Blad van een plataan
Over het gedicht (5)
Wat het zal worden hoeft geen betoog. Alles draagt het in zich nog voor het bestaat. Het registreert en spreekt over wat er gebeurt. Maar net zo goed over wat er kan gebeuren of wat er is gebeurd. Of wat er nooit gebeurd zal zijn.
Omdat je het niet eerder hebt verwoord.
Van de toren blazen. Zich aan zijn woord te houden. Van zijn tak te maken. Aangeschroefd. Uitverkoren raken als alles, als het allerlaatste, wat men iemand (& zijn geslacht) aan zal doen. Onder ogen zien wat de tijd heeft uitgemeten. Met jou en met een ander netzogoed… Naar Trial & Retribution kijken als het moe is. En de avond oud. Op andere dagen – de iets heldere, de iets lichtere van toon – zal het lezen in zichzelf. Le Bouc émissaire, Gezant van Bloemendale, de Kringen van de Kroon… De oude Pasternak van onder het stof geklopt. Krijgt Vrijgeleide. Troebnikov-steeg. Blad van een plataan. Denkt: ook Century Gothic Punt 10 is een mooie om het allemaal maar ‘ns een keer vast te leggen. Voorgoed en voor zeker, in en aan zichzelf genoeg. Aan de pillen zitten, van de drank afkomen, het op de heupen hebben, onbevangen en zwaar te moede aan het hoofd geraakt… Alles komt voor, alles moet er in. The music en the boose. Hellegat en Bronx, Kamperfoelieveld, Mosco, de uitkanten van het ongeschreven dorp in het ongeschreven huis. Op de zolders van dat huis getuigt het permanent archief. Archief dat enkel levend wordt bij de gratie van jouw komst. Uitgelezen. Uit de bloem verwaaid. Het woord doodgemoedereerd, het woord uitgemergeld en het woord verkorven verdragen in onze ogen eindelijk opnieuw het licht. Het gezelschap van elkaar. In het gedicht.
Moeilijk om wat ligt te vergaan nieuw leven in te blazen. Maar het moet!
Wat het zal worden hoeft geen betoog. Alles draagt het in zich nog voor het bestaat. Het registreert en spreekt over wat er gebeurt. Maar net zo goed over wat er kan gebeuren of wat er is gebeurd. Of wat er nooit gebeurd zal zijn.
Omdat je het niet eerder hebt verwoord.
Van de toren blazen. Zich aan zijn woord te houden. Van zijn tak te maken. Aangeschroefd. Uitverkoren raken als alles, als het allerlaatste, wat men iemand (& zijn geslacht) aan zal doen. Onder ogen zien wat de tijd heeft uitgemeten. Met jou en met een ander netzogoed… Naar Trial & Retribution kijken als het moe is. En de avond oud. Op andere dagen – de iets heldere, de iets lichtere van toon – zal het lezen in zichzelf. Le Bouc émissaire, Gezant van Bloemendale, de Kringen van de Kroon… De oude Pasternak van onder het stof geklopt. Krijgt Vrijgeleide. Troebnikov-steeg. Blad van een plataan. Denkt: ook Century Gothic Punt 10 is een mooie om het allemaal maar ‘ns een keer vast te leggen. Voorgoed en voor zeker, in en aan zichzelf genoeg. Aan de pillen zitten, van de drank afkomen, het op de heupen hebben, onbevangen en zwaar te moede aan het hoofd geraakt… Alles komt voor, alles moet er in. The music en the boose. Hellegat en Bronx, Kamperfoelieveld, Mosco, de uitkanten van het ongeschreven dorp in het ongeschreven huis. Op de zolders van dat huis getuigt het permanent archief. Archief dat enkel levend wordt bij de gratie van jouw komst. Uitgelezen. Uit de bloem verwaaid. Het woord doodgemoedereerd, het woord uitgemergeld en het woord verkorven verdragen in onze ogen eindelijk opnieuw het licht. Het gezelschap van elkaar. In het gedicht.
Moeilijk om wat ligt te vergaan nieuw leven in te blazen. Maar het moet!
Labels: Over het gedicht
gepost door Paul Rigolle@ 08:23
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home