Arcadim in Arcadië

Tornen

Elk jaar merk ik, zo rond dit tijdstip, dat aan hele happen van mijn particulier gedachtengoed niet veel meer valt te tornen. Voetbal is een spel(letje), maar de koers, ha mijne jongemannen en heren, da’s toch nog wat anders. Ondanks alle domme (en af en toe ook pijnlijk terechte) extra-sportieve commotie van de voorbije jaren, is en blijft de koers van een andere orde. De nacht lijkt op een dag. Ontij geselt de ramen. In Haaghoek, Donderij en Lippenhove, op Trieu en Eikenberg kleeft de aarde aan de hemel... Er zullen lijken aan de finish komen. De woorden vatten exact samen wat we bij het begin van elk nieuw wielerseizoen in de kranten willen lezen. Wat we willen zien, wat we willen horen… Voor het eerst sinds twaalf jaar komt de Omloop Het Volk weer thuis, heet het. Als vanouds gaat het weer van Gent naar Gent. Ach, alles lijkt tegenwoordig gerestyled te moeten worden. Is het de radio niet dan zijn het wel de televisiestudios... Is het Martine Tanghe niet, dan is het wel Kobe Ilsen... De Omloop het Volk ontsnapt niet aan de trend. Misschien is dat (en de lieve centen) ook de echte uitleg waarom men tegenwoordig van mening is dat elke wielerkoers op de Ronde van Vlaanderen moet gaat lijken… Maar laat ik vandaag over dit en andere dingen die mijn geliefde sport steeds weer in nesten weten te werken, maar niet teveel prakkiseren. Het heeft weinig zin het om het met pakken goeie wil over nieuwe bezems te hebben als die gedateerde dingen toch maar gedoemd zijn om weg te kwijnen in fel-gescleroseerde handen... Laat ik vandaag – en het mag voor de gelegenheid best wat harder klinken - met jou maar hopen op een knaller van een wegseizoen. Ik ben er nog niet helemaal uit over wat mij dit jaar nog het meeste plezier zou doen… Een glanzende toptienplaats in de Tour voor Stijn Devolder. De overwinning in Milaan San Remo van Philippe Gilbert of die van Nick Nuyens in de Ronde Vlaanderen. De E3-prijs in de pocket van Bert Dewaele of Gorik Gardeyn die eindelijk zijn eerste semiklassieker binnenrijft… En de rest, o ja, verdeel die maar met gerust gemoed tussen Tom Boonen, Pippo Pozzato en... Maxime Monfort!

Vandaag, vlak bij het Smak en aan de poorten van het Hisk – nooit kwam de Koers dichter bij de Kunst – en ook, hier en op alle zenders: de Omloop Het Volk, editie 2008.
Zie voor nog meer wielervertier ook: 8000 punten en géén ééntje minder...

Rubriek: Het hart van Bitossi

Labels: Bitossi, Wielerdingen

gepost door Paul Rigolle@ 07:44