Recept (De week - 2005/23)
Ik beken: ik ben een preibezorger! En ik zal het blijven! Voor die aimabele dagloner onder onze dagelijkse groenten, voor die opgeschoten, schitterende slungel van een Allium porrum wil ik blijven pleiten. En in dit pleidooi sta ik niet alleen. In mooi gezelschap ben ik. Nero, de Romein én keizer was een fan, lees ik, en Cadwallader, een Engelse koning van weet ik veel wanneer, heeft de paria van al onze hete vuren ooit als herkenningsteken voor zijn troepen gebruikt. Moet iets geweest zijn, zo stel ik me voor, als: "Op mijn teken, hef hoog die Prei!". In elk geval: zo goed als onuitputtelijk is die vriend van mij. Goed voor alles, goed voor veel. Daarvan op een dag eigenhandig - en van geen mens gestoord - een taart te mogen bakken! Met pastinaak of met pruimen... Met leerdammer of met kip. Hoe eenvoud een recept kan sieren! Men neme... Men neme wat men niet kan laten. Twee stengels prei in ringen gesneden. Verder alles wat men maar hebben wil: olie, kerrie, geraspte wortel, melk, zout, eieren (2), meel, tijm en kaas. Men warmt een oven voor; bekleedt een bakvorm met wat deeg. Olie en prei verwarmen. De prei daarna - kill your own darlings - daarin te mogen smoren! Wortel, tijm en zout. Stoven, roeren, mengen... Bakken! Kaas die op het laatst zal smelten. En tenslotte pelt en spelt men, met een hartige hap van wat hierboven staat en iets dat fonkelt in een glas, ook nog 'ns een keer het woord... Men doet het werk opnieuw. Prei! Weinig woorden in het Nederlands klinken net zo prettig als het woord 'prei'. Of het zou moeten zijn dat ze qua kleur en klank in staat zijn om helemaal in hun dooie eentje en in één moeite door ook nog 'ns het woord 'taart' te doen vergeten.(© Paul Rigolle - Woe 15/06/2005 - Recept
gepost door Paul Rigolle@ 08:09
4 Comments:
En geen groente weet zich bovendien net zo bloot te geven als die prei van ons...
De prei-aanhangers zijn talrijk, da's waar, want hoe vaak hoor ik niet op radio of tv, in liedjes of in films, die ultieme propagandakreet 'Let's prei!'
De lievelingsgroente van mijn ex was prei. Ik liet hem er extra vaak om vragen. Want met een Argentijns accent klinkt het nog veel mooier: de e en de i worden dan afzonderlijk hoorbaar in de tweeklank.
uw loofrede op de prei klinkt als een gebed, a preier
schrijf toch dat kookboek, man!
Een reactie posten
<< Home