vrijdag, februari 02, 2007

Noor

La Flandre profonde… Nooit gedacht dat er nog zoveel rest van een soort Vlaanderen dat maar niet voorbij wil gaan. Terwijl Nahima Lanjri bij Friedl een hartverwarmend betoog houdt voor integratie door het levendig en wel enkel over haar eigen leventje te hebben, komt het bericht dat een koppel uit Sint Niklaas zijn huwelijk niet wil ingezegend zien door de schepen van bevolking Wouter van Bellingen. Enige reden: de zwarte huidskleur van de schepen… Vlaanderen op zijn smalst. Het diepe duister, de gecrispeerdheid lijkt hier een aantal harten maar niet te kunnen verlaten…
Noor, zo heet het vierjarig dochtertje van Nahima Lanjri. Symbolisch zo genoemd, naar de koningin van Jordanië. Als link tussen het Westen en de Arabische wereld… Uren later, avond al, knip ik om vijf voor acht al de lichten uit. Hier en nu… La Flandre Profonde. Gehuld in duisternis. Vijf minuten rust voor de planeet. Moet kunnen. Een schoon gebaar voor wie net als ik, levend met de geest van de ouwe soisantwietard, goedgelovig blijft en in zichzelf gekeerd de kansen van hele planeten raamt. Vijf minuten later gaat het licht weer aan. Opnieuw in het volle kunstlicht zit ik. Als gekneveld. Zeer stuitend plots de gedachte dat dat koppel in Sint Niklaas straks misschien zelf ook wel een kind op de wereld zet.

Labels: