donderdag, maart 17, 2005

Formica

"Neef Gaston sprak dialect. Een dialect dat ik uitstekend begreep, maar toen hij me daar boven dat gebarsten formica uiteenzette waarom mijn vader zich zo bezopen gedroeg, deed hij extra zijn best. Zijn exacte woorden, zijn barbarismen ben ik nagenoeg vergeten. Ik heb zijn relaas herschreven. En afgezien van een paar uitdrukkingen, fragmenten die in mijn hoofd zijn blijven hangen, ben ik vergeten hoe plastisch die taal was, die taal die voor Gaston de enige echte was, waarin zijn woorden niet de schaduw van de dingen en de onmenselijke momenten waren, maar waarin hij me zijn leven openbaarde en me nederig alles aanbood wat hij aan gruwelijke, verwoeste, bloedige, wrede tuinen van de herinnering voorhanden had."

Uit 'De tuinen van de herinnering'- Michel Quint
("Effroyables jardins de Michel Quint: "Un diamant qui réchauffe le cœur"- Stichting Ons Erfdeel)

(Vindplaats voor het woord van de dag: formica)

gepost door Paul Rigolle@ 08:24