donderdag, januari 22, 2009

Impuls

313

Soms schilder ik… Maar of dat nog wel zo is... Of wat ik doe nog onder de noemer van “het schilderen” valt. Het is vertrekken van wat er al is. En het resultaat: iets bij elkaar gezet in een impuls. De impuls van een ander. Rechttoe, rechtaan. (Wat zo anders is dan bij het klamme uitgesponnen gemier van "het schrijven"). De ingeving van het moment! Die zich voordoet als bij een ander. Een ander die minder nadenkt dan jij.
Ongehinderd, ongeremd. Ongewis!

Wat een weelde: Iets dood te mogen schilderen, en daarna gewoon, doodgewoon opnieuw te beginnen!.

(Men hoort iets over ijzer en het klinkt als een smidse.)

(Uit: Album Vier)

Labels:

gepost door Paul Rigolle@ 06:05