Arcadim in Arcadië

Wat Sappho bracht

Sappho bracht ons zaterdag laatst niet de meest wereldschokkende aflevering. De editie 2004 bevatte niettemin meer dan voldoende beklijvende momenten om ze levendig in de herinnering te houden.
Van debutant Dimitri Casteleyn, die de spits afbeet en ook van Hilde Keteleer hadden we net iets meer verwacht. Casteleyn, wel degelijk afkomstig uit het nabije Aarsele en niet uit één of ander Aarselgem zoals opperkwark Piet Piryns van zijn tong liet rollen - overigens altijd weer pijnlijk om Piryns op zijn bekende neuskrullende manier over 'plaatselijke dichters' bezig te horen - las de gedichten die eerder in Poëziekrant stonden. Binnenkort verschijnt Casteleyn's poëtisch debuut en hij liet ook nog verstaan aan een roman én aan een film te werken. Dat lijkt ons wel heel veel ambitie voor één en dezelfde man. Hilde Keteleer las o.a. van a tot z een lang erotisch gedicht waarvan we het evenwel niet warm of koud kregen. Maar misschien lag dat alleen aan ons. Van goed over betere momenten tot knap tout court varieerden de lezingen van Paul Demets, Anna Enquist en H.H. ter Balkt. Wat mij betreft was het evenwel vooral Erik Spinoy die her en der de bakens helemaal wist te verzetten. Wat Spinoy las uit L., zijn komende bundel, laat het allerbeste vermoeden. Ondertussen had Willem Vermandere op zijn eigen luimige manier met een aantal gedeclameerde litanieën de show gestolen en had organisator Luc Deleersnyder per ongeluk een Panamarenko'tje op de grond laten lazeren. Het was gelukkig de enige val van de avond. Helemaal aan het eind praamde Piryns ons nog om wat langer in Ruiselede te blijven hangen. De eerste nachtvorst had de wegen namelijk erg gevaarlijk gemaakt, liet hij weten. Wat is in een naam, dacht ik even later toen ik het laagje rijm (zoals we de rijp hier plegen te noemen) van mijn ramen haalde.

gepost door Paul Rigolle@ 08:22