Arcadim in Arcadië

Meel (De week - 2005/22)

"Die namen! Vanwaar je ze telkens weer blijft halen, mijn waarde Jiroflée... Week in, week uit, het is me wat. Zo makkelijk lijkt het je af te gaan. Als leken ze uit de mouw geschud. En waarom ook niet. Dat wat het eerst in je opkomt hoeft er niet eens zo heel ver naast te zijn. Een fragment, een scherf, de opname van een moment. Het luikje toeval dat ook in jouw hoofd wel altijd openstaat. En gelijk heb je! Zelf zoek ik het graag wat verder dan het is. Bij jou gaat het anders toe. Je ziet wat je zegt en wat je zegt heb je gezien. Benoemen gaat bij jou vanzelf. Benoemen doet geen zeer. Dat is wat jij mij leert. De namen komen, de namen gaan. Ze schuiven aan jouw lens voorbij. Je klikt, houdt vast, drukt af. Just the way it is. En daarmee genoeg, en daarmee gedaan. Als een veelvraat klik je. Gulzig, goedaardig... Miereneter slaat zijn poten uit. Een wroede vader van nooit genoeg. Frontkok die op de potten tikt. De namen, je spelt en spreekt, je spuwt ze uit. Trol in Ieper. Paarden, bloesems. De farwest van nabij. Week in, week uit, het vaste ritueel. Hekkedaken, Rodin zijn vaste kop. De loods in Zulte, boer in Tongeren en in Kanegem wacht Briek in de gietvorm van zijn Brons. Blokjes spek, de bandenman, Salomé en het verdrukte land. Een dikke schot ("fatschot"), de paal die hij in zijn handen heeft. De velomeiden, de trap- en tankkids van de tijd. De wereld is een feest. Je legt het vast. Nestkast, taai kasteel, knakkers tussendoor. Calorieënberg. Eigeel voor de hemel. Voedsel voor het dier. En jij, jij hebt meel!"

© Paul Rigolle - Woe 08/06/2005 - Meel

gepost door Paul Rigolle@ 20:44