Erosie van derden(2005/30)
"De wereld was niet altijd even aardig. Ze hielden zich niet in. Soms fluisterden ze halfluid, zodat hij het zelf kon horen, dat hij grossierde in goedkope metaforen. Alsof hij een ordinaire handelaar geworden was in lood en oud ijzer. Maar wat kon hem de erosie van derden deren! Uitdrukkingen waren zo oud als de straat en mochten bij hem net zo vaak opduiken als de hoeveelheid blauw dat al deed in Vlaamse schlagers. Tranentrekkend als nooit eerder. Meeuwen schreeuwen in de haven en Ik ben met jou zo hoog gevlogen. Allemaal het werk van kwatongen, dat zogenaamde grossieren van hem. Meer had ie daarover niet te zeggen. Hij wist wel beter. Net zo vluchtig als het leven zelf was immers het bloeien van de grassen in de zomer en de lef voor lust en leven die had je nu eenmaal of die was je allang verloren. Hij zou niet kapotgaan aan het kleine grut. Durven was wat hij wilde. Daarom, en al na enkele weken, noemde hij haar al meteen met hoofdletters De Boot Van Al Zijn Water... Omschreef haar later als De Laatste Romp Waaraan Hij Wou Rusten. Niemand die daar aan zou twijfelen! Noch tornen! Zelfs niet op het watermakend papier van al zijn grote dagen."
© Paul Rigolle - Do 4/08/2005 - Erosie van derden
gepost door Paul Rigolle@ 08:20
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home