Houtland
Alsof men op een dag terug moet zijn van waar men nooit is weggeweest. Alsof iets een uitleg hoeft en elk schrijven alleen een blog aan het been zou zijn. Alsof stilte enkel in het eigen hoofd bestaat. En een ander bij een ander ooit iets anders zoekt dan wat hij alleen maar in zichzelf herkennen kan. Zo wil ik dat het is. Kijken hoe het is. Het aftandse registrerend. Wat verglijdt. Wat valt. Zien en zeggen. De dingen gaan voorbij. Andere houden doodleuk op. Moederbord dat crasht. Scherm dat brokkelt. Korrels laten los. Dakpannen gaan als vliegers op. Blijvend waar ik was, zat ik. In het oog van de storm: een dier dat aan zijn lichtbak hecht. En beweert. Bezweert dat het niets is. Dat het – hoog en zetelend in zijn Houtland - niets is van alles wat vergankelijk is, dat hij hier ooit nog zoeken wil.
Rubrieken: Nootboek en Zoals het licht
Labels: Nootboek
gepost door Paul Rigolle@ 07:42
2 Comments:
Blij dat je terug bent. Hout vasthouden dat het zo blijft.
Eerste passage hier, ben effe blijven plakken. Sterke teksten, helder werk. Mooi zo al die uitgeschreven stiltes.
Een reactie posten
<< Home