Paars
Omdat het niet altijd wennen moet. Omdat er
altijd iets mag overblijven, altijd iets dat niet
gevat wil worden door het oog (van de naald).
Omdat wij, oude kruimels op de godvergeten rok
van het universum, elkaar schots en scheef
bij de leuning van de versleten beeldspraak
van verre, verre bruggen over water, terug
moeten vinden als schimmen van elkaar.
Omdat er af en toe iets nodig is als brood,
iets niet te vervangen is als een handdruk,
iets onontkoombaars dat achterblijft,
zoals alleen een kras kan achterblijven
op het glas van een bril, moet het, ook hier,
zeg ik, in dit luier log af en toe vloeken
als paars en paprika op het tafelkleed
van al onze teruggetrokken dagen.
© Paul Rigolle
(Uit: “Wat te doen als zelfs Instant poetry op een dag
de wereld niet meer redden kan”)
Rubriek: Zoals het licht een late foto
gepost door Paul Rigolle@ 08:35
1 Comments:
En... Heb je dat dikwijls?
Een reactie posten
<< Home