Kamer Veertien
Zondag laatst zat ik in de psychiatrie… Een beetje te elfderure (“Elf is en blijft het gekkengetal”) was ik gevraagd om in Sint-Niklaas Emma Burns te vervangen. Samen met 10 andere confraters las ik zondagmorgen in het psychiatrisch centrum Sint-Hiëronymus bijgevolg gedichten rondom het thema “Waanzin”. Dit naar aanleiding van de opening van een gloednieuwe en nog onbewoonde vleugel van de psychiatrische kliniek, tevens geldend als voorstelling van de bloemlezing “Ik ben niet gek!". Kamer Veertien werd mijn deel. Er kwamen mensen in mijn kamer. Ze keken naar mij. Luisterden. Ik keek ze in de ogen. Las wat moest gelezen. Nu, enkele dagen later – mijn firewall-status controlerend alsof er nooit iets is gebeurd - denk ik aan hem of haar die mijn opvolger is. Aan hem of haar die intussen - voorgoed of maar voor even - de fonkelnieuwe kamer moet zijn ingetrokken. Om hem bewoonbaar te maken tot die ene kamer met nummer veertien de afmetingen heeft aangenomen van een vol huis…
Het werd in elk geval een erg gedenkwaardige ochtend zondag en de bloemlezing “Ik ben niet gek! (Ik ben een gedicht)” is een boek geworden om van te houden. Blij om er (met het gedicht 'Traject') in opgenomen te zijn! De foto hierboven waarop Olaf Risee zich, zoals ik dat van hem waardeer, een aandachtig toeschouwer weet te tonen, heb ik graag in bruikleen genomen van de Nederlandse schrijfster Nicole Montagne. Ook zij wijdt op haar blog enkele mooie lijnen aan “een Ochtend in de Kamers”.
Extern: Ik ben niet gek! (Ik ben een gedicht) – Uitgeverij P – Samenstelling Frank Pollet en Chrétien Breukers.
Labels: Bloemlezing
gepost door Paul Rigolle@ 09:17
1 Comments:
Daar neemt Olaf zijn pet voor af. Of maakt toch aanstalten dat te doen.
Een reactie posten
<< Home