Nog enkele stemmen
In de voorbije weken en maanden lieten zich nog enkele stemmen horen over “Van het hart een steen”. In een uitvoerige en mooie recensie in het
tijdschrift Ambrozijn (“Versneden verzen – Spreken is een plicht die zoveel groter is”) zegt dichter-criticus Peter WJ Brouwer ondermeer:“Ikzelf werd als lezer geraakt door het idioom, de ritmiek en beeldspraak die bij Rigolle evenwichtig aanwezig zijn. Daarnaast is er ook een stuk onvervalste romantiek, fraaie landschapsbeschrijvingen, breedsprakerigheid ook en openhartigheid, zaken die beklijven.”
En nog:
"Samenvattend ervaren we in deze bundel hoe Rigolle ons in een omtrekkende beweging deelgenoot maakt van de ‘echte thema’s’. Hij doet dit door middel van originele, talige constructies waarin het treffende woord overheerst, een sober idioom maar raak gebruik van metaforen en een beeldspraak die haar oorsprong vindt in een knappe beheersing van diezelfde taal."
De volledige tekst van de recensie is (in pdf-versie) na te lezen op de site van Peter WJ Brouwer en wel hier.
In VKH-mededelingen komt Hervé J. Casier tot deze slotsom:
"Een speciale leeservaring. Goede bundel. Graag gelezen".
Voor de volledige recensie van Casier verwijs ik naar deze link.
En ouwe gabber van het Middaguur Hugo Verstraeten besluit in Digther nr 3 van jrg. 10 dan weer als volgt:
"De poëzie van Rigolle staat in een literaire traditie. Ze is nieuw zonder nieuwlichterij. Géén geëxalteerd taalgebruik. Taal blijft intact. Bijgevolg géén geëxperimenteer of wat voor deconstructie dan ook. Postzweverige plankspringers lopen best het blokje om. In de bundel ‘van het hart een steen’ is een man aan het woord die aan de rand van rivieren wilde staan en uitzicht heeft." Klik hier voor de volledige recensie.
Labels: Van het hart een steen
gepost door Paul Rigolle@ 06:40
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home