dit blogachtig blauwboek – kan ik er om malen - gedoemd om voor eeuwig en een dag tussen twee stoelen te vallen. En heel af en toe, meer af dan toe, proberen wij dat hier voor onszelf, en toegegeven ook een beetje voor u, zo aardig mogelijk vast te leggen. En te houden. Wij hopen van u hetzelfde.

Voor wie het niet kan laten: Stemmen kan tot en met maandag 27 november, dus wacht niet te lang! Er schijnen naar verluidt fantastische prijzen te winnen. (lcd-monitors, printers, mp3-spelers, softwarepakketten en veel meer. En alsof dat nog niet genoeg is, is er één gelukkige stemmer die aan de haal gaat met onze hoofdprijs: een Maxdata Pro 800IW-notebook! )

Labels: Blogdingen

gepost door Paul Rigolle@ 09:12