Arcadim in Arcadië

De kakafonen

Ik wist niet dat zoiets nog bestond. Mensen, mannen, vrouwen, meisjes… die op het internet rondstruinen op zoek naar een gedicht (van bijvoorbeeld Wouter Steyaert) en dat onder hun eigen naam insturen voor een poëziewedstrijd. Zo triviaal kun je het zelf niet meer verzinnen maar die dingen bestaan blijkbaar nog steeds. Sylvie Marie brengt op haar weblog een nieuw en schrijnend geval aan het licht… Lucie Putzeijs, is de naam. Het wemelt op internet van de would-be’ers. Van de zogezegde alleskunners… De ratjetoes, de egokloppers, de vaaltbloemen… De kakafonen… Het lijkt wel of voor hen de redenering geldt dat ze Saint Google in hun eigen bekakte dienstje hebben staan. Welke geschifte kronkel moet niet zitten in zo’n brein. Wat heb ik te doen met de Lucie Putzeys’en van deze wereld. Het blijft schrikken op welke manier de volkomen talentlozen van deze wereld in staat zijn om ongegeneerd zichzelf (en als je even niet oplet ook anderen) een (galg van een) rad voor de ogen te draaien… Omdat ik met jou vind dat Saint Google niet hard genoeg als een boemerang in het gezicht van alle valsspelers ter wereld terug kan komen, is er daarom alleen al dit stukje. Lucie Putzeijs is de naam. En dat ik hem in het literatureluurse wereldje niet meer tegenkom!

Labels: hetliterair, OnsLucie

gepost door Paul Rigolle@ 09:49