zondag, augustus 17, 2008

In elkaar





















Een omweg is een leven? Onderweg, ergens tussenin, tussen Knokke en Brussel weet ik Gent de laatste dagen van de zomer kleuren. In het Caermersklooster, Maaike en de Patersholbewoners. Verderop in de Sint Pieters-abdij Jean Bilquin. Nog tot in september. Een impressie is een leven. Al evenzo: Marc Maet in het Guislain-museum. De schilderkunst is niet een geval maar een toestand. Het hart (Image perdue). Acryl op doek, 1982. Rilke’s rust. O ja, dat ken ik, Le spleen de Gand. Elders dan weer: niets dan Rustin! Dans le couloir. La petite chaise rose. Veel Rustin! Te veel Rustin voor één hoofd. Olie op doek. (“Hij schildert mensen naar imaginaire modellen”). Van tomograaf tot functionele magnetische resonantie. De hersenen in kaart gebracht...

In elkaar gaat alles naadloos over.

Om te eindigen ten slotte waar men begonnen is, bij een koffie op een terras. ’t Zuiden van Europa… Nee, het moet niet altijd met grote halen gaan, het leven. Er hoeft niet steeds te worden toegetast. Of toch niet meer dan nodig. Een aanraking. Iets te registreren, het kan volstaan. De woorden ontploffen. Het beeld bevriest (ons) in de warmte van de tijd. Ik schreef het op in een gastenboek en vroeg mij af of het wel waar was wat ik schreef. Of het juist was. Of het wel klopte. En ook of ik het wel mocht geloven dat, als ik het hier zo zou schrijven, Gent een boek is dat plaats kan bieden aan de roerloosheid van de mooiste dagen.

Extern:
Nog dit weekend: Gent Patersholfeesten met in de voormalige brouwerij van het CaermerskloosterPatersholbewoners vroeger en nu” 25 jaar later, een heel mooie tentoonstelling van Maaike Bearelle.
In het museum dr. Guislain: Marc Maet en Jean Rustin
In de Sint Pietersabdij: Jean Bilquin, nog tot in september.

Labels: , ,