Arcadim in Arcadië

Cuesta/De stad als een huis

In de late namiddag lopen we met zijn tweeën de trappen op. De conditie van de man die met mij naar boven loopt, laat niets te wensen over. Hoewel hij een pak ouder is dan ik, hijst hij zich gezwind naar boven. De pas er in. Opwaarts. Altijd opwaarts moet het in het leven gaan!. Zelf merk ik dat ik even op mijn adem trap. Heeft hij dat gehoord? Ik hoop van niet. Boven in de Halletoren



















wacht ons het licht. In een video-installatie van Vadim Vosters. Een aantal figuren - niet meer dan wat contouren om een lichaam heen - stappen op in een dode, verduisterde stad. Sommigen hebben een masker op. Tronies. Fratsen. Frasen. Wouldbe-wereldleiders in een kleine stad. In één van de contouren herken ik Rudi D. Eeuwige én Ultieme figurant. Een generator dokkert in de straten; schept en vergezelt het licht. De vreemde optocht maakt een hels lawaai. We gaan zitten, de man en ik. We kijken. En ondergaan graag wat in de toren op ons afkomt. Zeven minuten later en nadat de video opnieuw van voorafaan begonnen is, vragen we ons in een gezamelijke vlaag van verregaande interactie af, of we alles wel hebben gehad. Missen we niet een link om het werk helemaal te begrijpen. De man suggereert het bestaan van maskers die ergens hoger in de toren moeten rusten. Maskers die eerder werden gebruikt in x-aantal Europastoeten. Gal, de tekenaar was er de inspirator van. Ik opper iets over het licht en over de stad als een huis om in te gaan… Beneden maken we pas echt kennis met elkaar. Hij en ik. Twee mannen in en door het toeval hier verzameld. Een late woensdag in september. Eén cuesta lang. Hij houdt van kunst, zegt hij, zijn hele leven al. Ook al was hij jarenlang bij de mensen enkel bekend als de bakker van Oeselgem, een dorp hier in de buurt. Nu hij met pensioen is en niets nog hoeft voor hem, bezoekt hij elke tentoonstelling die hij kan. In de schaduw van de Halletoren blijven we nog wat staan praten. Over al de expo’s die we zagen hebben we het en over het nieuwe kasteel van Wim Delvoye. Over pigment en over de Fortisbank. Over De Keyser en Raveel. Over Bacon, Fabre en hoe het is om van Tielt te zijn. En ja, ook over het toeval en de kunst die ons straks weer onze eigen weg doen gaan tot we elkaar ooit nog wel ‘ns tegenkomen, een andere keer… Misschien, wie weet, wisselen we dan wel onze namen uit.

Cuesta, Actuele kunst in Tielt. Nog tot 5/10/2008.
Met werk van Michael Aerts, Stief Desmet, Vadim Vosters, Tim Volckaert en Heidi Voet.
Startpunt: Bezoekerscentrum Mulle de Terschueren, Ieperstraat 42, 8700 Tielt
Alle info: Cultuurcentrum Gildhof, St. Michielstraat 9, 8700 Tielt,
t.| 051/40.29.35 e.| ccgildhof@tielt.be

Labels: Expo, Ontmoetingen

gepost door Paul Rigolle@ 11:23