zaterdag, november 20, 2004

Pletwals (De week - 2005/47)


Alweer een week als een pletwals. Voorbij! Zo voorbij, die week. Honderden foto's trokken aan mijn oog voorbij. Er door overweldigd, er door verwend... Het is maar hoe je het bekijkt. Het dagelijkse gutsen van de beelden, het onthutst niet meer, merk ik. We zijn er doodgewoon aan gewend geraakt. Dat beelden komen en dat beelden ook weer gaan, normaal mijnheer. Wat ik van de voorbije week dan toch nog even vast wil houden? Nee, in geen geval dat beeld van die mallotige verkiezingen bij onze noorderburen. Wie dan wel de "Grootste Nederlander Ooit" mocht wezen en dat het geen haar scheelde of het bleek op de koop toe nog die kale martelaar van toen en ooit te zijn. Alsof ze bij ons straks - want vergis je niet, straks wordt zo'n mallotige verkiezing ook ons niet bespaard - één of ander kopstuk van één of ander lokaal belang ook nog historische waarde zullen gaan toekennen... Het leek, daar in Nederland, warempel even op een Belgenmop... Nee, andere beelden zijn het die nog even op mijn netvlies blijven hangen. De terechtstelling van die ongewapende Irakees, de Braziliaanse gaatjesvrouw die maar liefst 2520 piercings in haar doorzeefde lijf had zitten, een verongelukte bus vol oenologen op weg naar Orleans... Tornado Tom en Sharapova die de masters won, de kleutergsm, een portret van de nieuwe kinderpremier, loslippig omdat hij nog niet anders had geleerd... De kardinaal die de handen vouwt en zegt "Met velen samenleven is een plicht"... Tja, soms moet je de storm even afzetten. Apart gaan staan en dan met overtuiging toch maar kiezen voor die ene foto. Van die ene vrouw. Slank als een rietstengel. Asgrijs. Een vrouw met klasse, dat zie je zo, icoon van toen en ooit, net zestig is ze geworden, een wat verbeten trek om de lippen: Françoise Hardy. Ze lijkt in niets meer op wat ze is geweest. Haar laatste optreden dateert ondertussen al van het gezegende jaar 68. David Bowie, lees ik, had voor haar een moord willen doen. Ik, zondagsman zonder veel scrupules, ik steel alleen haar foto. En misschien ben ik het wel die zichzelf hoort zingen: "Tant de belles choses"!


Voor nog meer F.H.: Homepage Françoise Hardy & 'Tant de belles choses'