Markeren
Waar we allemaal gebleven zijn, denk je dan. Er is een foto van. Wij die een stoet bevolkten en nog niet terug hadden van de tijd die in ons neer zou schrijven hoezeer we ooit zouden gedenken wie we waren. Mij rest met jou geen vlag om achteraan te lopen. Maar toch, één mei vandaag, zwaai ik met jou naar de dingen en de dagen. Nog steeds, na al die tijd zwaai ik en registreer. De tortels in de tuinen. Het gekoer van de gedachten die onze vrijheid zijn. De grenzen die enkel bestaan in domme hoofden. Naar de dingen die wij in ons bewaren, zwaai ik. En naar het rood dat in ons nog altijd wonderen doet. Het rood dat ons blijft markeren. Als was het een geloof.Labels: De dagen
gepost door Paul Rigolle@ 07:45
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home