Arcadim in Arcadië

Teenwilg

Eén van de aardigheden van het wonen in oude huizen is dat je ze een leven lang kunt renoveren. Zo is het hier tijd geworden om eindelijk de badkamer en de keuken aan te pakken. En bang ben je niet. Wat zou je! Je krabt en krast. Je valt de muren aan. Breekt er één af. Voor afbreken blijk je zelfs enig talent te hebben. Je gooit met oude stenen. Want de berging, die zal straks bij de badkamer horen. Je zwoegt en je zweet. Maar een halve dag later is het al zover. De verzuring schiet sneller dan jouw schaduw. Zo blijkt. Kramp tekent zich al af tot achter je oren. Elke vezel, elke spier in dat ouwe lijf van jou staat stijf en stram. Rechtop. Van de stress en van de pijn. 's Anderendaags en de dag daarna is het nog erger. Je raakt nauwelijks het bed nog uit. Veters zijn een nachtmerrie geworden en voeten onbereikbaar. Je hijst jezelf in je auto en rijdt als een wrak de weldoende rust van een dagje pc's en ronkende administratie tegemoet. Het dossier- en dingenmens is blij dat het mag herademen. Als je aankomt ga je zitten en daar blijf je. Als vastgevezen. Tegen de avond kost het je vijf minuten en meer dan gewone moeite om opnieuw van achter het scherm vandaan te komen. Je fluit van bewondering voor iedereen, elke man, elke vrouw die jaar in jaar uit de kost verdient met niks dan het werk van zijn (of haar) eigen handen. Het besef wordt pijnlijk: Als straks de Barbaren komen en we het met zijn allen op een lopen moeten zetten, zul jij als één der eersten vallen. Sneuvelen op het veld van eer. Het is nu wel duidelijk. Dat ongetrainde lichaam van jou zal - als het straks moet lopen voor zijn leven - wel heel slim uit de hoek moeten komen om te overleven. En nog pijnlijker is de wetenschap daarbij dat als je zinnen schrijft als "Zijn lichaam had de taaiheid, de wis- en waarachtigheid van een teenwilg..." het voor altijd over dat van een ander gaat. Handenarbeid... Kleine renovaties. Een huis om een leven lang te verbouwen. Er valt wat van te leren!

Het woord van de dag: "teenwilg" (en o, dat stremmen van de melk...)

gepost door Paul Rigolle@ 07:20