Parabel (2005/44)
De 'Parabel van de Hoofdweg'. Zo wil ik het mij graag herinneren. Dat het voor één keer geen ballade, maar een parabel was, waaraan ik schreef... Over dat ene doel ging het en over de weg erheen. Over het aarzelen, het afwijken van de weg en over hoe met de jaren het doel alles opschort wat niet terzake doet en koudweg de middelen eist die voorhanden zijn... En dat dat de reden is waarom op een dag de hoofdweg alsmaar duidelijker - als een laatste rechte lijn - aan de einder ligt. Afgetekender. Uitgelijnder. Puur en pijnlijker...Dat was wat ik dacht en zag, en wat ik schreef tot ze binnenkwam. In dat ene beeld! Salomé! Van jaren ver, god-en-Johannes-weet-vanwaar was ze als op haar stappen teruggekeerd! Ze vroeg niet veel maar knielend in haar mantel van kameel kreeg ze waar ze zin in had. Mezzosopraan. Duizend minnaars zongen in haar hoofd...
Dat er niet één maar duizend wegen zijn naar dat ene doel, is tenslotte wat ik later van al haar zangers heb geleerd. Dat elke hoofdweg een uitvinding is die enkel in het hoofd bestaat. En dat een parabel altijd weer een parabel is. Ook als men hem of haar maar half geschreven heeft.
gepost door Paul Rigolle@ 08:12
2 Comments:
Het mag wel eens gezegd worden: ik vind deze combinatie beeld en tekst steeds weer geweldig!
En dat hebben we hier heel erg graag genoteerd!
Een reactie posten
<< Home