Arcadim in Arcadië

Krimp

Annotaties (3)

Parafraseren, tja dat kan hij. Als geen ander! 'Waarover je niet kunt spreken, daarover moet je schrijven'. Of 'lees maar, je leest niet wat je leest' en meer van dat fraais. Maar hij weet wel beter. Sommige dingen zijn nu eenmaal wat ze zijn. Niet echt bedoeld om iets uit te halen bij een ander die ze toevallig onder ogen krijgt. Aan het eind van de lijn blijken sommige woorden vooral geschikt om uitsluitend en alleen voor jezelf te zijn bedoeld. Omdat ze tussen de regels door in staat zijn om iets op te roepen dat alleen jij kunt verstaan. Bladwijzers die even iets weten vast te houden wat niet vast te houden is, gehanteerd bij de gratie en de almacht van hij die ze doorheen zijn eigen teksten strooit. Cryptisch als de pest. Voer, alleen voor ingewijden. Dat het vandaag bijvoorbeeld - wel een halve eeuw lang - een dag is om langer stil te blijven staan bij wat en wie je eerder is ontsnapt. Een man, een mens. Een broer, een vader en een zoon. Wat haalt het uit als je het van de daken schreeuwt. Het verandert niets. Je staat stil, kruipt en krimpt even in jezelf terug, nog altijd treurend om een leven dat er niet meer is en je noteert - bijna zonder een krimp - dat alles anders had kunnen zijn als ook het lot dat maar even had gewild.

(Zaterdag 12/03/2005)

Labels: Nootboek

gepost door Paul Rigolle@ 09:19