dinsdag, oktober 27, 2009

Nimmer wijkt

Het is hem gelukt! Philip Hoorne is de allereerste die iets moois weet te vertellen over “Van het hart een steen”. In zijn bespreking Het hart dat nimmer wijkt" die vandaag op Knack/Boekenburen staat heeft hij het ondermeer over sierlijk meanderende poëzie, hart-vochtigheid, een lichte stemverheffing en het hart als menselijke harde schijf. Ook, en dat doet ons uiteraard plezier, komt hij tot de navolgende vaststelling: “Van komma naar komma tot punt bouwen de gedichten zich op in een immer krachtige taal”. Hier lees je de volledige recensie.

Labels:

1 Comments:

At 8/11/09 7:31 p.m., Anonymous Rudi Lejaeghere said...

Mooie recensie, Paul, en verdiend. Ook een mooie bundel waar ik op dit moment volop van aan het genieten ben. Mijn favorieten staan in het deel 'Coronarografie', maar dat wil niet zeggen dat ik de rest ook niet kan smaken. Doe zo verder.

 

Een reactie posten

<< Home