Gebenedijd
De geschiedenis van het veld (2)
Hoe groot de machines geworden zijn! Een tang die zichzelf in het land ontplooit. Molenwiekt tot in de nieuwste eeuw. Men zal vermalen wat men kan! Tot het huivert in het land. Tot alles met man en mest vergaat aan voedzaamheid. Gebenedijd het woord.
Het residu is sterk. En April alweer verregaand. Het veie en het vroede komen in de vlaggen thuis. Het veld herstelt zichzelf, wordt weer die kleine ruwe kust die onderduikt in een landschap dat hard om regen schreeuwt.
Labels: De geschiedenis van het veld
gepost door Paul Rigolle@ 06:50
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home