dinsdag, november 16, 2004

2004/46 (Alsem)

Al is de nieuwe al half op dreef, ik blijf toch nog even haperen bij wat de voorbije week ons brengen mocht. Wat beklijft en wat van week 46 zal overblijven? Ouwe krijger Yasser Arafat die met zijn dood een tijdperk af moet sluiten... Huiselijk geweld dat alsmaar huiselijker wordt. "Zeven moorden in zes dagen", blokletterden de 'nieuws'- en andere bladen... Roger de Vlaeminck die crosscoah wordt van... Zimbabwe en noodtoestanden die maar blijven tieren... Irak, Ivoorkust, Linker-, Rechteroever... Want was er ook niet die nieuwe laag behang voor al die muffe, onverluchte kamers? In het belang van een soort Vlaanderen waar jij en ik bij klaarlichte dag niks mee te maken willen hebben... Het klonk wel zeer potsierlijk met die strepen Zarathustra d'er nog 'ns zwaar bovenop. Two thousand and one, bleef daar de tijd even steken? Nee hoor, want wat bleek? Dat de oude erwtensoep nooit zo heet hoeft geheten te worden. Lang kan het immers niet duren vooraleer al die ouwe tronies weer in hun ouwe rimpels vallen. De harde winter kon zelfs niet wachten. Die liet zich al meteen na de veroordeling (niet) kennen. Net zo blaffend als voorheen, bevestigde hij met wat hij zei uitgebreid datgene waarvoor hij net was veroordeeld en de heer Geerolf A. normaal gedeisder van nature, tactischer, slimmer, koeler, wel, enkele dagen later was zelfs hij al aan de beurt om zelf zonder vroege ijspiste een flinke schuiver te maken. "Dat ie hen niet zou vergeten, de rechters" balde ie zonder gêne het kleine vuistje. En toen was het weer allemaal theater zoals te voorzien en te verwachten was en werd het weer duidelijk wat we al jaren weten. Dat het Rancune met hoofdletter is wat hen al jaren drijft. Bitter als alsem, giftig, onkruid dat niet wil vergaan en dat altijd terug zal komen. Ik ben niet zo'n bidder maar soms bid ik voor nog veel meer boenwas onder al die oude overjaarse gelaarsde schoenen.